Op pad

Hallo Jolanda,heb een aantal keren aan je gedacht hoe zou het gaan?Ik heb net jou blog hardop voorgelezen aan mijn man.Ik had hetzelf kunnen schrijven.Ook het alleen zijn heb ik behoefte aan,helaas zijn die momenten er te weinig voor mij.Ik hoop Jolanda dat voor jou het pad idd weer snel heel hoog komt.Hou vol!!Liefs Petra

Lieve, dappere Jolanda, zwaar klote voor je dat je lijf niet meewerkt en ik kan me jouw gerechtvaardigde jaloezie levendig voorstellen. Vooral omdat het kind in jou nog altijd gelooft in wonderen en sprookjes... weet je wat lieverd, we toveren er gewoon een paar flinke reuzen bij die jou helpen dat pad omhoog te klimmen. Ik stuur je alvast kruiwagens vol kracht en energie😗

He Jolanda, dat kleine kind helpt je niet. De zon en de liefde van je naasten wel. Kop op genieten van die zomer. Ook in de schaduw kun je vrij en blij zijn.

Sterkte paul

Volgens mij lees ik dat dat klote zwaard van Damocles nog steeds boven je hoofd hangt en ik had al geschreven dat je die knuppel even moest bellen om dat zwaard op te halen. Dat mooie weer was tijdelijk straks komt de echte zomer die paar mooie dagen zijn er alleen geweest om je een kijkje in de toekomst te geven, die zomer gaan we halen en er volop van genieten. Spaar je klein geld maar op voor de zomer dan heb je geld genoeg voor iedere dag een sorbet eentje met een parapluutje.

Sterkte

Veel heb je geleerd, als een hamster blijven rennen niet denkend aan jezelf. Dit heb je achter je gelaten. Genieten lukt nu even niet alle dagen maar het zijn er meer dan een week of wat geleden. De donkere wolken laten af en toe ook bij jou de zon erdoor. Hopelijk wordt het steeds zonniger. Daar gaan we voor genieten van al het moois om ons heen. Waar we voorheen aan voorbij gingen.

Je schreef vorig jaar rond deze tijd ook dat je net een luis in een pels was. Moeilijk te verwijderen. Hou je er aan vast hopelijk wordt de pijn steeds minder en schijnt de zon weer volop. Zodat je met degenen om je heen het sorbet met het paraplutje kan veroberen  denkend aan nu dat je het toch maar weer hebt overwonnen.

Voor mij ben je een voorbeeld. Steeds maar weer doorgaan.🥰 Hopelijk tot gauw.🤗

Liefs Alice 🍀🍀💪💪❤

O Jolanda wat heb ik het met je te doen. Vorig jaar om deze tijd had ik ook geen leven, ziekenhuis in ziekenhuis uit, de lente ging voorbij, de zomer en de herfst en winter, vallen en opstaan. En nu geniet ik o zo van deze lente en dat gaat bij jou ook gebeuren, je gaat vooruit, misschien zie jij dat anders, je hebt nu betere dagen, dat had je eerst niet. Kleine stapjes vooruit met af en toe een dalletje en die dalletjes gaan minder worden en van de betere dagen ga jij dubbel genieten, geduld is een schone zaak, zei mijn moeder altijd. Ik heb mijn dalletjes ook nog maar veel minder diep, we gaan voor ondiepe dalen! Blijf moed houden, je weet dat we elkaar nog moeten zien! Dikke kus

Lieve Jolanda,

Het grootst mogelijke respect heb ik voor je, anderen schreven het al vaak maar ook voor mij ben jij een voorbeeld en ik leer iedere keer van je. 

Koester dat kind in je maar. Kinderen hebben een onbevangenheid die we helaas verliezen in de loop van ons leven. Een kind is gewoon jaloers zonder zich af te vragen of dat 'mag', maar kan ook volledig opgaan in de momenten van spel en vrolijkheid, zonder besef van toekomstige ellende en eindigheid.

Wat ik deze keer dus van je leer: op zoek naar dat onbevangen kind in mij.

Sterkte, sterke vrouw,

Hanneke 

Lieve Jolanda,

Wat heb je weer een mooie blog geschreven! Een bijzondere mix van kracht en kwetsbaarheid is de rode draad in jouw verhaal. Ik ben het eens met een aantal lotgenoten die je wat beter kennen: je situatie is beter dan hij geweest is. Tegelijkertijd snap ik heel goed je frustratie, dat je volop deel wilt nemen aan het leven, wilt genieten en dat dat domweg soms niet lukt. Toch ben ik ervan overtuigd dat je nog vele mooie momenten gaat beleven. Uit het diepst van mijn hart hoop ik dat de operatie je weer de nodige extra tijd heeft gegeven. Blijf hopen, blijf dromen, want je weet maar nooit...

