lange gang

29-10

 

vandaag wat later naar het ziekenhuis , want het bed word geleverd tussen 9 en 1 ....ruim begrip ,.....en ja hoor waar ik al bang voor was ,half 1 waren ze er .

maar goed het bed is geïnstalleerd en staat , voor het raam zodat ron de achtertuin in kan kijken.

 

dus rij ik rond half 2 richting delft , als ik aankom ligt ron nog in bed .

heeft een niet zo beste dag, zie ik gelijk aan hem.

is heel erg moe en heeft een slechte nacht gehad, heeft heel de ochtend geslapen.

hij is net wakker als ik kom, maar kan zo weer slapen zegt hij, waarschijnlijk toch een weerslag van de kuur van afgelopen weekend.

als ik er 5 minuten ben, loopt ron zijn arts nog even binnen , om nog even door t spreken wat komende week te doen.

maandag hopelijk de geoogste stamcellen eruit halen in haga, dinsdag belt arts ons om te horen of het gelukt is , zo ja dan word er direct gestart met de volgende chemo kuur .

donderdag moet er bloed geprikt worden , mede omdat de witte bloedplaatjes erg laag zijn op dit moment (waarschijnlijk reactie op kuur in haga) , en vrijdag belt hij dan wederom.

ook drukt hij ons op het hart , als er wat is of als er veranderingen zijn , direct aan de bel trekken.

toch best wel spannend merk ik , nu we het echt met zijn tweeën moeten gaan doen, maar de spanning weegt niet op tegen de blijdschap dat ron eindelijk weer naar huis komt , ook dit kunnen wij ....samen.

 

als de arts weg is , komt de verpleegkundige nog even de medicatie lijst met mij doornemen ,pfff een hele lijst, onderhand weet ik bijna net zo veel van die medicatie als van plantjes .

maar de palntjes hebben toch mijn voorkeur.

 

alleen de thuiszorg is nog niet rond , is erg moeilijk op dit moment ivm met corona ......hopelijk gaat dat nog lukken , en gooit dat geen roet in het eten met het naar huis gaan.

als alles besproken is en de verpleegkundige is weg, valt ron al snel weer in een diepe slaap , ook rilt hij een beetje en heeft t koud .

hopelijk blijft t oke gaan , dit zijn dus van die dingen waar ik aan merk , dat ik direct in een soort van andere stand schiet, en me zorgen maak of alles wel goed blijft gaan.

 

ik besluit om half 5 naar huis te gaan , nog even de recepten afleveren in apotheek zodat alles morgen klaar ligt , en dan richting huis .

besef me al lopend op de gang die naar afdeling gaat , ...dit is overigens een hele lange gang die we ontelbaar keer bewandeld hebben , en waar je op een bepaald punt ron zijn kamer kunt zien, dat dit hopelijk voorlopig 1 van de laatste keren is dat ik hier loop

het is een gewoonte geworden van ons , als ik over de gang loop ,en op een gegeven moment bij het punt ben dat ron zijn kamer in t zicht komt , we uitgebreid naar elkaar zwaaien.

als ik nu zo de 2 foto s ziet , vind ik het best confronterend om te zien , en word er beetje triest van , op 1 of andere manier.

de foto geeft voor mijn gevoel heel erg weer , wat we beide voelen ......ik heb t al die keren dat ik naar huis ging vanuit het ziekenhuis als naar ervaren ,....dit wende nooit ,.....hem alleen achter te laten......en ron voelde zich , zeker de laatste week, niet meer fijn in het ziekenhuis , niet qua zorg want die is goed,....maar soort van doelloos en leeg gevoel , van de week zei hij nog "is dit nu mijn leven"

onze beide gevoelens geven deze op de 2 foto s treffend weer , tenminste voor mij.

maar hopelijk is deze gang even verleden tijd , en zwaaien we morgen niet naar elkaar ,maar naar alle verpleegkundige van de afdeling .

en gaan we eindelijk genieten van dat "bakkie koffie"