Hengelen

De arts komt binnen met een verpleger in zijn kielzog. 'Ik heb teamoverleg gehad', begint ie. Nu doen we een volledig darmonderzoek en daarna ga je bestraald worden.

Ik geloof mijn oren niet. Dat is niet de afspraak! Er ontstaat discussie. De verpleger staat er wat ongemakkelijk bij. Het risico van uitzaaiingen wordt benadrukt en herhaald. Er zijn geen bekende uitzaaiingen, dus dat risico durf ik te nemen. Bestraling is geen kleinigheid. Zeker op die plek. Het is een kwetsbaar gebied, dat je niet onnodig in gevaar wil brengen. Hij zal wel zien en met een roesje wordt de discussie beëindigd.

Ik probeer me tegen de roes te verzetten. Dat lukt niet. Door een waas volg ik de beelden op de monitor. Hij waarschuwt telkens als de hengel afgeschoten wordt. Ik voel het wel, maar wat er gaande is dringt niet tot me door. 'Kijk!', zegt ie. De monitor wordt wat verder naar mij toegedraaid. Ik zie een spiegelgladde rode plek. De tumor is verdwenen...

Ik word mijn kamer binnengereden en stap uit bed. Ik val tegen de kast, iemand houdt me tegen. Wat gaat u doen? M'n pyjama pakken... Ik word wakker met pyjama aan. Er staat warm eten bij m'n bed. Dat smaakt goed! Ik bel m'n vrouw. Die komt meteen binnenlopen met mijn zoon. Waar komen jullie zo snel vandaan? Ik vertel over het eten. 'Eten?', vraagt mijn vrouw. Ik zoek naar het bewijs, maar het tafeltje is leeg...

Twijfel slaat toe.

De volgende ochtend loopt de zaalarts binnen. 'Is de tumor weg?', vraag ik voordat hij kan beginnen. 'Ja', zegt ie lachend. Ik heb gehoord dat het goed verlopen is. Gelukkig! Nu begint het spannende wachten op de uitslag van de snijvlakken.