Er is een einde aan veerkracht; geen TIA of uitzaaiingen
Gisteren was ik onderwerp van een TIA screening na mijn belevenissen op de spoedeisende hulp afgelopen donderdagnacht/
Gedurende een 4 uur durend onderzoek waarbij onder andere een hartfilmpje, een halsslagader-echo, bloedonderzoek en een CT scan van het hoofd wordt gemaakt volgt aan het einde een uitslaggesprek. In dit gesprek dat op zich bijna een heel uur duurt onderzoekt de neuroloog me lichamelijk.
Conclusie, geen TIA en geen uitzaaiingen. Dit durft ze met een grote mate van zekerheid vast te stellen, maar wat dan??
Ze zien dit wel vaker bij patiënten die gedurende langere tijd belast zijn met ernstige ziektes. De emoties, spanningen en dergelijke veroorzaken een soort van kortsluiting in de hersenen met als gevolg een variatie aan verschijnselen. Bij mij dus uitval en problemen met het vinden van woorden.
Wat een opluchting dat mijn grootste angst is uitgesloten, de uitzaaiingen. Maar gelijktijdig blijkt dus dat mijn veerkracht van de afgelopen jaren kennelijk even zijn grens heeft bereikt.
De druk lijkt er even af.
Voor die deelnemers die morgen bij de deelnemersdag zijn "tot morgen", voor alle anderen "tot een volgend blog".
Dank voor de steun die ik van jullie afgelopen dagen heb gehad.
6 reacties
Gelukkig dat je grootste angst geen waarheid werd. Maar wel naar dat je dit moest meemaken.
Fijn dat je morgen toch komt. Jouw bijdrage zal voor velen belangrijk zijn, ook voor mij.
Sterkte en tot morgen,
Hanneke
Lieve Paul,
Zat mij net af te vragen of er al een blog van je zou zijn nav je uitvalverschijnselen.
Gelukkig geen TIA of uitzaaiing, wel een signaal van het lichaam (die je hopelijk ter harte zal nemen.) dat je grens is bereikt. Gisteravond was ik bij een bijeenkomst van inloophuis Scarabee in Leiden: dagelijkse beperkingen na kanker. Wat oa aan bod kwam: zorg goed voor je zelf, je buffer waar je voorheen uit kon putten is een stuk kleiner geworden.
Ik volg je al vanaf het begin en het is niet niks wat je hebt mee gemaakt. Dus lieve Paul denk aan je zelf.
Marieke
Wat een opluchting moet het zijn geweest. Maar tegenlijkertijd wordt je terug gefloten om het langzamer aan te doen. Zo is het precies zoals Marieke ook zegt je reserves raken op en de veerkracht gaat eruit. Ook al wil je nog zoveel je lichaam geeft het dus wel aan.
Sterkte Paul en tot morgen.
Liefs Alice
Pffff, wat fijn om te lezen Paul.
Van alle slechte scenario's is dit wel het minste. Maar komt toch dat wat ik al een tijdje geleden zei. Je kan ook jezelf voorbij hollen als je niet uitkijkt. Ik zou voor kwaliteit kiezen. Maar dat is natuurlijk omdat ik de ervaring heb dat het verval zomaar beginnen kan. Veel plezier morgen, XX Tom.
Gelukkig niet nog een pakket narigheid bij al het andere hoop dat je je weer op kunt laden je krijgt morgen vast veel energie van de deelnemers dag . Succes morgen .
Beste Paul
Wat een opluchting.. Het is ook een heftige rollercoaster waar je in zit en deze dendert maar door, eigenlijk niet zo "vreemd" dat je lichaam even kortsluiting geeft. Rustig aan en toch lekker naar de deelnemers dag, "veel plezier"!
Liefs Nonnie 💕