Jaloers
Jaloezie, een slechte eigenschap die ik bij mezelf heb ontdekt. Sinds een tijdje merk ik dat ik wat mat reageer op mensen hun verhalen over wat zij zo al doen en beleven. Het kan me zelfs irriteren om te kijken naar de lollige wat hebben wij het naar ons zin foto's die voorbij komen op social media. De gewone praatjes over kleinkinderen, lekker sporten, werken of een dagje shoppen.... of de dagelijkse mensenproblemen.
Potjanhinnekont! Ik ben gewoon strontjaloers besef ik me ineens. Ik wil ook sporten,shoppen,weer werken en oma worden. Ik wil ook dagelijkse problemen en me geen zorgen hoeven maken over onze depressieve verslaafde zoon die binnenkort naar een afkickkliniek gaat. Ik wil me ook bezig houden met wat ik zal aantrekken en hoe ik eruit zie ipv dat ik moet nadenken over mijn uitvaart en hoe zo lang mogelijk mijn leven op een menswaardige manier te rekken. Ik begrijp ineens waarom ik me zo eenzaam voel....
Momenteel is mijn wereldje heel klein en bestaat uit het huishouden, bankhangen en mijn dagelijkse uitje naar de supermarkt voor meer is er even geen ruimte en energie. Ik heb besloten te stoppen met de chemo. Ik heb 13 kuren folfirinox gehad en merk dat mijn lichaam het niet meer trekt. Binnenkort de scan en dan zien we wel weer verder. Ik ga eerst maar eens aansterken en weer energie opbouwen en dan een heleboel leuke dingen doen! En ik ga werken aan mijn jaloezie want dat past niet bij me....weer een stapje verder in het leerproces al zal ik best nog eens een keertje inwendig vloeken.
Warme groet, Jolanda.
32 reacties
Even een virtuele hug, lieve dappere Jolanda
Een hug terug Marieke! X
Dat neem ik je niet kwalijk en anderen ook niet. Waarschijnlijk zouden veel ook wat jarloers zijn op jou.š¬
Je kracht doorzettingsvermogen, je schrijven van blogs, positieve instelling. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Liefs Aliceš¤šā¤
Ah wat lief Alice! Ik druk het ook snel de kop in want ik pas er voor om een verbitterde zuurpruim worden. X
Heel herkenbaar!
Ik geloof dat we van dezelfde leeftijd zijn en ik herken mezelf zo in jouw verhaal! Ook de klote kanker heeft een hoop van me afgepakt en ik merk dat ik ook dat jaloerse gevoel kan hebben als ik kijk naar mensen om me heen en wat zij nog wel hebben wat ik kwijt ben.
Soms is het gewoon ook even lekker om daar over te zeiken, dus gewoon doen! Liefs Mirjam
Oh lieve Jolanda, ik snap het zo goed, de gewone dingen terug willen, je oude leventje zo missen. Ik droom soms dat ik alles gedroomd heb en dat ik terug mag naar mijn huisje, waar mijn zonen bij me woonden en we mekkerden over gamen Ć²f tv kijken in de huiskamer.
Plaatsvervangend pijn in m'n hart als ik lees over je zoon die depressief is en naar een kliniek gaat. Grote zorgen bovenop je eigen, je mag heus ook wel hardop vloeken.
Je bent een flinkerd dat je hier ook nog lering uit probeert te trekken. Neem je zelf alsjeblieft niks kwalijk, want je zet het negatieve wel weer aan de kant. Prachtig mens, wat gun ik je verschrikkelijk dat de chemo z'n werk naar behoren gedaan heeft. En dat het je zonen goed gaat. Dikke knuffel XXX
Dank voor je reactie Frie, betekend veel voor me. X
G*d gloeiende g*dverdilleme jaloers worden, ga in een hoek zitten je schamen en voor straf krijg je ook de puntmuts op ben jij nou helemaal van de pot gerukt. Niets menselijks is jou vreemd, wat ik me afvraag waarom mag dat niet bestaat er ergens een gedachte politie. Waarom moet jij je zelf nog iets afleren en zeker waarom op dit moment? Als ik dergelijke foto's zie verbaas ik me over de kennelijke leegte in het leven, maar da's waarschijnlijk de depressieveling in me. Als je straks wat energie hebt fotografeer er op los koop er nog een toestel bij, je zorgen om je zoon laat het los. ( Uit eigen ervaring weet ik dat depressie niemands schuld is, eigenlijk niemand iets kan doen om het beter te maken, medicatie soms een gedeelte kan oplossen, en extern, een mogelijke gedeeltelijke verschuiving teweeg kan brengen.) Het leven is soms KUT Jolanda en een flinke portie is op jou bordje terecht gekomen, maar ik bewonder je doorzettingsvermogen je eerlijkheid en misschien dat nieuwe jurkje, maar mij staat dat niet.