Liefs, Jessica

Lieve Jolanda.  Wat rod voor jouw dat je deze kuur weer moest maken.En dat je zo ziek van woord.  Je vraag je welles af waar ben ik mee bezig. Je heb geen keus je wilt zo langer leven om je gezin te onder steunen.Wat merk Je aan je lichaam van die rot kanker.Ik hoop wat van te horen. Deze week Naarden uroloog geweest PSA  8  het zelfde als 2018. De dr zij kanker ingekapseld in de prostaat. Over drie maanden weer afwachten. Ik kan je alleen maar troosten. Een knuffel van Wim of Goya.

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,  de grote sterke leeuw(in) is op dit moment een kitten dat in de spiegel kijkt. Het Kitten voelt zich klein en weet niet zeker of ze groot zal worden en de wereld aan kan. Ze voelt wel de hoop en is dan ook vastbesloten om de groeispurt in te zetten en de komende zomer de bloemetjes buiten te zetten. Het dromen en hopen gaat je hier zeker bij helpen.
Bergop lopen is niet het makkelijkst. Maar als je twee stapjes vooruit kunt zetten en dan een stapje terug moet doen, kijk dan op een rustmomentje ff achterom, dan zie je dat je weer wat gewonnen hebt. 

Ik gun je van ganser harte dat je "jouw" geitenpaadje vind,

Warme groet, Jack

Hoi Jolanda,

Ik heb heel veel respect voor jou en de manier hoe je dit allemaal klaar speelt.

Zo veel herkenning over niet deelnemen aan het leven, terwijl iedereen zegt dat je nu nog moet genieten.. Ja lekker, als ik mijn vrouw zie met zo veel pijn en niks wat ik er aan kan doen.

Veel liefs,

Raymond

Lieve Jolanda. Blijf alsjeblieft uitkijken naar je wondertje. Voor Jokes operatie ging het verschrikkelijk. Daarna ging het nog slechter. Geen eten, drinken, niets. Godzijdank heeft ze wel een sonde, al is dat een tube hangend uit haar maag. Maar ze kwam er wel door terug. Van amper 41 kg naar 50 nu. Het is een nare handeling, het plaatsen. Stoten tegen de sonde doet zeer. Maar de voordelen zijn wel zeer groot. Het maakt haar niet beter, maar geeft wel zoveel kracht dat ze weer voorzichtig richting zelfstandig handelen gaat. Dat wondertje heeft ze al. 

Gebruik je jalousie. Het meer willen kan je helpen. Zo herkenbaar is dit.

Hele dikke knuffels en heel veel sterkte, Joke en Tom. 

Hé lieverd, alles is eigenlijk al gezegd in de reacties, maar ik loop een beetje achter en wil toch nog eens een cliché herhalen: houd moed en hoop! Al zijn het maar kleine stapjes, als het maar vooruit is. Ik hoop vooral dat het eten vooruit gaat, dan kun je kracht opdoen en volgt energie hopelijk vanzelf. Denk aan je, veel liefs! XXX

Lieve Jolanda, 

Vanavond in één adem je complete blog gelezen. Inmiddels biggelen de tranen over m'n wangen. Wat een weg heb jij te bewandelen en wat stoer dat je het zo van je af kunt/wilt schrijven. 

Bij mij is het in 2012 begonnen met endeldarmkanker. Na 3 goeie jaren kwam het noodlot in de vorm van uitzaaiingen in de long, een jaar later een entmetastase achter de long door het lekken van een druppel bij de punctie een jaar hiervoor. En in januari 2018 een uitzaaiing in de alvleesklier. Na een whipple operatie ben ik momenteel weer zgn curatief. Ik wil het zo graag blijven geloven. ;-)

Hoewel ik alleen woon herken ik vooral ook het gevecht van die zijlijn en voel ik je pijn waar jezelf aan de zijlijn staat bij je zoon. Zo heftig, je wilt zo graag iets doen maar kunt zo weinig. 
Voor nu kan ik je alleen heel veel kracht en sterkte wensen en je bedanken dat je dit met ons wilt delen. 

Heel veel liefs
Joke

 

Stereo op 10 en gaan in die kamer.....aaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

I-k  z-o-u- w-e-n-s-e-n-d-a-t- i-k-j-e-z-o-u-k-u-n-n-e-n-h-e-l-p-e-n-

Warme groet Marc

Ik wens voor je dat je net zoals Marc hierboven zegt, een mooie muziekje kan opzetten wat je afleidt. Of iets kan vinden wat bij je past wat je meteen een beter gevoel geeft, waardoor je in het hier en nu goede momenten beleeft ( wat is je passie? Wat deed je als kind of opgroeiende puber graag en kan je zoiets weer tot uiting brengen). Sterkte.

Lieve Jolanda, ja, zeker gaat jouw pad omhoog! En... de steilste paadjes brengen boven je het mooiste uitzicht. Daar zul je zien dat je inspanningen de moeite waard zijn geweest. 

Hou vast lieverd en ga door! Trots op je! Dikke knuffels xxxx Hebe