onwerkelijk....

12-4

we zijn het weekend goed doorgekomen,........al blijft het heel onwerkelijk , ron voelt zich eigenlijk heel goed , de bestraling en de pijnmedicatie doen goed zijn werk , ron heeft nagenoeg geen pijn ......dit maakt t voor ons ook heel onwerkelijk .....je hebt toch een bepaald beeld erbij als je dit nieuws krijgt van nog maar enkele weken te hebben ......een soort van beeld van iemand die verzwakt is....veel pijn heeft en erg moe is ofzo......het tegenovergestelde is waar .....ron heeft geen pijn .....voelt zich redelijk oke ......en ja tuurlijk is hij moe , maar niet meer dan een paar weken geleden .

dit geeft ons een heel onwerkelijk gevoel.......en is ook best eng , je zit een soort van te wachten , wanneer slaat t toe ......hoe word ron s ochtends wakker....

we proberen dit een beetje los te laten .....en proberen vooral te genieten .......van alle lieve mensen om ons heen ......de bezoeken ......dat is eigenlijk de enigste wens die ron heeft ......mensen die m lief zijn zien en spreken , nu het nog kan en hij nog goed aanspreekbaar is .....en ook geniet ron erg van "dex"

ook werden we vh weekend diverse keren verrast de buurman die handtekeningen heeft gergeld v ron zijn geliefde club "liverpool" persoonlijk aan ron gericht

.....zaterdagochtend toen johhno een ontbijtje kwam brengen met een kaart erbij die ons raakte ......familie en vrienden die langs komen ......vrienden die bij ons komen koken en eten .......op zulke momenten zie ik ron genieten .....en ben ik/wij echt intens dankbaar dat dit nog kan .....dat we ondanks alles nog oprecht kunnen genieten en dankbaar zijn , buiten de verdrietige momenten en t besef die keer op keer snoeihard binnenkomt.....maar ook dat is goed en hoort erbij.

zoals ook de moeilijke gesprekken die je met elkaar voert nu, dingen bespreken die je eigenlijk nog lang niet wilt bespreken ......maar ook fijn dat je dit met elkaar kunt bespreken ....

vanochtend hadden we voor het laatst een afspraak in het ziekenhuis in delft , met de arts die ron tijdens zijn ziekte behandeld heeft , omdat de laatste maanden de behandeling in het haga was hadden we geen contact meer met hem , we wilden beide gevoelsmatig nog 1 gesprek met hem om hem te bedanken en soort v afscheid te nemen , en dat was dus vanochtend .

het was een fijn gesprek van mens tot mens ......het was fijn en tegelijkertijd ook heel dubbel .....dit was het dus ......maar beide goed gevoel hierover, bij het afscheid nemen ,geven we hem een fles wijn die we ooit mee hebben genomen uit ons zo geliefde italie , en vragen we hem om te proosten op het leven ......en zo sluiten we dit deel "ziekenhuis "dus af ......moelijk , maar wel met een goed gevoel.

ron wil nog een keer sushi eten nu het nog kan .....in zijn mond gaan zijn slijmvliezen al behoorlijk opspelen , er komen al diverse blaasjes in zijn mond .....dus onder het motto niet wachten met dingen tot later , bestel ik sushi en zo zitten we even later op maandagavond aan de sushi .....

s avonds komt frans langs waar ron t laatste jaar gewerkt heeft , en vroeger mee op school heeft gezeten......ze halen met zijn tweeën allerlei herinneringen op van vroeger .....ik zie ron oprecht genieten ....wat is het fijn om hem zo te zien genieten .....ik ben dankbaar dat dit ons nog gegeven is , en dat ron dit kan , heel bijzonder dat er naast zoveel verdriet.... toch ook geniet momenten zijn

als frans weggaat word er geen afscheid genomen , maar is t "tot de volgende keer"

en zo gaan we even later naar bed .....met "tot morgen"

en zo hoop ik dat er nog veel "volgende keren" en "tot morgen " mogen komen .....