emoties
9-4
ondanks het verdriet en de radeloosheid die we voelen , zijn er ook geniet momenten , die heel dierbaar zijn .....
woensdagavond kwamen nikki en mike ......het viel ron zwaar te moeten uitleggen dat er geen uitzicht en behandeling meer is , en dat er niet veel tijd meer rest ......dat er over niet al te lange tijd afscheid genomen moet worden......dat zijn gesprekken die je niet wilt voeren met je kinderen ......het verdriet dat je dan voelt is niet te beschrijven ......maar aan de andere kant zijn er ook dierbare momenten , waar ron zichtbaar intens van geniet , zoals bv naar het huis kijken waar nikki komt te wonen ,....en als er dan een gedekte tafel staat bij binnenkomst , de fijne gesprekken die je hebt aan tafel , ron geniet daar intens van , geeft een fijn gevoel om ron zo te zien genieten ...
dus zo vliegen de emoties de laatste dagen alle kanten op.....het ene moment zitten we grapjes te maken waar we samen om lachen......het andere moment is daar ineens een besef dat iets de laatste keer is , .......er is verdriet....er is angst ....er is onzekerheid.....
dankbaarheid voor alle mensen om ons heen , de kinderen die hier ook mee moeten dealen maar tegelijkertijd wel een grote steun zijn voor ons
het besef vliegt ook nog wel alle kanten op hoor merken we .......als we er over nadenken kunnen we t eigenlijk niet geloven en bevatten, maar we weten wel degelijk dat t wel de realiteit is , zo ervaarde we ook vanochtend ,
vanochtend moesten we naar t ziekenhuis (nog 1x) voor bestraling van ron zijn been ter pijnbestrijding......tijdens het voorgesprek met de arts is dat besef er wel weer , dat het echt foute boel is ......arts maakt zich zorgen over de zwelling in ron zijn been , hoe dat gaat na de bestraling of de zwelling niet erger word , dit is wat hij absoluut niet wil......daarvoor word er een driedubbele dosis prednison voorgeschreven de komende dagen tot maandag om de evt zwelling na de bestraling tegen te gaan ......ook word zijn zij nadat de arts die bekeken heeft toch bestraald ........na het gesprek moet ron onder de ct scan door , dan word alles qua apparatuur ingesteld , wat circa twee uur in beslag neemt voor de bestraling kan plaatsvinden .......er word alles aan gedaan om t ron zo comfortabel mogelijk te maken .....er is een bed geregeld en ze laten alles direct achter elkaar doorlopen zodat we zo min mogelijk hoeven te wachten .
dus zo zijn we begin van de middag weer thuis ......
als we vanavond samen op ron zijn bed zitten zeggen we tegen elkaar ,
dat we echt het gevoel hebben alles eruit gehaald te hebben , intens genoten te hebben van alles ......vooral van elkaar ..van ons "samen".......en nog steeds ,
ik ben trots ...op "ons" ,
trots hoe we ook nu dit echt "samen" ondergaan , dat we elkaar niet verliezen in alle rondvliegende emoties , elkaar niet kwijtraken...., dat we elkaar nog steeds vinden , en alles kunnen delen met elkaar .....
17 reacties
Lieve Astrid en Ron,
Ik heb jullie de gehele tijd gevolgd en zo gehoopt op een goede afloop, helaas mag dit niet zo zijn.
Ik wens jullie heel veel sterkte!
Lieve groet, Giacomina
dank je wel
xx
Astrid, zo knap hoe jij alles onder woorden kunt brengen. Bij mij blijven de woorden, angsten en hoop maar in mijn hoofd ronddwalen. Ik kan op papier eigenlijk alleen de feiten weergeven.
Wat fijn dat er ook nog genietmomentjes zijn! Ik denk veel aan jullie!
Liefs!
dank je wel
voor jullie ook heel veel sterkte he
xx
Lieve Astrid, mooi geschreven weer. En wat een mooie foto Ron met zijn kinderen.
Wat je schrijft is zo herkenbaar, ik was zo verbaasd dat je in de donkere tijd na zulk nieuws ook blij kunt zijn, afgewisseld met intens verdriet maar toch.
