De hel

De bestraling wordt via Maxima geregeld. De chirurg moet dat in gang zetten. Na weken wordt er gebeld. De afspraak is over twee weken. Omdat ik al lang gewacht heb, vind ik dat laat. 'Wilt u mij doorverbinden met de chirurg', vraag ik. Nee dat gaat niet. Hij gaat vandaag op vakantie en hij is niet meer bereikbaar. 'Het gaat om een afspraak voor bestraling, kan iemand anders dat regelen?' Nee, dat kan alleen de chirurg.

De tumor is niet op vakantie. Die is de afgelopen weken gegroeid. Ik voel het permanent zitten en het wordt langzaam groter. Tijdens toiletbezoek denk ik; 'Zal het nog gaan?'. Gek genoeg gaat het nog steeds prima en pijnloos.

We zitten te eten. Mijn vrouw en zoon zijn in gesprek. Ik voel een kramp opkomen bij de uitgang. Zo'n vervelende stekende pijn. Meestal verdwijnt dat snel. Dit keer blijft de pijn aanzwellen, en aanzwellen, en aanzwellen.
Ik voel het bloed uit mijn wangen trekken. Ik wil opstaan maar dat lukt niet. Het lijkt wel of ik niet kan bewegen. De pijn trekt weer langzaam weg. Mijn vrouw en zoon zijn nog in gesprek. Het kan niet lang geduurd hebben.

Een paar dagen later schrik ik 's-nachts wakker. De pijn blijft weer aanzwellen. Ik kan alleen maar roerloos wachten. Wachten tot het wegtrekt. Dat lijkt wel eeuwen te duren. Ik ben kletsnat van het zweet.

'Niet nog een keer...', denk ik, als het eindelijk over is.