tegenstrijdig
7-3
mijn laatste bericht dateert van afgelopen woensdag ......dit was een dag vol goede en positieve berichten ......eindelijk.....
hoe tegenstrijdig je gevoel kan zijn bleek een dag later ....donderdag.
afgelopen donderdag hadden we een gesprek met de huisarts , deze was anderhalve week geleden al gepland ......om te bespreken hoe verder als t niet meer te doen is voor ron , wat nu gelukkig ver van onze bed lijkt .....maar wel goed om nu al te bespreken en te regelen , al is de timing (een dag na een positieve uitslag ) wat minder ....maar zoals we inmiddels al meerdere keren ondervonden hebben zijn in deze dingen niet te plannen.
dus zo zitten we donderdag middag aan de tafel in een best zwaar en pittig gesprek......met vragen als.....wat is kwaliteit van leven .....wanneer is die verdwenen......wanneer kan je niet meer genieten van dingen .....enz ....best heel moeilijk te omschrijven en in te denken ....
als de huisarts na een uur weggaat , merk ik aan mezelf dat ik een heel tegenstrijdig gevoel heb.....gister kregen we een goede uitslag .... en een dag later zit je aan tafel te praten over wanneer de kwaliteit van leven weg is en wat dan te doen .....en toch is het goed om nu al te bespreken en alles kenbaar te maken , maar voor mijn gevoel waren dit wel twee uitersten heel erg dicht op elkaar .....dus dat moet even landen
vrijdagochtend belt de revalidatie arts uit rijndam zoals afgesproken , ron mag klinisch komen revalideren , .....dit is wat we wilden dus we zijn blij ....we denken echt dat dit ron zijn revalidatie ten goede komt en zo in korte tijd grote stappen voorwaarts kan maken ......maar toch ook hier het tegenstrijdige gevoel.....want het betekent natuurlijk ook dat hij weer een tijdje niet thuis is maar in rijndam .....we hebben nog enige tijd om eraan te wennen , want de wachttijd is +/- 4 weken .....tot die tijd gaat ron naar de fysio bij ons aan de overkant.
en traint hij natuurlijk op de hometrainer in de garage .
dit gaat best goed ......elke dag probeert hij iets langer erop te zitten .....
dus zo zijn we het weekend goed doorgekomen , rustig aan .....af en toe gaat ron even naar buiten de tuin in met dex ..kijkt wat tv ....en slaapt veel ...hij is nog erg moe , gelukkig slaapt hij s nachts ook goed .......
sinds vandaag lijkt hij alleen wat meer last te hebben van zijn linkerbeen .....hij kan t niet goed omschrijven.....denkt dat t de neuropathie is .....soort van doof en dood gevoel , of zijn been niet meer wil ...... t kan misschien ook wel van de inspanning komen van het trainen , dat hoop ik maar .....merk aan ron dat t m irriteert , soort van wat is dit nu weer , we gaan toch niet weer beginnen net nu t beter gaat ......in dit soort dingen merken we wel dat je soort van gelijk op scherp staat ...
dus even afwachten hoe dit de komende dagen gaat .
en zo is er weer een week voorbij .....
morgen komt ron zijn nieuwe rolstoel , dit is wel iets waar hij naar uitkijkt , een iets comfortabeler rolstoel dan wat hij nu heeft .....en natuurlijk elektrisch .....dus de boodschappenbriefjes liggen al klaar 😉
6 reacties
Wat fijn dat het redelijk goed gaat met Ron. En ja ook de minder leuke gesprekken horen erbij. Het is goed te weten hoe jullie daarin staan. Het kan nog aangepast of veranderd worden. Maar als je het besproken hebt kan het ook rust geven. Wetend dat het er is.
Wat fijn dat revalidatie inwerking is gesteld en mooi voor het mooie weer er weer aankomt.
Vrijheid van een comfortabele elektrische rolstoel zal zijn leven verrijken en zijn wereld vergroten. Voorzichtig aan maar.
Sterkte Ron en hoe gaat het met jou Astrid?
