thuis!!!!

THUIS!!!
vanochtend om half 10 rij ik weg uit de lier op weg om ron te gaan halen, als ik om 10 uur aankom , zit hij al helemaal klaar , alleen nog even schoenen aan en dan kunnen we gaan....naar huis!!!....fijn....
als we bij de lift staan worden we nog even terug geroepen , we willen te snel 😇....krijgen nog lab formulieren mee voor bloed te prikken en de afspraak van 3 maart voor bij de behandelend arts......nu zijn we echt klaar om naar huis te gaan , ....ron zet ondanks het mooie weer toch maar zijn muts op , want hij is weinig meer gewend na wederom een week ziekenhuis.....als we thuiskomen wacht daar natuurlijk "dex"🐶 op ons , ron is superblij om weer met hem te knuffelen , ook wacht er een monteur die nog het een en ander komt doen, dit is tevens een bekende van ron , dus eerst gaan we aan de koffie ......ron praat honderduit.....en is zichtbaar blij weer thuis te zijn ......maar dan na een uurtje heeft hij een instort moment , en gaat even liggen.....de monteur klaart de klus .....en even later als hij weg is eten ron en ik een broodje ....als we klaar zijn met eten gaat de telefoon ....het is de revalidatie arts van rijndam waar ron destijds gezeten heeft , die had ik gister gebeld , met wat vragen omtrent het onprettige gesprek met de revalidatie arts in het haga, fijn dat er de moeite genomen word om ons verhaal te doen en ons te voorzien van advies ......ik leg het verhaal uit , hoe alles gelopen is, er is begrip,.....dat is in ieder geval al heel fijn om te ervaren , hij wil op korte termijn een afspraak inplannen , om ron te beoordelen , en hij wil als wij dat willen, dat ron daar komt revalideren , poliklinisch of klinisch , dat gaat hij volg week woensdag beoordelen , dan hebben we de afspraak met hem ....ook vraagt hij of we het nu dan wel redden thuis , wederom fijn dat er wat verder gekeken word en aandacht is voor de mens achter de patiënt.....besef me tijdens dit gesprek dat dit erg belangrijk is, .....en zo word dit gesprek met een fijn gevoel afgesloten , zo kan het dus ook ......de revalidatie arts in het haga waar we later deze week nog een gesprek mee hebben , zal waarsch niet blij zijn met dit verhaal , maar ja dat is zoals t is , wij waren vd week ook niet blij met zijn verhaal
dus word vervolgd.....
na het telefoontje gaat ron even rusten , en ik ga wat boodschappen doen en naar de apotheek alle medicatie ophalen, het is weer een hele tas vol .....maar hij doet het er goed op 😉
als ik bij de apotheek sta , krijg ik een berichtje van ron , dat hij even met dex buiten in de tuin is 😇.....
als ik thuis ben rommel ik nog wat en even later gaan we eten ,.....begin van de avond komt ron zijn zoon "mike"om een hek te maken voor onze grote vriend🐶....ook dan gaat ron weer even naar buiten .....vind best dat hij vandaag actief is , zal morgen wel even een terugslag krijgen ben ik bang.....maar dat hoort er ook bij ......weer even een soort van balans vinden , in de dagelijkse dingen ....en het proberen zo gedoseerd mogelijk te doen.....maar voor nu eindelijk weer een beetje positiviteit , waar we zo naar snakken .....
9 reacties
Wat fijn dat het redelijk goed gaat met Ron. Heerlijk dat hij weer thuis is. Er is geen betere plek dan thuis.
Dat de ene niet de andere is heb je nu wel ondervonden. Het is ook de kunst van een arts om empathie en te luisteren. Helaas zijn er ook die dat niet kunnen.
Heel veel sterkte voor jou en Ron. Als hij een dip dag heeft vandaag rustig aan. Morgen hopelijk weer beter.