Sterkte
Lieve wijze Ron die me altijd weer weet op te peppen. X
Ik vind het mooi geschreven Ron ik hou dār vanš
Lieve Jolanda,
Toen ik je blog las, kreeg ik een brok in mān keel. Nee, laat ik eerlijk zijn, ik moest een paar tranen wegpinken. Ik voel je verdriet en onmacht om je zoon. Maar ook over jouw ervaring, dat je zo graag een ānormaal levenā wilt hebben. En dat het dan soms lastig is om alledaagse of Hallelujah verhalen van anderen te horen. Jij en ik gunnen het ze, maar zouden het zelf ook zo graag willen. Daarom is het eerder afgunst dan jaloezie, denk ik. Een semantisch verschil, maar door het aspect gunnen erin te betrekken, voelt het minder āfoutā om zo te denken. Tegelijkertijd hebben Ron, Mirjam etc.. groot gelijk, als ze zeggen dat je genoeg reden(en) hebt om af en toe deze gevoelens te hebben, te klagen of je kut te voelen! En je blijft gewoon een ontzettend sterk, mooi en dapper mens!
Dikke knuffels en zoenen van mij šā¤ļøš
Lieve Jessica, Je hebt helemaal gelijk. Ik gun het iedereen maar het is inderdaad de confrontatie van het zelf even missen. dank voor je input en knuffels! x
Ach jee Jolanda..., zo herkenbaar je verhaal....vreselijk irritant waar mensen zich allemaal niet druk om kunnen maken. Echt van die luttelige dingen....en maar aardig blijven tegen ze, oplossingen aandragen over hoe ze er een volgende keer misschien mee om kunnen gaan....en ondertussen staan die tenen van me krom in mn schoenen. Maar ohhh wat zou het heerlijk zijn om je alleen om die luttige dingen druk te maken....snap je gevoel zo goed....ik doe er niets mee, laat het maar gebeuren en weet in mn achterhoofd dat ik me er voor ik ziek werd ook druk over maakte. Ik ben jaloers ja...en??? Ik ga er lekker niks aan doen....doe je met me mee?? We kunnen onze energie voor betere dingen gebruiken meis. O.a. het verwerken en begeleiden van de opname van je zoon. Ik wens je daar heel veel kracht en sterkte toe, want dat gaat je als moeder niet in de koude kleren zitten.... een dappere keus heb je gemaakt om te stoppen met de chemo, ik hoop voor je dat je snel weer op een acceptabele energie lavel zit zodat je alles wat meer en beter aan kan. Heel veel liefs en knuffelsšštiplie
Dankjewel Tippie, liefs terug!
Lieverd, wat is jaloers? Is het jaloers zijn als je geen afscheid wilt nemen van het leven dat je lief is? Voor mij heb je een diepgewortelde wens - die wij Ć”llen hebben! - om ook gewoon te lĆ©ven, je druk te maken om niks, en eveneens in een deuk te liggen van het lachen om niks. Kortom schat, je bent een mens! Een geweldig mens met een enorm doorzettingsvermogen en enorme kracht! Dat herken ik bij velen van ons; ook bij mij.... ik ben verplicht dat aan mezelf toe te geven. Ons overkomt iets wat niemand hebben wil, waarmee niemand ruilen wil, en wij dealen ermee. Tot het bittere einde toe. Ik zou willen dat al die anderen die Ć³ns ding zo nodig niet hoeven, er rekening mee zouden houden dat wĆj er wĆ©l mee zitten. Niet zien, wil niet zeggen dat het er niet is. Dan zou ons wereldje fijner worden en hun wereldje rijker. Zeker weten. Jolanda, heb bewondering voor jezelf, ben trots op jezelf, en schrijf ons zoals je doet lekker al je sores. Laat het gaan, vertel, dat lucht op. Dikke knuffel!
