Nuttig?

Het invullen van vrije tijd is doodvermoeiend, ik heb lang gezocht maar er geen cursus voor kunnen vinden. Stop met je zelf dienstbaar te willen maken. Iets voor jezelf doen, kleien leren naaien, schilderen ik noem maar wat, contact maken met mensen hoeft niet altijd dienstbaar te zijn geef aan jezelf de ruimte en tijd kijk niet te ver vooruit, nodig desnoods wat mensen uit voor je feestje.

Hi Jolanda, 

Heel bijzonder, maar vaak als ik jouw blogs lees, lijkt het alsof ik mijn eigen gedachten op papier zie staan. Sinds kort werk ik, voorheen altijd een harde werker en kostwinner, ook niet meer en vind het lastig om me nuttig te voelen, om een nieuwe invulling voor mijn leven te vinden. Misschien lukt het in de toekomst nog om part-time weer te gaan werken, maar dat weet ik niet. 

Ik heb veel interesses, maar momenteel heb ik regelmatig ook niet de fut om bepaalde dingen te doen, op- of aan te pakken. Je zou kunnen denken aan sporten (yoga, skaten, fietsen, zwemmen, fitness), fotografie, online of off-line cursussen doen, bezoek aan de huiskamer en/of deelname aan activiteiten van een inloophuis, lezen, tuinieren, Netflix series kijken en mediteren. Een guilty pleasure is om bepaalde games te spelen. Voelt totaal niet nuttig, maar leidt soms wel lekker af, haha. 

Verder spreek ik regelmatig af met vrienden, kennissen en familie. Uitdaging daarbij is om mijn energieniveau te bewaken en me niet schuldig te voelen, als ik niet altijd even gezellig ben. 

Vrijwilligerswerk is interessant, omdat dat mogelijk bijdraait aan het gevoel van je nuttig voelen, maar moet ook niet te belastend zijn. En idd even de vraag of het werkbaar is, aangezien je vaak binnen bepaalde structuren moet passen. Maar hopelijk zijn er organisaties die flexibel zijn en waarbij het mogelijk is om als vrijwilliger aan de slag te gaan. 

Tegelijkertijd vind ik ook dat je heel je leven nuttig bent geweest voor de maatschappij en dat dat niet meer persé hoeft, gezien jouw situatie. De focus mag liggen op andere zaken waar je van genieten kunt. De kunst is alleen uit te vinden wat die zijn 😉. 

Succes! 

Liefs,

Jessica

Ik zou de waarde die je hebt voor de maatschappij kunnen belonen en dat kun jij dan opsparen. Maar na je overlijden heb je daar niets meer aan. Hoeveel ik je geef voor dienstbaarheid maak dan niets meer uit.

Ik ben een jaar werkloos geweest na 25 jaar dienstverband en voelde me schuldig als ik eens op de markt liep om een visje te kopen. Het gevoel is als gevolge van indoctrinatie. Er is je geleerd dat je nuttig moet zijn: Loon naar werken, Ledigheid is des duivels oorkussen, Arbeid adelt, Arbeit macht frei, er zijn er ongetwijfeld meer.

Voor mij geldt dat ik je herinner als degene die een metal feestje viert. Dat ben jij voor mij. Geen nut misschien in BNP maar wel een glimlach op een doordeweekse dag.

Ik zou het werkelijk zelf geschreven kunnen hebben. Mijn Iva is akkoord bevonden en ik schrok er toch nog van- wat nu te doen? Ik heb 30 jaar gewerkt en 20 jaar voor m'n bloedjes van kinderen gezorgd, ik had geen tijd voor hobby's-wat nu te doen?
Het hele inloophuis is er mee in de weer: wat is er voor vrijwilligerswerk waar je kunt afhaken als je een slechte dag hebt.
Ik weet het nog niet. Ik verveel me niet maar dat nutteloze gevoel, daar kan ik echt nog niet mee overweg.
Ik word moderator hier, voor de discussiegroep Longkanker. Misschien voor andere groepen nog, dat weet ik nog niet. Morgen word ik ter kennismaking gebeld. Ik krijg een cursus, als ik het goed begrepen heb, en de groep moderators komt 4x per jaar bij elkaar. Ik ben hier bijna elke dag wel even, dus het lijkt me wel wat. 

Lieve Jolanda; mag ik je zo noemen?
Ik ben jaren geleden afgekeurd; voor mijn rug en depressies: nu heb ik twee soorten kanker.! Non-hodgkin en borstkanker. Bij mij is jaren geleden het chronisch vermoeidheidssyndroom vastgesteld en daar moest ik het mee doen. Ik had een goede baan en o, hemel, thuiszitten en nu?!
Wat voelde ik mij nutteloos en ellendig, kwam mijn eigenwaarde alleen uit werken, dat ben ik toen anders gaan zien........, na vele onrustige vertwijfelde jaren waar ik hard met mezelf werd geconfronteerd!
Je word lam gelegd door de kanker, bij mij is berusting gekomen, maar dat heeft lang geduurd.
en nu heb ik helemaal geen energie door de chemo. Ik weet dat jouw situatie niet helemaal vergelijkbaar is, maar mijn vier kinderen zijn goed terecht gekomen en ik ben al jaren alleen.
Wees alsjeblieft blij met je gezin, hoe stompzinnig huishouden ook kan zijn. 
Ikzelf verveel mij snel; ik hoop dat er toch ipv onrust, rust komt in je koppie!
Sterkte, Ik hoop dat er iets op je pad komt!

Hoi Jolanda, Alles wat al geschreven is klopt. ook ik viel in een zwart gat en voelde ne nutteloos. Uiteindelijk, na een paar jaar, heb ik mn oude werkgever gebeld en gevraagd of ik daar mocht werken als vrijwilliger. Geen ingewikkelde werkzaamheden maar ook geen nutteloze klusjes. Dit mocht. Ik ga er nu met veel plezier heen, de mensen kennen mijn situatie waardoor ik op het laatste moment zelfs nog kan afbellen als ik een slechte dag heb. Geen vragen, wel een vertrouwd gevoel. Ik ben blij dat ik deze stap heb genomen. Het voelt voor mij alsof ik er toch weer bijhoor. Ik weet dat dit mn eigen gevoel is en ik hoor veel dat ik gewoon moet gaan genieten van alles. Nou elke dag genieten bestaat volgens mij niet, het leven gaat gewoon verder, en de meeste mensen werken en ik zit thuis als mn zoontje op school zit. En elke dag thuiszitten of een rondje wandelen daar word ik niet gelukkig van. Mij geeft het werken bij mn oude werkgever veel voldoening. Misschien dat voor jou ook zoiets mogelijk is. Sterkte, liefs Jeannet

Dank allen voor jullie reacties en tips!