Dagboek (2)

Dag 2 23 sep 2020

Opmerkelijk goed geslapen, ondanks de de melding van de proctoloog. Mogelijk was de bekendmaking van de uitslag van het onderzoek – ‘anuskanker’ – geruststellend en leidt die zekerheid tot actie; de oorzaak van de pijnen en pijntjes was vastgesteld en er opende zich een heel traject van behandelingen. Ik merk ook dat het schrijven van het dagboek me minder somber maakt, schrijven dicht valkuilen - verlicht - hoewel mijn pen iets fibreert tussen mijn duim en wijsvinger. Schrijven sleurt me tegelijkertijd in een labyrint van (doelloze?) gedachtenspinsels: bidden in de kerk, mijn in een prachtige middeleeuwse in Malta gekochte rozenkrans, zoals ik in mijn passie als jongeling om priester te worden veelvuldig devoot afwezig in trans deed? Knielen voor de mij nu overtuigd ontkende god; er weer een God van maken?

Tot enige denkrust gekomen vind ik op Kanker.nl dat één van de  oorzaken van anuskanker seksueel contact (HPV) zou kunnen zijn: anale seks dus. Mijn actuele seksleven is van een andere wereld in een andere tijd. Mijn laatste liefde is zo diep blijven hangen dat voor niemand anders plaats was. Zelfs niet voor eventjes. Ik deel mijn geluk met de herinneringe aan haar.
Blijft mijn regelmatige constipatie vanaf pakweg tien maanden voor de kankerdiagnose. Bij enkele onderoeken kwam de artsenij niet verder dan ontsteking door aambeien of zoiets. Zelfs na een intern - zeer pijnlijk, waarschijnlijk zonder werkende verdoving - onderzoek ontdekte de internist slechts een 'goedaardig poliepje'.
De pijn bleef, verbitterde, maar ik bleef halsstarrig tegenover de huisarts volhouden dat een zalfje wel zou helpen. Dat hield ik lang en eigenzinnig vol, totdat een vervangende wat oudere - niet lullen maar poetsen - arts me naar de proctoloog dirigeerde. Die haalde de pijn weg en na onderzoek van de weggesneden deeltjes in het lab de cellen met het opschrift anuskanker ontdekte.

Ik moet er meee leven en verdere onderzoeken afwachten. De stad bracht verlichting. Een terras zat er niet in. zitten doet pijn zonder luchtbandje....

Ik heb alles goed over- en afgewogen, was klaar om het de familie en vrienden te boodschappen. Luchtig zonder drama. (?)

wordt vervolgd