Dankjewel Hebe. X
Tranen met tuiten ook deze komt hard binnen. Gisteren toen ik je blog las en nu weer. Ik denk zoals iedereen al schrijft dat het geen jaloersheid is. Het is het stille verdriet, de wens en het inleveren van kracht gevoelens het wel willen maar niet kunnen, de onmacht en de eenzaamheid.
We willen aan de buiten kant zo graag laten zien dat het goed gaat.š¤ Hierdoor zijn we heel goed bezig met verbloemen van onze gedachten, wensen om ook gewoon iets te kunnen doen zonder er later de gevolgen van te moeten dragen.
We zullen ze laten zien dat wij willen en kunnen. Mindere momenten het niet kunnen dat accepteren we nog niet helemaal. Van geest 20 lichamelijk veel ouder dan we zijn op sommige momenten. Het niet willen laten zien is ook de valkuil. De eenzaamheid komt omdat we het allemaal zelf willen doen. Mensen weten niets je ziet er goed uit en dus gaat de wereld om ons heen gewoon door zonder er aan deel te nemen.
Zo dat lucht op. Mijn tranen zijn ook op. Deze kuur in combinatie met antibiotica voor blaasontsteking en het klussen, de verhuizing is net even te veel geweest. Ik maar denken kan het allemaal nog wel.š
Inleveren, moeten, frustrerend toch maar weer doorgaan.
We gaan er weer tegen aan kan er niet tegen als ik me zo machteloos voel.
Sorry maar moest het even kwijt.
šŖšŖšŖšŖšŖšŖšššš
Liefs Aliceā¤š
och lieve Alice, Jij krijgt ze ook wel voor de kiezen. Pas goed op jezelf! En waar vindt je toch elke keer die geweldige spreuken. Dikke Tuut X
En waar vind jij toch elke keer die fantastische leeuwenfoto's?
š¢ lieve Jolanda. Jaloers? Stikjaloers. Dat zijn wij ook. Geen woord teveel. Ja, wij willen ook graag in die clichĆ©matige kiekjes passen. Zorgeloos, onwetend, vooral gezond. En heerlijk klagen over pas jaren later met pensioen kunnen. Ja. Want onze waarheid is een gruwel. Een kankerziekte, hele gezinnen te pletter geslagen. Van mensonterend leed en onzekerheid. Dood. Rouw, Achterblijvenden.
Ja, wij zijn het ook. Waar mogen we tekenen voor een gebroken been of een gescheurde nagel? Gisteren het liefst, dan lekker deze de zomer op stap.
Heel veel liefs XXX, Joke en Tom.
lieve Tom en Joke, wat fijn om herkenning te vinden bij al deze lieve reacties. Soms heb ik het gevoel dat ik een beetje vreemd ben en dan is het fijn om terug te lezen dat het eigenlijk een normale emotie is. En laten we met zijn allen gaan voor een lekkere zomer. Dikke knuf! X
Ik noem het niet jaloers ik weet geen ander woord ervoor maar jaloers is het niet. Dan al zou het wel zo zijn, jammer dan. Ik vind het knap dat je gestopt bent en begrijp het helemaal. Wat zal jij een verdriet hebben om je zoon, ik hoop dat alles snel weer beter gaat. Ik hou van jou positiviteit ik zou willen dat ik die had. En iedereen hier wil het leven terug wat ze hadden, maar dat gaat niet gebeuren helaas. Gisteren nadat ik mijn honden had uitgelaten dacht ik, wou wat heb ik nog veel energie, even boodschappen doen. Ik stond nog niet in de winkel of er overviel me een moeheid waar je u tegen zegt, ik werd er zelfs misselijk van. Veel liefs en een dikke kus
Dankje Daan ! Binnenkort voor ons beiden een spannende scan... net als jij heb ik ook last van mijn rug en pijn bij de alvleesklier, maar dan rechts. Laten we er maar even vanuit gaan dat het door stress tussen de oren is gaan zitten. Toi Toi Meis, X
Ik hoop het. Ik heb hem vrijdag gehad. Het infuus met de contrastvloeistof deed erg pijn en 's avonds was mijn hand dik. De volgende dag alleen nog last in mijn bovenarm, nu nog een beetje. Ik krijg dinsdag de uitslag. We gaan voor stress tussen de oren! Succes jij ook! Dikke kus!
