diep
14-2
het weekend is voorbij, het lichtpuntje waar we donderdag zo op hoopte na de iets terugkerende eetlust , is helaas weggebleven.....er is nog weinig verbetering , ron voelt zich niet oke , ondanks dat de bloedwaardes (buiten de stolling) goed stijgen.....ik zie hoe diep hij moet gaan ......dit is echt bijna niet meer te doen.....merk aan ron , dat hij het spoor een beetje biijster is ......totaal wanhopig ......het is er niet meer ....het vertrouwen in zijn lijf in totaal verdwenen ....het enigste wat hij wil is dat het ophoud, ....dat er wat verbetering komt.....zo hebben we dit weekend zware gesprekken gehad ......over het leven ......over hoe ver te gaan e.d......ik moet jullie zeggen , dit zijn geen fijne gesprekken , maar wel nodig, mede om elkaar te blijven begrijpen,.....ik zie ron vreselijk worstelen met zijn lichaam , met zichzelf,....hij is op en leeg aan t raken ......vreselijk om te zien , en niets te kunnen doen .....,
steeds denken we , erger dan dit kan t niet worden , maar dan toch blijkt dat wel te kunnen.
morgen hebben we om 10 uur afspraak in het ziekenhuis , waar de bloedwaardes wederom gecontroleerd gaan worden ......ik heb met ron afgesproken dat er iets moet gebeuren , we kunnen niet zo nog een week verder , dat gaat hij niet trekken , morgen in het ziekenhuis gaan we dat bespreken , en we laten ons niet wegsturen met "de bloedwaardes zijn oke , dus je moet jezelf beter gaan voelen"....dit duurt te lang.
ook gaan we morgen een afspraak met de huisarts maken , om wat we het weekend besproken hebben met de huisarts te bespreken.
terwijl ik deze blog aan t schrijven ben , merk ik dat mijn gedachten alle kanten op vliegen , ...kan mijn hoofd er niet goed bij houden......als ik naar de foto kijk die aan de muur hangt , lijkt dit zo lang geleden .....terwijl dit in werkelijkheid helemaal nog niet zo lang geleden is
blijft ongelooflijk dat alles in 1 klap kan veranderen .....vanuit t niets .....vraag mezelf af als ik naar de foto kijk , of we ooit nog onbezorgd kunnen zijn.....
maar we moeten verder ....besef en weet ik , en dat gaan we ook .....morgen eerst t gesprek aan gaan in het ziekenhuis , hopende dat er enige verlichting kan komen voor ron , zodat t wat dragelijker en comfortabeler word .....
afgelopen dagen waren weliswaar een dieptepunt ......die hebben we afgelopen jaar meer gehad ......en steeds zijn we daar weer uitgekomen,......en dat gaat nu ook gebeuren.....daar houden we ons aan vast....
https://www.youtube.com/watch?v=vJNoYfqd74E
9 reacties
Wat heftig Astrid en wat een domper. Wel fijn dat je met Ron diepgaande gesprekken hebt kunnen voeren. Dit geeft nl ook bij heel veel patiënten weer rust. Hopelijk is het heel ver van zijn bed.
Hoop moet je houden en dat is het niet altijd makkelijk.
Ik hoop dat er vandaag goed geluisterd wordt naar jullie. Sterkte maar weer, denk aan jullie. 😘❤
dank je wel alice
ja het is inderdaad fijn dat we elkaar vinden in gesprekken , en dat alles bespreekbaar is en dat we elkaar daarin begrijpen en respecteren......
het gesprek met de huisarts , laat nog even op zich wachten door de ziekenhuisopname, maar hopelijk gaat dat terzijner tijd wat rust brengen ......en ja hopelijk is dit nog niet aan de orde .....
voor jou heel veel succes deze week met de onderzoeken .....ik duim heel hard voor je 🍀🍀
liefs astrid
Wat een prachtige foto's van jullie. Ik wil zo veel bemoedigends zeggen en kom niet verder dan: heel veel sterkte vandaag weer! Denk ook aan jullie XXX
beste frie
het feit dat je meeleeft , doet erg goed ....dus wederom dank je wel voor je lieve woorden
xx astrid
Hoi Astrid,
Ik volg je blog iedere keer en weet gewoon niet wat ik je moet schrijven. Wat krijgen jullie toch elke keer weer een hoop voor je kiezen. Ik blijf toch duimen dat voor jullie het lichtpuntje gaat komen. Sterkte!
Liefs Bianca
beste bianca
dank je wel ....voor t duimen ....en medeleven.....
liefs
astrid x
Lieve Astrid
Wat een heftige roller-coaster zitten jullie. Als ik he blog lees herken ik de onmacht, de onzekerheid, verdriet en het snakken naar het "normale" leven. Ik wens dat jullie gehoord worden en er wat gedaan kan worden. Pas je ook goed op jezelf.
Sterkte!
Liefs Nonnie ❤️
beste nonnie
dank je wel voor je lieve woorden.....ja het normale leven is inderdaad echt iets waar we naar snakken op dit moment....hopelijk laat dit niet al te lang op zich wachten
liefs astrid xx
Wat een prachtige foto's van jullie! Jullie stralen en het geluk spat er van af. Je leeft! Ongelofelijk dat kanker die immense impact heeft om daaraan in één klap een eind te maken. Te triest voor woorden dat je zelfs niet meer durft te denken aan 'normaal'. Wat dan ook het nieuwe normaal voor jullie gaat worden, het moet zeker komen. Het duurt tergend lang! Zo bizar dat Ron zoveel lijden moet en zo diep moet gaan telkens weer. Ook ik heb al een paar keer gedacht dat het niet erger kon worden. Maar ja, blijkbaar kan dat toch.
Heel belangrijk dat je samen alles hebt besproken wat er te bespreken is. De situatie lokt dat uit en het zal ook rust geven dat zaken duidelijk zijn naar en voor elkaar. Het is fijn dat jullie ook dat samen aankunnen, want het zijn toch confronterende gesprekken.
Ik hoop dat ze morgen in het ZH raad weten en met hulp aankomen. Dit is geen doen. Er moet echt iets gebeuren. Het mag niet zo zijn dat Ron zo ver afglijdt dat hij het niet meer ziet zitten. Wat gezien de omstandigheden helemaal zo gek niet zou zijn. Hij heeft kracht, maar krijgt niet de gelegenheid meer om energie op te bouwen die kracht te kunnen gebruiken. Desnoods laten ze hem maar blijven; ook al is dat wel het laatste wat hij wil. Maar zo thuis doormodderen is ook geen optie. Helaas...
Knufs en dat een heleboel xxxxxxxxxxxx Hebe