stukje van mezelf

goedendag lezers van ons blog , ik voelde vandaag de behoefte om eens zelf te schrijven.

al zal ik nooit de kwaliteiten van astrid kunnen overtreffen !!

diep respect voor hoe zij alles op papier kan zetten, elke avond treft mij dat zeer en besef ik hoe een geweldige vrouw en partner zij is.....

vandaag de verhuizing na 3.5 week ziekenhuis met optimale verzorging van alle verpleegsters!!!

dat moet absoluut gezegd worden, om 8.00 word ik gewekt met mijn potjes met pillen en daarop aansluitend ontbijt.

daarna wc en douchen met nog maar minimale hulp !! 💪💪

astrid wel met verpleegster mij nog beetje aankleden, dat lukt nog niet vooral steunkousen en sokken kan ik niet bij en vanwege mijn eikenhouten balk in mijn buik.

kan gewoonweg niet bukken

om 10.00 staat de zorgambulance klaar en word ik overgezet op de brancard en naar de ambulance gebracht .

astrid zal met eigen auto meerijden

de rit loopt voorspoedig en als de deuren voor het rijndam revalidatiecentrum opengaan staat astrid er al ....fijn idee

we worden naar de 3e verdieping gebracht en ik verplaats mezelf naar het gereedstaande bed en we wachten af.

al snel komt er een team verpleegkundige die ons diverse vragen stellen en vertellen hoe een beetje de plannen zijn met de verzorging.

om 12 uur zijn we een beetje klaar en krijgen we een broodje kroket als lunch met wat drinken, dan begint het wachten....na 1.5 uur zijn we t zat en druk ik op de noodbel en na 10 minuten komen er 2 kijken wat er aan de hand is

na wat navragen komen ze terug en word ik naar mijn kamer voor de komende weken gebracht.

dat is best wel erg confronterend ..... er liggen 3 mannen die duidelijk meer mankeren dan ik.... definitieve dwarslaesies e.d.... nooit meer lopen....volledig uitgeruste stoelen en vooral geen vrlolijke gezichten.

ik stel mezelf voor en probeer kort uit te leggen wat ik mankeer...maar wel met het doel om over een aantal weken min of meer LOPENDSuit t rijndam weg te gaan..... dat is iig mijn strevenen heb de overtuiging dat dat mij gaat lukken!!! hoe dan ook!!...ik geloof daarin....maar dan kijk ik naar die mannen ...en dan word ik stil...voel me ff kut!!

vervolgens komt de verpleger die ons binnengebracht heeft en zegt dat we niks meer hoeven te verwachten die middag en wij vragen of we even over de afdeling kunnen....hij geeft een rondleiding langs de badkamers e.d. en de grote zaal waar ik ook zal gaan eten!

alles is natuurlijk nieuw voor ij dus we hebben genoeg vragen die nu gelukkig goed beantwoord worden, uiteindelijk gaan we samen even naar buiten en een plekje langs een grasveldje op een bankje tegenover rijndam,....na half uurtje suwt astrid mij omhoog omm aan de overkant 100 mtr verderop even bij de ah een klein boodschapje te doenen we zien gelijk wat terrasjes , daar nemen we fijn een echt bakkie!!

rond 17.00 gaan we terug , en brengt as mij maar me kamer.

zij gaat naar huis want ze mag niet bij het eten blijven , we nemen afscheid!

van kamergenoot johan hoor ik dat ik rond 17.30in de eetzaal moet zitten .

daar worden de maalrijden uitgedeeld, ik schuif aan bij mijn andere kamergenoten aan tafel . cornee. en dick.

zij liggen in grote compleet met computeranimatie gedreven stoeleln!

ik kon niets besteld hebben maar ze hebben blijkbaar wel op mij gereken, andijviestamppot met spekkies en worst , beter kon niet het was echt heerlijk.

met appelmoes en een toetje, dus om eten hier geen zorgen hoor merk ik!

daarna toch maar even naar de wc met een klein beetje hulp! ik word al een grote jongen!!!

ik besluit om nog even naar buiten te gaan en schrijf daar mijn eigen verhaal....voelt raar nu in rotterdam te zitten....alleen....nieuwe mensen om me heen met hele grote beperkingen.....oke , ik heb ook nog kanker voorlopig maar als ik om heen kijk.....pffff wat een ellende....ik ga me focussen op mijn herstel.

keihard werken...omzo snel mogelijk progressie te boeken en een manier om mezelf mobiel te maken.

zodat ik gewoon weer in ons lounge bankie kan zitten onder ons afdakje met een goed boek.

maar eerst morgen weer terug naar delft voor mijn volgende kuur.als laatste wil ik iedereen bedanken voor het volgen van ons blog.... dat doet ons enorm goed!!

tot volgende x !!!😘😘😘