Hoi Jolanda, klein stukje van je blog gelezen, zoveel als mijn zieltje nu aankan. Ik herken ook de jaloezie. En, is al gezegd, dat is natuurlijk gewoon je eigen pijn, die je dan voelt.
Ik probeer tegenwoordig ook compassiemeditaties (voor mezelf) Misschien helpt dat ook wel een beetje.
Er is een compassiemantra, die bestaat uit 4 onderdelen. Je maakt voor elk onderdeel een zinnetje wat voor jou goed is, en herhaalt die mantra op moeilijke momenten steeds weer:
1. erkenning van je pijn: ja, dit doet pijn, dit is naar.
2. common humanity: er zijn veel mensen die hetzelfde voelen als ik, of: dit hoort bij het leven
3. betrokken zorgzaamheid voor jezelf: ik ga hier en nu aardig voor mezelf zijn, ik heb begrip voor mijn gevoelens en veroordeel ze niet, of iets dergelijks.
4. compassie voor jezelf vormgeven: ik zal goed voor mijzelf zorgen, of: ik geef mijzelf de compassie die ik nodig heb.
Nou ja. Mij helpt het heel erg om moeilijke momenten acceptabeler te maken.
Lieve Jolanda, er is niks mis met jaloezie. Je voelt wat je voelt en dat gevoel mag je hebben We hebben allemaal naast positieve gevoelens ook negatieve gevoelens. Alleen de negatieve gevoelens hebben we liever niet, laat ze er zijn ! Voelen is leven, wees blij dat je nog voelen kunt. Maar soms is het worstelen met gevoel en niet elk gevoel kun je delen en dat maakt eenzaam .Jolanda, ik kan alleen maar zeggen dat ik je blog heel graag lees, ik vind je een sterke vrouw, die heel wat voor de kiezen krijgt
Groet van Rjim
Hi Jolanda, mooi klote. Jammer dat ik dit op "info media"moet lezen elkaar toch maar eens meer via de analoge telefoon bellen of "gewoon"op bezoek gaan. Ik begrijp je overigens helemaal hoor, ik heb dat ook wel eens....je kent onze situatie ook....maar "gelukkig" zijn wij "...gezond..." fysiek dan, geestelijk redelijk op..meid, ik blijf het toch gewoon zeggen hoor....heel veel sterkte en wijsheid in deze verschrikkelijke rot periode....welke beslissing je ook neemt, het is jouw beslissing. Erg veel respect voor je dat weet je! Tot snel. Groet je maat Marc uit de Leur
en o ja, ik kom je graag een echte hug geven
Heel herkenbaar Jolanda, en zo positief blijf je ondanks alles. Heb je blogs al vaak gelezen en herlezen, hier zou een boekje van gemaakt moeten worden.
ik wens je alle wijsheid en kracht
Dankjwel Ria, jij ook veel sterkte! X
Lieve Jolanda, wat herken ik veel in jouw bloggs! Ook ik heb regelmatig die gevoelens van jaloezie. Ik gun iedereen alles maar ik gun mezelf ook iets, eigenlijk maar 1 ding en dat is gezondheid! Ik heb sinds sept 2016 uitgezaaide borstkanker, heb al 3 behandelingen gehad. Hoor volgende week wat de volgende zal zijn, iig weer chemo (de vierde in totaal) ik reageer tot nu toe best goed op chemo maar bij weer een andere is het maar weer afwachten! Altijd weer spannend en ik ga op deze manier wel langzamerhand naar het bericht dat ze niets meer voor me kunnen doen! Ik wens je veel sterkte en geluk bij jou uitslag! Liefs, Hannie
Heel veel sterkte Hannie! X