De poelitrekker
We komen voor de uitslag. De weggehaalde poliep stelde niets voor. Met de lymfeklieren ligt dat anders. Ik moet me voorbereiden op een operatie en stoma. Ik kan me herinneren dat ik op jonge leeftijd een parasiet in de darm heb gehad. Die werd nooit gevonden. 'Zou die het kunnen zijn?' vraag ik. Uitgesloten. Ik stel vragen over de 2e scan. Er is geen verandering. Ze zijn niet groter geworden of zo.
Ik zet het op een rijtje. Twee klieren, pas in tweede instantie ontdekt. Het is onduidelijk wat er aan mankeert. De tumor is verwijderd en de snijvlakken zijn schoon.
'Ik laat me niet opereren', zeg ik. Ik durf mijn vrouw niet aan te kijken.
'Ze zijn ook niet kleiner geworden en ze horen er niet thuis', zegt de arts. Zal best denk ik... Zo lang ze stil zitten, mogen ze blijven. Ik heb zo'n voorgevoel dat het om een ontsteking gaat. Of ben ik aan het wensdenken?
'Weet je zeker dat de scans het zelfde zijn?', vraag ik. Ik ben toch wat voorzichtiger geworden...
Hij pakt het verslag van de radioloog en begint hardop te lezen. Daarbij stuit ie op de melding van een derde klier. Hij is verbaasd en verdwijnt achter de monitor. Hé, denk ik, Je leest dit voor het eerst...
Mag ik meekijken?
Op het scherm wijst ie naar twee kleine vlekjes. Nauwelijks te zien, ik had ze zelf nooit ontdekt. Ze lijken niet op de plaatjes van internet. 'Plaatsen jullie op basis hiervan stoma's?', vraag ik verbaasd. Dat lijkt mij onvoorstelbaar. 'Beneden is het beter te zien', zegt ie verontschuldigend. Het derde plekje wordt gevonden. Ah!, nee, dit is een uitstulping van dat plekje. Dat staat ook al op de eerste scan, klinkt het geruststellend. De radioloog heeft een vergissing gemaakt.
'Heb je de eerste scan toevallig ook?', vraag ik. Even later zoeken we samen naar de verschillen. Ik zie ook geen verschil. De radioloog heeft een vergissing gemaakt.
Ik stel voor om over een paar maanden terug te komen. Dat vindt ie geen goed idee.
'Weet je nog...', zegt ie, 'van die poelitrekker?'. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik zal dat aan de chirurg voorleggen, maar jij moet het uitleggen...'
Ik huiver bij de gedachte aan de poelitrekker. 'Ik denk dat jij dat beter kunt doen', begin ik aarzelend. Ik bedoel, jij bent de arts... Dan hoor ik wel wat ie er van vindt. 'Nee, dit moet je zelf doen', zegt ie beslist.
Ik zet het op een rijtje. Twee klieren, pas in tweede instantie ontdekt. Het is onduidelijk wat er aan mankeert. De tumor is verwijderd en de snijvlakken zijn schoon.
'Ik laat me niet opereren', zeg ik. Ik durf mijn vrouw niet aan te kijken.
'Ze zijn ook niet kleiner geworden en ze horen er niet thuis', zegt de arts. Zal best denk ik... Zo lang ze stil zitten, mogen ze blijven. Ik heb zo'n voorgevoel dat het om een ontsteking gaat. Of ben ik aan het wensdenken?
'Weet je zeker dat de scans het zelfde zijn?', vraag ik. Ik ben toch wat voorzichtiger geworden...
Hij pakt het verslag van de radioloog en begint hardop te lezen. Daarbij stuit ie op de melding van een derde klier. Hij is verbaasd en verdwijnt achter de monitor. Hé, denk ik, Je leest dit voor het eerst...
Mag ik meekijken?
Op het scherm wijst ie naar twee kleine vlekjes. Nauwelijks te zien, ik had ze zelf nooit ontdekt. Ze lijken niet op de plaatjes van internet. 'Plaatsen jullie op basis hiervan stoma's?', vraag ik verbaasd. Dat lijkt mij onvoorstelbaar. 'Beneden is het beter te zien', zegt ie verontschuldigend. Het derde plekje wordt gevonden. Ah!, nee, dit is een uitstulping van dat plekje. Dat staat ook al op de eerste scan, klinkt het geruststellend. De radioloog heeft een vergissing gemaakt.
'Heb je de eerste scan toevallig ook?', vraag ik. Even later zoeken we samen naar de verschillen. Ik zie ook geen verschil. De radioloog heeft een vergissing gemaakt.
Ik stel voor om over een paar maanden terug te komen. Dat vindt ie geen goed idee.
'Weet je nog...', zegt ie, 'van die poelitrekker?'. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik zal dat aan de chirurg voorleggen, maar jij moet het uitleggen...'
Ik huiver bij de gedachte aan de poelitrekker. 'Ik denk dat jij dat beter kunt doen', begin ik aarzelend. Ik bedoel, jij bent de arts... Dan hoor ik wel wat ie er van vindt. 'Nee, dit moet je zelf doen', zegt ie beslist.
