koffie!!!!

9-11

Weer een begin van een nieuwe week , erg benieuwd wat deze ons weer gaat brengen.

Als ik om half 11 in het ziekenhuis kom , zie ik ron zijn arts op de gang lopen, bezig met visite …..dus die komt zo vast langs , en jahoor 10 min later staat hij bij ron in zijn kamer .

Hij heeft een duidelijk verhaal , allereerst vertelt hij dat hij een mail heeft gestuurd naar het haga , dit omdat hij zwart op wit wil weten , of er daadwerkelijk voor 1 stamceltransplantatie geoogst is,…..zo ja dan kan er morgen begonnen worden met de nieuwe chemokuur (p.e.p) , bijzondere naam wel ….. vast geen pep middel .

Deze kuur bestaat uit 3 middelen in tablet vorm , dus zou prima thuis ingenomen kunnen worden.

Als de arts dit verteld heeft , wetende dat wij dolgraag willen dat ron snel naar huis kan , komt hij met het goede bericht , dat wat hem betreft ron morgen naar huis kan , er moeten nog wel een aantal dingen geregeld worden , maar daar ziet hij geen probleem in

.

De arts somt aan de zaalarts op , wat er allemaal geregeld moet worden , zoals….antibiotica in pilvorm omzetten , thuiszorg regelen , afspraken regelen ,uitleg kuur, medicatie enz….

hij verzekert ons dat dit goed komt , en ron dus morgen naar huis kan , pffff wat zijn we blij , we kunnen het amper geloven , daar waar we van het weekend niet dat blije gevoel ervaarde met de stamcel oogst…….knallen we nu bijna uit elkaar van blijdschap , hier hebben we zo lang naar uitgekeken , en dan lijkt het nu echt zover te zijn .

als de arts weg is , gaan we even naar buiten , even genieten van het zonnetje , maar vooral van het feit dat ron morgen naar huis mag .

als we boven komen , komt de fysio nog even langs , om het een en ander door te spreken , om geen achteruitgang te krijgen als ron thuis is , krijgen we een verwijzing mee voor fysio thuis.

Na de lunch , is daar nog een bijzonder moment,……

Ron zijn haar valt al dagen uit , en dat word steeds erger , overal liggen haren , hij verliest hele plukken, dus aan mij de taak om zijn haar er nu echt eraf te halen, we krijgen van de verpleging een soort van tondeuse , en we verplaatsen ons naar de douche , en tja dan begin ik ……heb het er wel even moeilijk mee ,…..vind t confronterend, en t geeft me een verdrietig gevoel ……al die haren die fladderend op de grond vallen,……oorzaak….hoe hard het ook klinkt, is dus kanker.

Tuurlijk weet ik dat de ziekte er is ……maar toch komt het even hard binnen …..maar ook fijn en mooi ,dat we dit samen kunnen doen , en zo zit ron dus een kwartiertje later in de douche met een kaal hoofd en een bos haar op de grond …….maar ….wat ben ik trots op hem , hoe hij alles ondergaat en er steeds weer voor gaat ….en tja ….wat zegt haar op dit moment …..voor ons niet belangrijk op dit moment .

Zo ga ik met een soort van euforisch gevoel rond half 4 naar huis

in de auto denk ik terug aan de afgelopen 3 maanden dat ron niet thuis is geweest, 3 maanden....pff wat een tijd ....en wat is er onnoemelijk veel gebeurd in deze maanden , ....van het lopend een ziekenhuis in gaan en een dag later niet meer kunnen lopen.....kuren die niet aanslaan.....revalidatiecentrum......laatste strohalm bericht....en zo kan ik nog wel even doorgaan .

wat zijn we heen en weer geslingerd in onze emoties , en incasserings vermogen.....maar wat ben ik trots op ron ,trots op ons dat we nog overeind staan , alles weer aangaan en ondergaan , komt hoe t komt , maar we gaan er voor voor de volle 100%

voor nu is het zorgen dat er een koffievoorraad is,……voor dat langverwachte door ron gezette bakkie koffie , dat nu echt werkelijkheid lijkt te worden .