Bijzonder gewoon
Afgelopen dinsdag haalde ik een recept op in de apotheek voor een simpele kwaal. Terwijl ik terug liep naar de deur zag ik dat in de standaard waar het magazine van de apotheek meestal ligt, nu folders lagen van de kunstroute die binnenkort weer in Barendrecht is. Je kunt dan allerlei ateliers bezoeken. Maar dit terzijde.
Iemand stootte me aan, stak zijn hand uit en vroeg “en hoe is het nu met u?” Ik keek op in het vriendelijke gezicht van een man, waarin in tot mijn verbazing de dermatoloog uit het Maasstad ziekenhuis herkende die in oktober 2013 de diagnose stelde en met grote zorg de biopsie deed en voortvarend het vervolgtraject in gang zette. Een week later zat ik weer bij hem met manlief en nam hij alle tijd om mij (die niets vermoedde of verwachtte) het slechte en goede nieuws uit te leggen. Ja ik had basaalcelcarinoom… goed behandelbaar… een grote tumor naast mijn neus… hij deed ook dit soort operaties in een ander ziekenhuis… maar dit zou een operatie van een andere omvang zijn… en hij legde me uit wat er mogelijk was met een neusflap en wat Mohschirurgie was… en dat ik hiervoor naar het EMC moest… tekende op mijn neus hoe en wat….en toen mijn angsttranen waren gedroogd verliet ik met vertrouwen en zijn polispreekuur dat hierdoor enorm was uitgelopen. (klik voor mijn blog van destijds hierover.
“Het gaat goed met mij” zei ik terwijl ik zijn hand schudde en hij me onderwijl op mijn arm klopte. “Ja mijn oog traant nog wel, maar ik loop nog steeds marathons”.
Toen piepte de nummerdisplay en was hij aan de beurt voor zijn boodschap bij de apotheek.
Wat heb ik veel om dankbaar voor te zijn en hoe anders treffen anderen het in het leven…..
Dat zo’n arts met talloze patiënten dag in dag uit me na vijf jaar nog herkende deed me gewoon bijzonder goed.
NB de foto bovenaan dit blog is van mijn allereerste run na de eerste dubbele operatie (klik voor de hele blog).
6 reacties
Inderdaad heel bijzonder Dorothé... en dan doel ik niet alleen op de herkenning van de arts. Je hebt veel om dankbaar te zijn en dat is ook zo, maar toch is de weg die jij moest bewandelen om tot dit punt in je leven te komen, verre van gemakkelijk geweest en zal op momenten nog niet gemakkelijk zijn. Dat je desondanks zo positief in het leven kan staan, vind ik heel bijzonder. Fijn, om na lange tijd weer een blog van je te lezen!
Lieve groet.
Merci Rita, ik blog nog weinig over huidkanker en alleen die blogs plaats ik hier. Ik heb het geluk dat het mijn leven niet meer voortdurend bepaalt alhoewel ik wel restverschijnselen heb. Toch kan ik wel zeggen dat ik uiteindelijk ook ziektewinst heb gekregen van het hele proces al wens ik natuurlijk niemand enige ziekte toe.
ach jeetje ,heb ook huidkanker ,bij mijn oor stukje weg gehaald ,bij mij was het plaveicelcarcinoom ,ze waren er gelukkig op tijd bij ....dat is de vorm die wel kan uitspreiden ,moet vrijdag dermataloog ,aug 2018 operatief verwijderd ,kreeg er nog een bacteriele infectie bij ,heeft 2 mnd geduurd ,pijn pijn ,en nu ach ja stukje v mijn kraakbeen weg ,maar dokters dubben basaal of pleivelcel ,ik had de ergste vorm ,wil je hier bij ook veel sterkte wensen ,.......and good luck heb een blog leven met borstkanker 2017 en zomaar uit het niets huidkanker ,groetjes v mij Marjo
Veel sterkte juist voor jou Marjo. Bij mij ligt het gelukkig al ver achter me.
dank je met mij gaat goed ,alleen ben blond ,en heb lichte huid ,mijn vader had het ook maar mijn haren gekleurd nu ....en zit weing zon ,en mijn oor ff controle ,ziet er rustig uit ,beetje deuk in mijn oor ,maar verder gaat het goed ,lieve groet Marjo
en altijd elk plekje over je hele lichaam continu controleren ,