Sprookjes
Een kind ben ik verpakt in het lichaam van een volwassene. Ik zit nog vol met dromen en plannen. Ik geloof nog in wonderen en ben dol op sprookjes. Zet mij voor een zoetsappige film en het gesnotter is gegarandeerd. Heksen, draken en ridders zijn mijn favoriet. Bij een lekker liedje moet ik meebleren en een dansje om de tafel kan ik niet laten. Als kind ben je natuurlijk onsterfelijk en in het verlengde hiervan kan ik ook moeilijk aanvaarden dat ik op het dodenlijstje sta.
Kop in het zand, ontkenning, het is niet waar overlevingsmodus, ook deze emoties zijn mij niet vreemd. Ik wil het niet weten omdat het gewoon niet in mijn hoofd past. Hoe kun je nu nog maar een beperkte tijd hebben terwijl je je nog goed voelt en er aan de buitenkant weinig te zien is. Ik snap er geen snars van.
Er moet opnieuw gekozen worden... de kanker is weer actief. Ga ik het traject nogmaals in of laat ik het hierbij en pluk de dag. Oprotten met die chemo brult mijn kind, ik wil geen Nanoknife meer, ik wil niet weer ziek en ellendig worden...ik wil leven! Het heeft wel even geduurd voor ik mezelf heb kunnen overtuigen dat de schouders er weer onder moeten en dat de volgende zomer weer de moeite waard zal zijn.
En daarna is er weer wat nieuws uitgevonden want ik ga niet dood zegt mijn innerlijke kind... natuurlijk zeg ik en laat het maar zo.
Warme groet, Jolanda.
9 reacties
Lieverd snap je helemaal. Wat een k-ziekte.
Toch maar doorgaan ook al ben je zieker van de chemo. Ook ik zeg steeds ben niet ziek merk er niets van. De chemo die maakt je ziek.☹
Nog een paar spannende dagen Jolanda dan is het sprookje over 🙈 en het moment van de waarheid. Hopelijk voor beiden gunstig.🤗
Liefs Alice ❤😘
Jij sterke
dappere mooie vrouw en mama
Als kind was ik altijd bang om dood te gaan, geen idee waarom, waarschijnlijk was ik gewoon bang voor de dood. Ben katholiek opgevoed, wij moesten nog elke week naar de kerk, ik heb lang praatjes gemaakt met Jezus, niet met god, gewoon met Jezus en Maria vond ik fantastisch. Ik besefte me toen ik te horen kreeg dat ik kanker had dat ik dat eigenlijk al jaren niet meer doe. Ik sprak nu met mijn overleden vader, maar die zei niks terug, en hoe raar het ook klinkt misschien, ik had verwacht dat hij me gerust zou stellen of in ieder geval ik verwachtte iets en er kwam helemaal niks. Dat stelde me enorm teleur en later maakte ik mezelf wijs, natuurlijk doet hij dat niet want ik ga gewoon nog niet dood. Het brein van de mens werkt apart, je maakt jezelf iets wijs of wie weet weet je het gewoon. Ik ben er in ieder geval van de week achter gekomen dat ik mezelf ontzettend gek aan het maken was, dan komt er nog bij dat mijn afspraak met de praktijkondersteuner werd afgezegd, terwijl ik haar nu heel hard nodig had. Toen kwam ik van donderdag op vrijdag in het ziekenhuis terecht en dan zegt een dokter wat zie je er goed uit dat had ik niet verwacht en op een of andere manier doet dat je toch goed. Jolanda er gebeuren wonderen en ik hoop met heel mijn hart dat wij er 2 van zijn. Succes deze week, ik weet hoe ziek je kan worden van deze chemo, maar je doet het ergens voor!! Dikke kus
Dat de krachtige fantasie van het kind je de kracht geeft om door te gaan. Opnieuw op weg door het spookachtig bos, met de wetenschap van de grote boze wolf. Ik bewonder je moed.
Sterkte Jolanda
Veel herkenning en wat heb je het weer raak geschreven.
Ik heb veel minder last van de immunotherapie dan eerder van de chemotherapie, maar als de immuno ophoudt te werken, is de keuze ook chemo of niets doen. En ondanks mijn weerzin, zou ik het ook wel weer doen.
Bikkelen, Jolanda, tot de wetenschap ons inhaalt. Ik geloof er in! Ik wens je heel veel sterkte en kracht! Veel liefs XXX
Lieve Jolanda,
Had ik maar....kon ik maar.....adacadabra.....en weg zijn al die enge krabbetjes. Weg, voor altijd.
Ook wij praten en vragen aan boven. Gek, maar het geeft rust. In tijden van grote nood zijn de alle godshuizen, van welke aard dan ook, voller dan normaal. Een mens heeft nou eenmaal meer nodig dan wat het oog slechts ziet.
Onze ervaring is tot nu toe dat Joke de chemo stukken beter verdraagt nu het in 46 uur wordt toegedient. Maar, het is pas 1x geweest. Misschien gaat 't de volgende keer weer heftiger worden, dat weten we nog niet. Mogelijk dat het ook voor jou een mogelijkheid is. Of voor iedereen eigenlijk. Als het zo blijft is het goed te hachelen.
Onze schouders en gedachtengolfjes komen naar je toe. 👄👄👍Joke&Tom.
Hoi Jolanda
Zoals vaker de laatste tijd weet ik niet goed hoe ik moet reageren. Ik lees jou en andere blog met waterige ogen en heb geen woorden. Weet dat ik meer lees en betrokken ben dan je kunt zien. Liefs
Jolanda. Wanneer krijg je de uitslag van diepunkcie. Ben je daar zo ziek van.Ik had de hoop dat je gewonnen had van die afflees kanker .Blijf goed eten en doe zo veel mogelijk aan je condietes.Niet toegeven aan diekanker. Jij denkt makkelijk praten . Hout je taai .afz Wim
Hé Jolanda,
kan die klootzak jou eens niet met rust laten ??
De tranen rollen al een kwartier over mijn wangen.
Ik hoop dat je toch nog enig plezier kan beleven aan de feestperiode die er zit aan te komen, ongeacht welke beslissing je neemt. Mijn vrouw had de Folfirinox vrij goed verdragen, zonder te veel lastige bijwerkingen, alleen bracht het geen resultaat.
Nieuwjaar zit er weer aan te komen. De tijd van wensen en verwachtingen.
Mijn persoonlijke wens gaat zijn dat die ellendige klootzak in je buik het opgeeft en je verder met rust laat zodat jij verder kan met je leven.
Ik hoop dat je op 4 juli 2068 (fictief gekozen datum ;-) ) lekker met je kleinkinderen kan zwemmen in de zee.
Sterkte en groeten uit de Vlaamse Noordhoek,