De huisarts

Dinsdag 10 juni is het dan eindelijk zover. Het is gelukt een afspraak te maken bij de huisarts voor vandaag. Om half elf fiets ik er naar toe. De huisarts onderzoekt mijn borst en zegt niets. Dat is vreemd, want normaal zegt ze altijd direct iets om me gerust te stellen. Als ik weer aangekleed ben, vertelt ze dat ze me doorstuurt naar de mammapoli van het Slingeland ziekenhuis. Ik zal door hen gebeld worden voor een afspraak. Ik vraag of ze er iets meer over kan zeggen, maar dat kan ze natuurlijk niet. Ze zegt: ‘ het kan van alles zijn, misschien is het wel een verstopte lymfeklier’. Op de terugweg op de fiets bid ik in mezelf: laat het een verstopte lymfeklier zijn, alsjeblieft. De rest van de dag leef ik met de telefoon vlak naast me, want het telefoontje van de verpleegkundige wil ik niet missen. Eind van de middag word ik gebeld. De verpleegkundige is heel aardig en vertelt wat er allemaal gaat gebeuren. Helaas moet ik nog tot volgende week maandag wachten voor alle onderzoeken plaatsvinden.

’s Avonds breng ik Frans verslag uit en vertel dat ze adviseren dat er iemand mee gaat naar het onderzoek en dat ik graag wil dat hij met me mee gaat. ‘Natuurlijk’ zegt hij: ‘als het voor jou echt belangrijk is, ga ik met je mee, al denk ik niet dat er wat uitkomt.’

Nu ik weet dat de afspraak gepland is en ik verder niets meer kan doen om het te bespoedigen, kan ik het redelijk goed van me afzetten. Ik ga lekker aan het werk en pas de website van mijn coachingspraktijk aan en plan leuke nieuwe cursussen in.