lange nachten

30-08

zoals ik gister al schreef slaapt ron slecht, helaas afgelopen nacht weer slecht geslapen, veel pijn 3x om een escape pil (korte morfine pil) moeten vragen .

zoals jullie zullen begrijpen , raakt hij wel een beetje op.

 

vanochtend toen ik aan kwam was hij net gewassen en hij had zich geschoren , wat overigens wel nodig was , het begon een aardige prikkelbaard te worden, dus nu weer lekker glad.

nadat hij is aangekleed , krijgt hij weer een laxeer drankje , in de hoop dat dat zijn werk gaat doen.

rond 11 uur gaan we naar beneden vanochtend krijgt ron bezoek, is prettig beetje afleiding, en fijn om lieve vrienden te zien

na een uurtje gaan we weer naar boven, als we boven komen lijkt t drankje te gaan werken , dus voor dat hij in bed gaat , nog even op de po stoel gezet .

ik merk aan ron dat het niet helemaal goed gaat , word misselijk gaat zweten en voelt zich naar , na wat koude washandjes roep ik de verpleging , die helpt hem snel in bed , het word ron allemaal even te veel , de vele nachten niet slapen ......alles wat hem overkomt ....steeds maar die pijn ....die buik, en ga zo maar door, heel begrijpelijk en vreselijk om te zien , maar ook blij dat hij zijn emoties laat komen , is heel goed en belangrijk.

er word besloten dat het goed is als hij even probeert te slapen , hij is echt op.

ik ga op de familiekamer even wat werken , ron krijgt een escape pil en er word een "niet storen" papier op de deur geplakt , het bezoek wat vanmiddag zou komen heb ik afgebeld , het is even te veel nu , hij moet eerst beetje tot rust komen.

om kwart over drie ga ik hem langzaam wakker maken , heeft toch even anderhalf uur geslapen ....fijn.

hij ziet er ook stukje beter uit , kijkt wat beter uit zijn ogen.

we besluiten rond vier uur als hij weer even in rolstoel zit om nog even naar beneden te gaan , even van de afdeling af.

vijf uur zijn we weer boven waar hij in rolstoel nog zijn eten eet , en dan weer bed in.

daar word het hem weer even teveel , voelt weer pijn opkomen en zie hem steeds angstig naar de klok kijken , hij ziet nu al weer tegen de nacht op .

na overleg met de verpleegkundige word er besloten om rond 22;00 een slaappil te geven en een langdurige morfine pil om toch een beetje een goede nachtrust te krijgen , die heeft hij echt even nodig .

als we weer met zijn 2en zijn laat hij zijn tranen de vrije loop , het is veel te veel allemaal en dan ook nog die onzekerheid , wat zou ik t graag draaglijker voor hem willen maken , maar helaas ..... ben wel blij dat alle emotie er even uitkomt , is wel even goed .

terwijl we wat aan t praten zijn , voel ik dat zijn rechtervoet ijskoud is en zijn linkervoet (slechte been) erg warm is , mmmmh raar , dan zegt ron dat hij sinds woensdag geen bloedverdunners meer op heeft , dit was ivm biopt van afgelopen vrijdag ,

ik vraag of iemand v d verpleging even wil kijken en we vragen gelijk waarom de bloedverdunners niet zijn gegeven.

na wat voelen en kijken , word er toch besloten om ook nog de zaalarts te laten kijken ,

de bloedverdunners moeten gestart worden , waarom dat vrijdag niet is gebeurd is een beetje onduidelijk , het been geeft arts nog geen bezorgdheid , maar morgen word er nog even goed naar gekeken om te kijken of er dan een echo moet worden gemaakt.

al met al morgen een druk dagje denk op t programma

morgen ochtend bestraling , overleg met pijnkliniek , en met de fysio , en verder willen we met een arts in gesprek over ron zijn buik die maar niet minder lijkt te worden , maar goed dat is morgen , nu eerst maar eens proberen te slapen , hopelijk helpt de medicatie en kan ik morgen berichten dat hij een heerlijke nacht heeft gehad .

met een ietwat onrustig gevoel ga ik om acht uur naar huis in de hoop dat alles vannacht goed gaat , heb mezelf wel voorgenomen voordat ik naar bed ga even te bellen naar ziekenhuis , al is het alleen maar voor een bepaalde gerust stelling .

hoop morgen met een postiever bericht te komen,

zoals ik al eerder schreef verleden week, heb ik wel eens het gevoel na een verhaal geschreven te hebben dat het zo negatief is , maar helaas ik kan er niets anders van maken , en het is zoals ik schrijf .....ook na 3x het doorgelezen te hebben

2 reacties

Lieve Astrid, geen sorry zeggen! Het is wat het is en dat is bijzonder heftig en heel erg. Je hoeft ons geen 'mooi' verhaal te schrijven als dat er niet is. Dit helpt jou en wij hopen dat het jou oplucht en dat je ons medeleven ervaart. Dat het je een beetje 'rust' geeft en dat je weet dat je je hier mag (moet) voelen zo je je voelt en het voor niets of niemand mooier hoeft te maken dan het is. 

Hoop dat het je een beetje kan 'troosten' en een beetje kracht en vertrouwen geeft. Sterkte samen! Duim voor beter en goed nieuws!

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 31/08/2020 - 17:28