7 weken bestraling (blog 3)

Na de uitslag van metastase in de  sentinel nodes en mijn beslissing, om dan toch maar voor 6 maanden anti hormoon therapie te gaan (inplaats van de voorgestelde 2 jaar) ging alles erg snel. Het zouden, vanwege de uitslag, nu 35 bestralingen worden van het gehele bekken gebied.
De eerste 3 nog net voor het oude jaar. Spannend.

Maar als iets erg goed functioneerde was het wel de afdeling radiologie. Erg leuk personeel, de meeste zijn dames en ze zijn allemaal erg toegankelijk en geinteresseert. Ik kon mijn verhaal goed kwijt en kreeg perfecte uitleg. De bestraling zelf, stelt niet veel voor. Lastig is, dat het verzoek is, om met redelijk lege darmen en een gevulde blaas te komen. Het is in je eigen belang omdat zo goed mogelijk te doen. De volle blaas duwt je darmen wat uit de weg de lege darm maakt de boel goed zichtbaar zodat de CT resultaat voor elke bestraling op het resultaat van de eerste scan “gelegd” kan worden. Op het eerste beeld is een bestralingsplan geschreven en door elke keer weer te richten is dat ook de bestraling die je op bepaalde delen krijgt.

Elke maandag is er een telefonisch consult met de radiologisch arts om de vooruitgang en eventuele problemen te bespreken. Over dat laatste was ik niet altijd even enthousiast en ik kom er later in mijn verhaal op terug.

Bij mij begonnen mijn darmen na 10 bestralingen flink te protesteren. Ik had geen last van bloed of diarree maar verloor veel slijmvlies. De stoelgang werd behoorlijk oncontroleerbaar. En dat was lastig. Ik had mij voorgenomen om minstens elke dag in behoorlijk tempo 5 KM of meer af te leggen om in een goede conditie te blijven. Maar door de oncontroleerbare stoelgang, die ook nog eens extra gestimuleerd werd door te lopen, was ik tot 15 minuten presteren beperkt, dan snel naar huis en dan de rest.
Het waren dus rondjes om het huis en niet de routes door de natuur die ik zo graag liep.

Na week 5 begon het energie niveau flink te dalen. Ik kon prima functioneren maar sportief bezig zijn werd meer en meer beperkt.
Ik kreeg ook problemen met urineren, wel heel vaak aandrang maar niet kunnen plassen. Daar heb ik medicijnen voor gekregen die goed hielpen. Helemaal aan het einde van de bestralingsperiode is de dosis verdubbelt.
Ondertussen kreeg ik ook nog flink last van de “eventuele” bijverschijnselen van de zoladex injecties.
Buiten de dingen die voorspeld waren zoals enig vet toename rond de buik en uiteindelijk totaal ongeïnteresseerdheid in enige vorm van erotiek.
Werd ik op een dag thuis erg naar en na enige paniek en een huisartsenpost bleek, nadat ik al iets was opgeknapt, mijn bloeddruk boven de 200 te zijn.
Daar gebruik ik nu 2 soorten bloeddruk verlager voor, om de boel enigszins te normaliseren. Die hebben uiteraard de nodige enge dingen in de bijsluiter. Gelukkig heb daar niet al te veel last van. Maar wel was ik nog met enige regelmaat erg beroerd met opvliegers en hoge hartslag.
Veel later zijn we er achter gekomen dat een suiker intolerantie die ik “had” in volle hevigheid terug was gekomen. Het heeft de naam is Reactieve hypoglykemie. De korte versie is dat mijn lichaam de neiging heeft om bij inname van “snelle” suikers teveel insuline aan te maken. Het resultaat is dat je uiteindelijk te weinig suiker hebt (hypo) en onderuit gaat. Dat dit zo heftig terug is gekomen is bij mij ook een resultaat van de zoladex.

Al deze zaken zijn bij de wekelijkse consult langs gekomen. Ik heb weinig advies gekregen waar ik ook werkelijk wat aan had. Je moet met deze klachten naar je huisarts, maar de mijne zat, door de omstandigheden eerder beschreven, 130 KM weg.
Gezien het dagelijkse ritme van de bestraling bleef er geen tijd over om die afstand te overbruggen.
Het meeste is dus per telefoon of per E-consult gebeurt, ik heb een bloeddruk meter gekocht en een glucose meter om de waarde door te kunnen geven.
Ergens aan het einde van de 7 weken bestraling kreeg ik van een andere arts het advies om eens "psyllium vezels" te proberen voor mijn darmen.
Dat werkt bij mij geweldig, alleen balen dat ik dat niet eerder wist. Het is ook nog eens gewoon bij het Kruidvat te koop.

Na 7 weken heb ik afscheid van de dames van de radiologie met een doos Merci onder mijn arm genomen.
Ineens hadden we weer zeeën van tijd. Wel moesten we nog 4 weken geduld hebben om PSA te laten prikken en een exit consult te hebben.

Het zichtbare resultaat tot nu toe is, dat ik enkele maanden geleden een halve marathon in iets meer dan 2 uur liep en nu wandelend geen 5 KM haal. Ook heb ik in de avond enige vocht ophoping in benen en voeten. Waarschijnlijk een gevolg van het bestralen van de lymfe in het bekken gebied + de bijwerkingen van de zoladex.
Ik was / ben ADHD en hyper sensitief iets waar ik blij mee was omdat ik buiten de box denken heb uitgevonden en meer doe dan een ander in dezelfde tijd. Daar waar ik normaal blij wakker wordt met een hoofd vol maffe ideeën, moet ik nu mijzelf dwingen, om wat te gaan doen.

De volgende blog gaat over de uitslag en de weken na bestralen.