En jullie samen, dat gevoel is en blijft heel mooi ā¤
ja ondanks het verdriet kunnen we toch nog van dingen genieten , heel bijzonder en waardevol
xx
Heel groot respect voor jullie, lieve Astrid en Ron.
Hanneke
dank je wel
liefs
astrid
eindelijk thuis .......geniet er zoveel van ..lieve ron en astrid het is jullie zo gegund ,veel sterkte ,liefs v marjo .volgde uiteindelijk al je blogs )( š
ja t is fijn dat ron thuis is
en dank je wel voor je medeleven
xx
Wat mooi dat jullie ruimte vinden om dit verdriet samen te delen maar ook om aan de kinderen te laten zien hoe, ondanks alles, jullie er gewoon ook nog voor hun zijn. Uit al jouw beschrijvingen spreekt de ongelooflijke liefde en toewijding die jij voor Ron voelt. Hij zou zich, zeker ook in deze zware fase van jullie gezamenlijke leven, gƩƩn betere partner kunnen wensen. Ik wens jullie samen nog enorm veel mooie, prachtige gezamenlijke momenten toe. Momenten die daadwerkelijk onvergetelijk voor jou Astrid en jouw naasten zullen zijn!
dank je wel voor je mooie woorden
liefs
astrid
Lieve mensen
Helaas ook hier herkenbaar van hoop naar ā uitbehandeldā. Heel veel sterkte de komende tijd.
liefs
Godsamme!
Als je deze gave foto bekijkt geloof je toch niet dat daar een letterlijk doodziek mens aan tafel zit! Mijn armen reiken niet ver genoeg voor een hele dikke knuffel... sjeetje wat ontzettend hard en onwerkelijk kan de werkelijkheid zijn.
Fijn dat Ron thuis is. Ik hoop dat dat tot het laatst mogelijk blijft. Intens samen en alle woorden naar elkaar uitspreken die er nog uit te spreken zijn. Dat doe je samen al bijna een jaar... bespreken wat je eigenlijk de komende minstens 30 jaar nog helemaal niet zo direct bespreken wilde.
Mijn woorden raken op en niets wat jullie troosten kan. Ik ben je dankbaar Astrid dat je zelfs in deze laatste fase die nu aangebroken blijkt, ons op de hoogte houdt van jullie wel en veel wee... Bewonder je zeer, want dat moet toch ook een heel confronterende 'opgave' zijn. Je bent ook een zo mooi mens dat je ons die met jullie mee geleefd hebben en nog meeleven, tot het einde toe bij jullie laat zijn. Tekent ook de kracht die je hebt. Een kracht en moed die je wellicht een jaar geleden niet bij jezelf bedacht had.
Je bent in mijn hart gaan zitten samen!
Dikke kus xxxxxxxxxxxxxxx en dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Wat wij elkaar gaven in het leven
nemen we mee in onze dood
daardoor blijven we verbonden
en samen oneindig groot.
Er is meer dat ons verbindt
dan voor mensen zichtbaar is
ons gevoel, ons diepste wezen
dat in ons ontsproten is.
Deze liefde
heeft ons veel gegeven
onze eenheid
was ons leven.
het is inderdaad heel onwerkelijk
en dank voor wederom je mooie en lieve woorden
xx astrid
De liefde tussen jullie, ik voel 'm door het scherm heen. En het besef dat het zo kostbaar is, die liefde, de kinderen, dierbare momenten. Ik kom woorden te kort om te zeggen hoe zeer ik met jullie mee leef. Wat hadden we op goede berichten gehoopt, jullie hebben al zo vreselijk veel doorstaan.
Ik weet echt amper meer wat ik zeggen moet. Hou elkaar vast, spreek alles uit wat uitgesproken moet worden, deel en praat en koester. Ik hoop dat Ron geen pijn heeft. Ik wens jullie alle kracht, sterkte en liefde toe die jullie nodig hebben XXX
dank voor je lieve woorden
gelukkig hebben we inderdaad nog hele kostbare momenten ondanks het verdriet en ongeloof
xx astrid