Op de plaats rust

Vorige week een bizarre week meegemaakt en weer even op mijn plek gezet.

Het begon op zaterdag jl. open huizendag met een gekkenhuis op de 2 instapklare huizen. Ik heb er geen zin meer in om in een verbouwing te zitten in de tijd die ons nog rest dus van monumentaal centrum naar nieuwbouw rand. Een riant bod uitgebracht maar een vervelende verkoper die zich niet flexibel wilde opstellen.. intrekken dat bod dus, geen zin om te kamperen.

Dat bracht ons in de stress en tussendoor was onze ouwe kater van 18 jaar ook nog spoorloos. De maandag erop vrolijk naar de afspraak chemo want uitzaaiingen zit ik niet op te wachten. Dat liep een beetje anders, het gezicht van de oncoloog stond op onweer maar een ieder kan een slechte dag hebben. Helaas was dit gezicht voor mij bedoeld want de kuur werd afgeblazen wegens veel te hoge leverwaarden met verdenking op uitzaaiingen.

Dinsdag een spoed echo, ik was zo overstuur dat ik de gehele behandeltafel in de ruimte heb onder gejankt en gesnotterd. Dit greep de dame die mij hielp zo aan dat werd besloten om mij direct de uitslag mee te delen.... geen aanwijzingen voor uitzaaiingen. Ik heb alle engelen en het universum uitbundig bedankt daar ik mij al voor de aanstaande verhuizing niet meer op deze aardbol zag.

Dinsdagochtend een bod uitgebracht op een ander huis waarvan we dachten dat het niets zou worden. Maar de engeltjes doen hun werk goed en het bod werd geaccepteerd! Dinsdagmiddag een berichtje dat onze kater is gevonden....stervende. Direct door naar de dierenarts en moeten laten inslapen. Gelukkig waren we erbij en is hij vredig ingeslapen. Wat een verdriet.

Afgelopen maandag opnieuw bloed laten prikken en op miraculeuze wijze zijn deze weer normaal. Wonderen gebeuren bij hen die er in geloven zei mijn Beppe altijd en ze heeft gelijk. Volgende week weer de chemo in en nooit gedacht dat ik daar blij mee zou zijn. Hopelijk zijn de allergische reacties dit keer minder....

Al met al een week om snel te vergeten maar ook een om uit te leren hoe betrekkelijk het leven is en de kanker meedogenloos kan zijn. Zo kan je van 2 jaar naar 3 maanden leven gaan in een oogwenk.

Ik kijk uit naar de verhuizing in juli met de hoop nog een tijdje te mogen genieten van het rustige bestaan. Op de plaats rust!