Liefs Alice ❤😘
hoi,
ja geeft zeker enige rust ....zeker bij ron merk ik ....nu wachten op een plekje in het revalidatie centrum .....en dan hopelijk weer wat opbouwen en wat rust .....
met mij gaat t redelijk ....lief dat je ernaar vraagt
xx
astrid
Och schatten... hoe raar ook, het valt ook niet mee als het 'ineens' goed gaat. Zoals je zegt, moet ook dat even landen naast dat het natuurlijk bijzonder en erg fijn is.
Dat Ron meteen op scherp staat snap ik goed. Heel alert wordt je wel als je zoveel achter je kiezen hebt als jullie. Dat gebeurt bij jou ook...
Het is goed dingen geregeld te hebben met de huisarts. Voor het geval dat... Moet toch ook een gerust gevoel geven. Ook al ging en ga ik voor 25 jaar, ik heb dat ook vrij snel allemaal met de huisarts geregeld.
Jouw woorden klinken me als muziek in de oren. Progressie in de vooruitgang en plannen voor fysieke verbetering. In de gaten houden wat zijn bijzondere lichaam allemaal kan 'verbergen'. Het zijn goede geluiden. Ik durf te vertrouwen op een grote ommezwaai naar opbouw. Die rolstoel zal Ron goed doen! En jou ook als je lijstje al klaar is...hahaha! Misschien verwacht Ron gewoon elke dag een nieuw lijstje... Het dient een dubbel doel, jij bent geholpen en hij kan helpen. Hoe mooi!
Ik bid en vertrouw dat dit met kleine hobbeltjes mooi zo blijven kan. Elke dag een stapje maken. O, ik kijk er ook naar uit!
Veel succes, veel goeds, en heel veel liefde voor jullie!!
Knufs Hebe xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ps
Heb mijn 1e vaccinatie mogen ontvangen. Pfff... was heftig ziek en tijd nodig weer de oude te worden. Begin nu weer op ik te lijken....
hey
thanks wederom......ja het geeft iddaad wel een bepaalde rust wetende dingen goed besproken te hebben en geregeld ......zeker bij ron
hopelijk snel een plekje in het revalidatie centrum zodat we weer eningzinds kunnen gaan klimmen ......en natuurlijk de boodschappen lijstjes afgewerkt kunnen worden ;-)
jee ben je zo ziek geweest van de vaccinatie?.....lang geduurd voordat je weer wat opgeknapt was??....welke heb je gehad?
wij vandaag gehoord dat ron volg week opgeroepen word door het haga , voor de modena vaccinatie .....ben benieuwd
liefs
astrid
Wat de kwaliteit van leven betreft is mijn ervaring dat je snel geneigd bent om grenzen te verleggen.
Mitch Album heeft een boek over dit onderwerp geschreven "Mijn dinsdagen met Morrie" Hieronder een episode uit het boek. Groet Hans
Mitch vraagt aan Morrie waar hij het meest tegen op ziet in zijn aftakelingsproces. Morrie’s antwoord hierop was dat hij het moeilijkst vindt als hij er aan denkt dat hij zometeen niet meer zijn eigen billen kan afvegen en hiervoor afhankelijk is van anderen. Maar zei hij, ik ben er aan het werken om ook hier het beste van te maken. Er verstrijkt een tijd en het moment breekt aan waarbij Morrie niet meer bij machten is zichzelf fysiek te verzorgen en hier afhankelijk is van anderen. Mitch vraagt hem hoe dit nu voor hem is. Ik geniet ervan, vertelt Morrie hem, dat mensen me met respect en liefde omdraaien, als ze mijn zweren van het doorliggen insmeren met zalf, als ze me in bad doen, als ze me optillen en als ze mijn billen afvegen. Iedereen is kind geweest, het kind zit nog steeds in ons. Voor mij is deze verzorging me weer herinneren hoe dit toen voor mij was en genieten dat mensen dit voor je willen doen.
beste hans
dank voor het delen , en inderdaad grenzen verleggen zijn we als mens heel sterk in , hebben we al diverse keren mogen ervaren ....maar ik denk ook dat je op een gegeven moment op een punt komt dat je je grenzen niet meer kunt en wilt verleggen ......dus het geeft wel een bepaalde rust om dingen geregeld en besproken te hebben .....en om over na te denken.....
groet
astrid