Ik denk aan jullie liefs en een knuffel Alice 😘❤🍀
dank je wel 🍀
en ja geen betere plek dan thuis!
liefs astrid
Voor mij als "afstandelijke" lijkt Ron toch echt (letterlijk) grote stappen vooruit te maken. Dat lijkt mogelijk voor jou/jullie anders maar voor mij lijkt dat wel zo. Hoe gaat het met zijn nek en gordelroos inmiddels? Thuis revalideren doet hem EN JOU vast ook erg goed! Is er nu ook wat tijd voor jouw emoties en het verwerken van wat er allemaal gebeurd is of is daar nog géén tijd voor naar jouw gevoel? Niet te lang mee wachten hoor, daar zijn goede instanties voor heb ik zelf gemerkt. Echt belangrijk voor de langere termijn om OOK goed voor jouw eigen geestelijke en emotionele welbevinden te zorgen! Ik hoop dat het de komende dagen weer een stukje beter gaat!
hoi
ja het gaat goed met ron .....bijna eng hoe goed...geeft ons goede moed
het verwerken heeft tijd nodig denk .....waar naar mijn gevoel nog geen ruimte voor is mijn gevoel...
maar voor nu erg blij dat we weer wat opwaarts gaan
Sjonge, nou heb ik ineens tranen van ontroering en blijdschap! Voor mij voelt het nu beter dat Ron thuis is; het voelde paar weken geleden als zijnde te vroeg. Maar ja, wie ben ik. Ik zou zelf ook gegaan zijn!
Ron begint weer op zichzelf te lijken. Heerlijk! En ja, daarbij hoort dat hij zijn grenzen overschrijdt. Nou, dan knapt ie af en daarna wel weer op. Wat hij ervoor gekregen heeft, is het waard. Tenminste dat vond ik. Zeker die eerste tijd altijd boeten voor een béétje meer dan 'normaal'. Pech. Ik heb er telkens weer wél van genoten!
Ik ben heel erg blij voor jullie! En trots op twee reuze bikkels! Een powerhouse jullie samen! Trots te zijn hoef ik jullie niet te zeggen. Met recht. Héél trots!
Lekker genieten samen en met z'n drietjes! Naar buiten met een das om en muts op. Super fijn!
Heel veel liefs xxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
het voelt nu inderdaad een stuk beter "thuis"dan een paar weken geleden .....het gaat boven verwachting goed .....ook wel weer eng , merk ik vooral aan mezelf
maar voor nu genieten we dat t vooruitgaat en van het heerlijke weer
xx astrid
Hoi Astrid,
Ik heb gisteren jullie blog helemaal achter elkaar gelezen. Ten eerste wil ik zeggen dat jij echt heel goed schrijft! Ik vond zoveel herkenning in jouw gevoel als partner van. Dat een mens inderdaad zoveel aankan, en steeds de verwachtingen en hoop aanpast aan de situatie. Dat ziek zijn doe je echt samen. Samen in de rollercoaster.
Mijn man heeft sinds maart 2020 ook beenmergkanker, hij heeft MDS/MPN Overlap Syndroom. Ook een zeldzame vorm. Wij komen ook in het Reinier de Graaf in Delft. Bij dokter Brouwer. Vanaf oktober 2020 is mijn man 3x opgenomen geweest waarvan 2 keer ook een aantal dagen op de intensive care. De laatste keer half jan tot half feb, lag mijn man op dezelfde kamer als waar Ron heeft gelegen, zag ik op de foto!
Ik heb een blog op facebook. Als je interesse hebt kun je ons verhaal lezen op "De stamceltransplantatie van Ray "
Heel veel sterkte voor jullie beiden!
Liefs, Diana Henkes
dank je wel voor je compliment ....is ook een soort van alles van me afschrijven merk ik
pfff jullie krijgen het ook wel voor jullie kiezen zeg , ik heb je blog op facebook gelezen......erg ingrijpend .....en zwaar .....en ja dat kamertje zal inmiddels ook wel op jullie netvlies staan.....hoe gaat het nu met je man?
als ik het goed begrepen heb, heeft de sct bij je man nog niet plaatsgevonden, is daar al iets over bekend ?
ik wens jullie ook heel veel kracht en sterkte
liefs astrid
Mijn man heeft de stamceltransplantatie inderdaad nog niet gehad. Hij is er lichamelijk te zwak voor. Het is de bedoeling om aan te sterken en conditie op te bouwen, maar ik zie daar totaal geen verbetering in. Hij slaapt heel veel, elke dag misselijk en last van hartritmestoornissen en koorts. Elke week een bloedtransfusie. Zijn eetlust is totaal verdwenen. Zelfs de flesjes Nutridrink krijgt hij niet meer weg. Ik heb het gevoel dat de artsen het ook niet meer weten. Voel me zo machteloos....
Hoe gaat het met jouw man?