Adnexextirpatie/ fertiliteitstraject
Na de diagnose dysgerminoom ben ik vervolgens behandeld in het LUMC. Aangezien ik zelf hier graag wat over had gelezen destijds, wil ik toch mijn behandeling en ervaringen hiermee delen, zodat iemand in de toekomst er misschien iets aan heeft. Zeker op het gebied van de chemotherapie was ik wel op zoek naar ervaringen met deze BEP kuren (deze blog volgt los).
Het begon in januari '25 met een enkelzijdige adnexextirpatie, oftewel mijn rechter eierstok met tumor werd operatief verwijderd. De tumor was 11x8 cm groot, dus je kunt je voorstellen dat de operatie niet via een kleine snede kon, maar de buik ging 'open'. Dit maakt het relatief best een grote operatie. Aangezien ik zelf IC verpleegkundige ben, kon ik dit stuk wel een beetje inschatten, hoe dit eruit gaat zien, maar het zelf ervaren is toch anders.
Het is gewoon echt wel spannend om onder narcose te gaan, het idee dat er toch iets met je gebeurd zonder dat je het doorhebt. Gelukkig stelde het OK personeel me echt gerust, door zich gelijk voor te stellen, grapjes te maken en duidelijk te zijn over wat er gaat gebeuren. Hierdoor besefte ik me ook hoeveel invloed dit heeft. Ik had voor de operatie al een ruggenprik gekregen en werd dus na de operatie rustig wakker, bijna euforisch, door een beetje morfine. De operatie was goed gegaan en gelukkig geen verklevingen. Ik heb weinig pijn gehad, pas na dag 3 toen de ruggenprik eraf was voelde ik echt wel flinke wondpijn. Echter ging dit elke dag wel echt snel beter. Het herstel ging vlot, ik mocht na dag 3 al met ontslag uit het ziekenhuis en was na een week echt alweer redelijk op de been (voor iemand die net een grote buikoperatie heeft gehad is dat best snel). Ik had wel best lang last van maagkramp, dit lees je nergens, maar soort discomfort bij de maag met pijn tussen de schouderbladen. Dit kan dus wel echt passen bij een buikoperatie en dus het maagdarmstelsel wat ook wat van slag is.
Een paar dagen nadat ik thuis was ging ik alweer beginnen met fertiliteitspreservatie, het invriezen van mijn eicellen uit de nog aanwezige en gezonde linker eierstok. Dit was best heftig, zo gelijk door na de OK, maar ik wilde dit wel graag doen voordat ik aan de chemo begon, aangezien de chemo je vruchtbaarheid eventueel kan aantasten. Dit weet je niet van tevoren, maar ik wilde graag meer zekerheid door mijn eicellen dus in te vriezen en gelukkig had ik die mogelijkheid dus ook.
Zo'n traject zal voor iedereen een beetje anders zijn. Ik heb ongeveer twee weken hormonen gespoten, waarna frequent werd gecontroleerd hoe de eicellen groeiden d.m.v. een echo. Na ongeveer een week of twee waren de eicellen groot genoeg om te puncteren. Toen moest ik een hormoon prikken wat ervoor moet zorgen dat de eicellen goed rijp zijn, maar dat ze niet al gesprongen zijn. Na het prikken moet je dus 36 uur later in het ziekenhuis zijn om de eicellen te laten puncteren, dit luistert best nauw. Voor de punctie krijg je pijnstilling, maar je bent wel gewoon wakker. De punctie is best pijnlijk, maar duurt gelukkig niet zo lang. Daarna hoorde we al snel dat er 10 goede eicellen ingevroren waren, dat is voor 1 eierstok en 1 ronde best een goede score, dit was dus fijn dat het goed was aangeslagen.
Wat ik hierna wel onderschat had, was dat ik best erge buikkrampen heb gehad tot 6 dagen na de punctie. Ik had milde overstimulatie van de eierstok, dus de linker eierstok was groot en er zat best wat vocht in. Dit veroorzaakte echt forse krampen, menstruatiepijn x10. Deze punctie zorgt ook voor echt een forse menstruatie, omdat de punctie een soort ''eisprong'' is. Gelukkig na dag 6 werd dit minder en herstelde ik verder goed. Na dit traject ben ik gewoon met de anticonceptiepil doorgegaan, dit mocht ook tijdens de chemo, omdat deze vorm van kanker niet hormoongevoelig is. Hier kon ik ook weinig ervaringen van vinden van andere vrouwen.