the day after

10-10

de dag na de uitslag , die ons even stil heeft gemaakt en leeg, dan word je de volgende ochtend wakker en blijkt dat de wereld gewoon verder gaat met alles, waar alles voor ons even lijkt stil te staan , gaat half de lier gewoon boodschappen doen, genieten er mensen van het ochtendzonnetje nu die nog schijnt, worden er tuintjes geschoffeld, onkruid gewied , hondjes uitgelaten en ga zo maar door, .....kan dat gevoel niet goed beschrijven , maar soms heb je van die momenten .....heel raar misschien , dat je er van staat te kijken dat alles gewoon doorgaat , terwijl voor jezelf alles even lijkt stil te staan ,dit is dus even zo momentje , net of je in een soort van cocon leeft of zo .

maar al snel is er het besef , dat ook ik nog boodschappen moet doen , ....eigenlijk ook onkruid wieden , maar in dat punt blijf ik nog even in mijn cocon zitten , wat betreft de boodschappen kom ik er toch maar uit want ja dat moet wel gebeuren , en zo zit ik al snel weer in het dagelijkse ritme .

na de boodschappen rond 10 uur rij ik naar delft naar ron, vandaag gaat het goed met hem , geen pijn die is goed onder controle , hij voelt en weet precies wanneer hij zijn pijnmedicatie moet nemen .

sta er steeds weer van te kijken hoe hij zichzelf weer bij elkaar raapt en doorgaat en positief is , tuurlijk zijn er momenten dat t even teveel word maar ook dat is goed en heel normaal .

ik besef dat ik daar enorm houvast aan heb , want laten we eerlijk zijn het is toch wel heel bijzonder dat je dat steeds weer voor elkaar krijgt , als je tegenslag na tegenslag krijgt.

dit geeft mij ook weer enorme kracht en moed, en zo wisselen we elkaar af , en zijn we dus dat sterke team waar de arts op attendeerde, en tja ik zeg t niet snel ......maar ben best een beetje trots op ONS hoe we dit doen samen.

om 11 uur komt johnno even op bezoek , gelukkig is het nog beetje mooi weer en kunnen we even buiten zitten , vanwege de corona maartregelen word het bezoek ook beneden steeds lastiger .

ook nu ben ik weer trots , als ik zie en hoor hoe ron zijn verhaal en gevoel aan johnno uitlegt en hoe open hij hierin is , ook trots op johnno hoe hij ermee omgaat , ik zie aan hem dat t hem veel doet , maar dat hij het erg fijn vind om ron weer even te zien , even voel ik me een rijk persoon.

als johnno rond 12 uur weggaat , gaat ron eten en even rusten , ik rij nog even naar huis om kleren voor ron te halen , vanmiddag rond drie uur komen ron zijn broers op bezoek.

het doet ron goed om bezoek te krijgen nu hij zich goed voelt ,

als ron zijn broers rond vijf uur weg gaan , gaan wij naar boven waar ron zijn eten op hem wacht .

na het eten praten we nog wat , ron vertelt mij dat hij toch wel enigszins verbaasd is , dat hij zich nu weer zo goed voelt , en ja dat is best gek , en beetje onwerkelijk , zo had hij eergister nog veel pijn en lag hij vrijwel heel de dag op bed en sliep veel , en zo lijkt het vandaag of hij heel de wereld aan kan .

hij geeft aan dat het dus echt van dag tot dag leven is , onder het motto , elke goede dag is er weer 1 , en vandaag is er dus weer 1 , en daar zijn we oprecht dankbaar voor , dat we daar van kunnen genieten , zo kijken we ook erg naar het moment uit , dat hij weer naar huis kan , wat nu af lijkt te hangen van de snelheid van de aanvraag en gemeente.

daar gaan we maandag achteraan om dit zsm voor elkaar te krijgen, beide denken we dat als alle onderzoeken achter de rug zijn dat ron het beste thuis af is , in zijn eigen omgeving , gewoon zijn eigen ding kan doen , en gewoon de gewone dingen weer samen kunnen doen.

dus iets om naar uit te kijken .

zo rij ik rond half 7 weer naar de lier , waar iedereen vandaag gewoon verder is gegaan met het leven waar ze gebleven waren ......en liggen de tuintjes (op die van mij na) er netjes onkruid vrij bij .....morgen weer een nieuwe dag....