weer een stapje dichterbij

28-10

vanochtend om 8 uur kwamen er 2 toppers de aanpassingen in huis in orde maken.

heel erg waardevol om te zien hoe iedereen bij zwarts bouwbedrijf met ron meeleeft , dit doet ron ook erg goed,.......dus vanochtend om 8 uur werd er gestart , om de thuiskomst van ron mogelijk te maken.

vol enthousiasme zijn hans en tjeerd aan de slag gegaan , en toen ik eind van de dag thuis kwam was ik blij verrast .....wow alles gedaan ....drempels....kozijn aangepast ....kast afgezaagd .....nieuwe werkplek ...en ga zo maar door.

hoef jullie dan ook waarschijnlijk niet te vertellen , dat we hier heel erg blij mee zijn , dankzij deze aanpak v iedereen voor en achter de schermen, kan ron vrijdag naar huis komen , en zichzelf op een veilige manier redden ......wij willen iedereen bij zwarts hiervoor bedanken , betekent heel veel voor ons.

ik ga rond 10 uur naar het ziekenhuis , benieuwd hoe het met ron gaat, als ik aankom is de pijn gelukkig goed te handelen , wel is ron erg vermoeid , denk ook mede door de kuur van afgelopen weekend......hij omschrijft t als dat hij er s ochtends tegenop ziet om wakker te worden .....en alles weer moet gaan doen ....pillen ...ontbijten ....douchen dit alles kost hem ontzettend veel energie .

en tja die buik zit hem nog steeds vreselijk in de weg , en belemmert hem in veel dingen .....hopelijk gaat dat de komende tijd wat minder worden.

eind van de ochtend word de catheter , die er al sinds de dwarslaesie zit eruit gehaald in overleg met de uroloog , dit om te kijken of de blaas nog wat doet , en ook handig om te weten .....zeker nu hij nog in het ziekenhuis is ,...er word afgesproken als hij aandrang krijgt om te plassen en ook daadwerkelijk kan plassen , er een echo gemaakt word , dit om te kijken of er niet te veel achterblijft in zijn blaas......het duurt even maar t lijkt er nu op dat t gaat werken , en dat er weinig achterblijft in zijn blaas ,....dus hopelijk zet dit zo door.

dat zou weer een stapje vooruit zijn .

ook word ik gebeld als ik net in het ziekenhuis ben , door een transfer verpleegkundige , dat morgenochtend het bed gebracht word , en dat de thuishulp geregeld is , ook weer fijn ....zo komen we steeds een stapje dichterbij , dat ron eindelijk echt naar huis kan .

na de lunch ga ik even werken , en ron even slapen .....heb t gevoel dat hij in een hele diepe slaap is , horende aan zijn ademhaling ,....terwijl hij ligt te slapen kijk ik naar hem en komt t even een moment binnen ....wat gebeurt er allemaal in zijn lijf.....en moeilijk om te zien wat dat allemaal met hem doet , hoop dat hij thuis een beetje op rust kan komen , en zich weer een beetje RON kan gaan voelen , want die is hij wel een beetje kwijt .

als we eind van de middag even naar buiten zijn geweest , en we terug komen op de afdeling worden we aangesproken door een verpleegkundige , die benieuwd is hoe t gaat , heeft ons een tijdje niet echt gesproken.

voelt fijn dat er ook bij verpleegkundige oprechte interesse is , niet alleen in het medische verhaal ,....maar ook hoe het met je gaat als mens .

sta er steeds weer van te kijken hoe makkelijk we er over lijken te praten .....zoiets van "ja als deze kuur niet aanslaat ben ik uitbehandeld en is t dus over " hoor ik ron zeggen , heb m dit de afgelopen week diverse malen horen zeggen tegen diverse mensen.

als je er over nadenkt , is t eigenlijk niet te bevatten , maar wel de realiteit , en we merken dat die steeds meer aanwezig is , die realiteit , ook hoor ik ron tegen de verpleegkundige zeggen "volgend jaar april word ik 53 ga ik dat nog halen"....dat zijn dus allemaal dingen die door je hoofd gaan , waar je eigenlijk niet aan wilt denken , maar er wel zijn.

wil niet te negatief klinken , want we hebben ook zeker nog wel hoop , maar wil jullie meer van soort meenemen in onze gedachten wat er allemaal in je omgaat , en wat er met je gebeurt in zo situatie ....die eigenlijk niet te begrijpen is.

maar voor nu zijn we weer een stapje dichterbij ron zijn thuiskomst , en dat is iets waar we allebei heel erg naar uitkijken , aan de ene kant ook wel een beetje eng vinden we allebei , maar dat is niet meer dan normaal denk ik na alles , ook hierin vinden we samen  wel een weg .

alles is in ieder geval klaar voor ron zijn thuiskomst , en dat geeft een fijn gevoel.

nog 2 nachtjes slapen.........