zoekende naar normaal

16-3
het is al weer enige tijd geleden dat we wat v ons lieten horen ....verleden week maandag om precies te zijn ....
we kabbelen een beetje voort, verleden week dinsdag is ron zijn nieuwe rolstoel gekomen .....nog zonder de elektrische handbike (dus de boodschappenlijstjes blijven nog even liggen), de handbike moeten we volgende week gaan halen in hedel, dan word die gelijk helemaal juist afgesteld.....dus nog een weekje wachten.
ook is ron verleden week maandag weer met een nieuwe chemo kuur begonnen , dus nu inmiddels ruim een week bezig .....deze is in pil vorm .....3 weken kuur 1 week rust en dan weer de volgende .
ook gaat ron nog steeds 2x per week naar de fysio om te trainen .....en thuis af en toe op de hometrainer......de moeheid blijft nog wel een grote rol spelen , en hij ligt daarom ook praktisch heel de dag in bed .
zijn linkerbeen waar die last van heeft zoals ik verleden keer al schreef , is helaas niet verbeterd ......meer verslechterd eigenlijk.... sinds het weekend is zijn been opgezet en voelt warm aan .....daarom maandag ziekenhuis gebeld omdat we bang waren voor trombose ......dus gister weer een ritje naar het haga ......hier is een echo gemaakt , er is nog geen sprake van trombose , wel zagen ze vocht tussen zijn spieren , wat duidt op oedeem.
als het erger word moeten we aan de bel trekken .....maar woensdag hebben we ook weer een afspraak in het ziekenhuis bij de behandeld arts , voor controle bloed e.d. .....
vandaag voelde ron zich niet lekker ......als ik koorts meet omdat ik vind dat tie zo kleur heeft , heeft die inderdaad koorts.....we besluiten om het nog even aan te kijken dit omdat we morgen toch naar het ziekenhuis moeten ......gelukkig is eind vd middag de koorts gezakt ....wel vind ik dat hij meer last krijgt van zijn been , dus morgen maar weer aankaarten.
wat ik vooral merk is dat we zoekende zijn .....zoekende zijn naar weer 'NORMAAL".....ik heb ron dit ook diverse keren horen zeggen afgelopen week ....."ik wil dat alles weer gewoon normaal is"....en niet steeds weer iets, net zoals nu weer dat been .
als ik hier over nadenk .....over "het normaal" moet ik bekennen dat ik denk dat we dat een beetje kwijt zijn ......we zijn zoekende naar het normaal , maar tegelijkertijd niet meer wetende wat normaal is ... .....want wat ooit normaal was is nu niet meer ....er zal een nieuw normaal gevonden moeten worden ....
maar eerst morgen maar naar het ziekenhuis , en hopen dat daar alles normaal verloopt......
8 reacties
Hoi Asron,,,,ik zit nu ook weer aan de chemo,,,volgende week maandag mijn 3e kuur,,,,in 2017 pk bij mij geconstateerd psa 278 en mijn gleasonscore is 9. In 2017 ook chemo gehad en 1 been ook vochtophopingen, dat het gewoon pijn deed,,,we zijn een aantal maanden na de chemo op vakantie naar Mallorca geweest en in het hotel was een Wellness,,,met zoutbaden,,,daar heb ik regelmatig gebruik van gemaakt,,,de zoutbaden kon je vergelijken met de zoutzee,,,en de vochtophopingen verdween en is ook nooit meer terug gekomen,,,,,nu word ik weer behandeld met chemo,,,,en nu om de 3 dagen ga ik in bad en gooi er ongeveer 1 kg zout in,,,tot nu toe heb ik nog geen last,,,of dat het helpt weet ik niet,,,,,maar wou het graag met jullie delen,,,,
ik wens jullie het allerbeste,,,en ik hoop dat het normaal langzaam in jullie leven terug keert
mvg Roelie
dank je wel voor de lieve woorden en voor het delen ......, gaan we zeker proberen , tenminste we gaan er iets op verzinnen omdat ron nog niet naar boven kan in bad.....
liefs astrid
Lieve Astrid,
Dat herken ik goed, de wens dat het weer normaal wordt. Maar dat wordt het niet. En ook het nieuwe normaal is nog steeds niet normaal. Zwaar is dat.
Veel sterkte voor Ron en jou,
Hanneke
dank je wel ......
we zullen een soort van nieuwe balans moeten gaan vinden we voor ons acceptabel is en wat ons weer een beetje het gevoel geeft van bestaan ...of zo ....vind t moeilijk te omschrijven , maar je snapt t wel
xx
astrid
Sterkte! XXX
😘😘
Hey lieverds!
Ik loop een beetje (heel erg veel...) achter. Moeite met missen van dierbaren en dierbare mensen die zomaar ineens niet meer kunnen en willen, zomaar ineens omvallen (letterlijk) en zomaar ineens stervend zijn. Nu ik jou dan lees, denk ik dat ik nu in zo'n zelfde soort flow zit... ik wil ook weer normaal en gewoon en blij zijn en gezonde vriendinnen hebben en mensen kunnen helpen en en en en en .....
Ik herken Rons gevoelens zó goed! Je wilt weer een normaal leven, je wilt weer normaal zijn, je wilt terug naar hoe het eens was (wat lijkt dat ongelofelijk ver weg en lang geleden!). Ik ook heb een hele zoektocht gehad in het vinden van mij. De ik die ik was, was kwijt. Niet 'alleen maar' het normale leven was niet meer normaal, maar ik zelf ook niet. Zo moe, zo suf, zo onhandig, zo afhankelijk.... Jakkie!
Soms ben ik mijn IK nog kwijt, maar meestal staat ze weer dicht bij me. Daarvoor ben ik heel dankbaar. En daardoor kan ik het niet normale leven dat voor mij voortaan het normale leven is, meestal het hoofd bieden. Ik kan het aan. En ik kan ervan genieten. Soms even niet. Nu. Maar ach.... dat kump good!
Liefs en bergen knuffels! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
hoi
ja het blijft zoeken met vallen en opstaan ......
snap dat je het moeilijk hebt, als je vriendinnen en dierbaren ziet worstelen en lijden , dat blijft een moeilijk iets wat nooit went ....het blijft een onvoorspelbare en k....ziekte
heel veel sterkte .....en laat je verdriet en emoties toe , die mogen er zijn
liefs
astrid