Voorbereiding
Op naar het ziekenhuis. Mijn zwager rijdt en wij rijden mee. Da's makkelijker, zo is besloten. Ik ben er nu wel blij mee. Mijn zwager is de rust zelve en het geeft mijn vrouw de kans om de route nog eens rustig te bekijken. Eenmaal in het ziekenhuis, is de eerste afspraak bij de stomaverpleegkundige.
Zij legt duidelijk uit wat me te wachten staat. Ik hou wel van duidelijke verhalen, want die zijn begrijpelijk. Vervolgens legt zij een model op tafel en wijst naar de grootste stoma. Dat gaat ie worden... Dat is even slikken. Ik vraag me af of mijn buik groot genoeg is. Die omvang gaat snel slinken naar het kleinste formaat. Gelukkig, valt mee...
De intake gaat beginnen, ik neem vast afscheid van mijn zwager. Ik kom op een kamer met drie andere patiënten. Mijn vrouw ruimt mijn kast in. Ik wist niet dat er zoveel in dat koffertje kon. En dan komt het afscheid. Best moeilijk... We hebben afgesproken dat ze morgen niet komen. 'Daar heb je niks aan', heb ik gezegd. Ik lig toch alleen te slapen.
In de namiddag komt de stomaverpleegkundige. Ze tekent de plek af waar de stoma gaat komen. In plaats van eten, wordt de eerste liter laxeermiddel voorgezet. Ik weet dat dit lang blijft nawerken. De laatste keer had ik na een week nog last van spuitpoep.
Mijn arts komt de kamer binnen. 'Morgenvroeg zie je me niet', zegt ie. Mijn assistente gaat vast beginnen en ik kom wat later. Even later loopt de assistente binnen. Ze geeft uitleg over de dingen die komen gaan. Soms moet ik grinniken om haar opmerkingen.
Als ik na middernacht op de toilet zit, denk ik, 'Dit is misschien wel de laatste keer...'.
Zij legt duidelijk uit wat me te wachten staat. Ik hou wel van duidelijke verhalen, want die zijn begrijpelijk. Vervolgens legt zij een model op tafel en wijst naar de grootste stoma. Dat gaat ie worden... Dat is even slikken. Ik vraag me af of mijn buik groot genoeg is. Die omvang gaat snel slinken naar het kleinste formaat. Gelukkig, valt mee...
De intake gaat beginnen, ik neem vast afscheid van mijn zwager. Ik kom op een kamer met drie andere patiënten. Mijn vrouw ruimt mijn kast in. Ik wist niet dat er zoveel in dat koffertje kon. En dan komt het afscheid. Best moeilijk... We hebben afgesproken dat ze morgen niet komen. 'Daar heb je niks aan', heb ik gezegd. Ik lig toch alleen te slapen.
In de namiddag komt de stomaverpleegkundige. Ze tekent de plek af waar de stoma gaat komen. In plaats van eten, wordt de eerste liter laxeermiddel voorgezet. Ik weet dat dit lang blijft nawerken. De laatste keer had ik na een week nog last van spuitpoep.
Mijn arts komt de kamer binnen. 'Morgenvroeg zie je me niet', zegt ie. Mijn assistente gaat vast beginnen en ik kom wat later. Even later loopt de assistente binnen. Ze geeft uitleg over de dingen die komen gaan. Soms moet ik grinniken om haar opmerkingen.
Als ik na middernacht op de toilet zit, denk ik, 'Dit is misschien wel de laatste keer...'.
