nu wachten

op weg naar biopt

28-8

vanochtend met een tas volgeladen op weg naar ron.

scheerapp.....laptop....shirts.....en jawel vlaflip😎

en kip pilav .

als ik aankom word ron net gewassen door een verpleegkundige , zoals ik al zei ron is zijn humor niet verloren .....gelukkig, waar de verpleegkundige ietwat schrok dat ik binnen kwam stappen tijdens de wasbeurt , gaf ron de opmerking , "niets aan de hand dat is de baas en die kikt daarop, het blijft bewonderings waardig hoe ron ermee omgaat.

als ron weer aangekleed is en in de rolstoel zit , gaan we even naar buiten , vanmiddag om half drie is de bioptie.

vanaf elf uur moet hij nuchter zijn , dus nog zijn ontbijtje kunnen nuttigen maar daarna helaas even niets meer.

rond 12 uur gaan we weer naar boven , dan word er nog ff bloed geprikt , medicijnen uitgedeeld, zaalarts komt nog even langs en tot slot de diëtiste, dacht ron een rustig dagje te hebben, ron probeert nog wat te slapen , en ik heb mijn laptop bij me en ga even aan t werk, heel erg fijn dat ik van mijn werkgever die ruimte krijg , om nu bij ron te zijn .

rond drie uur word ron opgehaald voor de bioptie ,

 

 

in de wachtkamer nog even wachten en dan word hij opgehaald , ik ga even buiten een luchtje scheppen en wat eten,

rond 4 uur is hij weer op de afdeling , ze hebben het biopt met behulp van een echo gemaakt, in zijn zij onder zijn linkerarm , het viel ron erg mee deed nauwelijks pijn, nou is hij natuurlijk wel een bikkel, nu nog twee uur plat liggen en niets eten,

en dan eindelijk die kip pilav , waar hij heel de dag al naar verlangt , je mag op de afdeling waar ron ligt je eigen eten meenemen en dit word dan opgewarmd in het keukentje .

dus we hebben soort van diner met zijn tweeen aan de tafel.

 

 

het smaakt hem heerlijk, erg fijn om te zien , na het eten gaan we weer even naar buiten ,

daarna naar de afdeling en in bed , elke dag is het nu opbouwen om te mobiliseren , dus elke dag wat langer in de rolstoel.

ik blijf nog een half uurtje bij hem en ga dan ook naar huis, zoals ik gister al zei blijft dat het vervelendste moment van de dag , vind het naar om hem achter te laten , ook al is hij in goede handen . het klopt gewoon niet in mijn gevoel.

nu dus het wachten op de uitslag van het biopt , merk dat we allebei heel erg aan wat zekerheid toe zijn , dat het soort van slopend is niet te weten wat er aan de hand is en wat je te wachten staat .

maar nog een paar dagen , we verwachten dinsdag of woensdag de uitslag te hebben , dus nog even geduld ......en laat nou ons sterkste punt zijn 🙈

 

 

voor eerdere blog berichten en verloop van de zieke verwijs ik  naar 

https://www.ronneervoort.com/

 

2 reacties

Beste Asron (weet je naam, maar zal me aan deze houden).
Ik heb net jullie/zijn verhaal gelezen en o wow, wat een binnenkomer! Vind het heel heftig, heb met tranen in mn ogen gelezen, en leef enorm met jullie mee. Waar ik ooit gedacht heb dat mijn verhaal heftig was, bedenk ik me nu dat dat een peulenschilletje is geweest in vergelijk met jouw man. Na ja, moet mezelf niet helemaal te kort doen; ik heb vele weken alleen maar kunnen krijsen van pijn en narigheid. Maar toch, ik meen wat ik zeg. Wat een enorm heftig verhaal. Ben zwaar onder de indruk, heb jullie 'in mijn hart gesloten', en ga zeker volgen hoe het verder gaat. 
Vandaag bid ik mijn gebedje alleen voor jouw man en jou! Brand kaarsje voor jullie samen en hoop zo zeer dat behandeling mogelijk is en deze o zo slechte film een happy end kent. 

Onwijs veel sterkte gewenst!!!

Vele lieve groetjes Hebe
(eveneens Kahler patiënt)

Laatst bewerkt: 29/08/2020 - 16:55