aan de zijlijn

15-10

 

helaas weer een rotdag.....en moeten ervaren wat voor machteloos gevoel het is om aan soort van zijlijn te staan ...... een gevoel van je kijkt ernaar maar kan niets doen , terwijl alles in je , eigenlijk alles wil doen om maar iets van de pijn weg te nemen .

 

vanochtend kwam ik dus bij ron , en hoopte dat hij na gisteravond iets opgeknapt zou zijn, maar helaas , dit was niet het geval.

ik ben er om half 11 , ron ligt nog in bed , en ligt zichzelf duidelijk in de weg, gisteravond is hij gevallen van het uit bed naar stoel gaan , gelukkig viel het mee , maar wel even schrikken.

vannacht redelijk wat pijn gehad , niet weten hoe hij moest liggen , alles doet pijn , rug....nek ....ribben .

dus helaas was het een niet al te beste nacht .

na wat gepraat te hebben , stel ik voor om toch uit bed te gaan , misschien helpt een andere houding even , even in zijn stoel zitten.

als ron eenmaal in zijn stoel zit , valt het niet mee , ik zie aan hem dat hij pijn heeft , verpleging ziet het ook , en er word besloten nog een extra morfine pil te nemen, hopende dat die zijn werk doet.

na een half uurtje lijkt t iets beter te gaan , ron wil graag even naar buiten , dus zo gezegd zo gedaan , en zo zijn we 5 minuten later buiten, even lekker ,maar de pijn speelt ron toch teveel parten , en zo gaan we na 10 minuten weer naar boven ,.......en eenmaal boven lijkt het wel of alles losbarst in zijn lijf ,......wat een pijn , vreselijk om te zien , en t gevoel hebben niets te kunnen doen .

vanmiddag zou er iemand van pijnpoli langskomen , maar ik vraag aan de verpleging of ze direct willen bellen , om dat dit niet meer te doen is, gelukkig staat er binnen 15 min iemand van de pijnpoli,.....ron is eigenlijk amper aanspreekbaar door de pijn en heeft een blik in zijn ogen die pure pijn uitspreken,.....echt heel naar.

na kort gesprek met arts v pijnpoli , word er besloten een infuus te geven met een snel werkend middel die de pijn moet verminderen, ook krijgt hij een pilletje om wat rustiger te worden......en gelukkig dit helpt......ron word lekker doezelig en valt in slaap ....pfff wat fijn ,...even geen pijn, ik ga even naar beneden , als ik na anderhalf uur weer boven kom zit ron in zijn stoel naast zijn bed , die word vervangen , een bed met een soort lucht matras , dit om wat verlichting te geven bij het in bed liggen, op dit matras word de druk beter verdeeld.

 

gelukkig heeft t infuus geholpen , de pijn is nog wel aanwezig , maar nu goed te dragen en de scherpe randjes zijn eraf , ik zie het ook gelijk aan hem , zijn ogen staan weer wat helderder en hij is weer goed aanspreekbaar, dit ervaart de arts van de pijnkliniek ook , die nog even een kijkje komt nemen.

ik vraag aan de arts hoe lang het infuus werkt,.....helaas is dat maar 3 a 4 uur maar wie weet komt het niet in deze mate terug , dat is waar iedereen , en vooral wij op hopen.

maar er word werd op ons hart gedrukt , als de pijn te erg word , kan er weer zo infuus gegeven worden , dit infuus mag 4x per dag gegeven worden , dit is toch wel een geruststellend gevoel.,

 

overigens

ook hebben we vandaag te horen gekregen dat er morgenmiddag om drie uur een gesprek is met de arts ,.....we zijn heel benieuwd.

 

helaas kreeg ik vanavond berichtje van ron dat het weer niet goed ging met de pijn, en dat er weer een infuus is gegeven ,.......en een kwartiertje later was de pijn onder controle .....

 

heel eng om te zien en ervaren , dat iemand zo pijn kan hebben , en wat pijn met iemand kan doen, ook weer heel bijzonder dat een infuus van 20 minuten je weer in een totaal andere wereld kan brengen .

 

voor nu hoop ik met heel mijn hart dat ik morgen een pijnvrije ron aantref , want ja zoals jullie zullen begrijpen leven we op dit moment echt van dag tot dag .....eigenlijk bijna van uur tot uur vandaag.