Dagboek (3/4)

Dag 3 24 sep 2020

Wordt het wijsheid of acceptatie van het noodlot. Volg ik de wijsheid, dan zal er ongetwijfeld de andere kant van het geijk dat wijsheid (soms) biedt zich opdringen en blijft na wikken en wegen slechts één uitkomst: vrezen met grote vreze. Vannacht werd ik om de haverklap verplicht tot denken over die twee paden omdat er pakweg om de twee uur pijnscheuten in mijn kontmijn slaap verstoorden. Nu zit ik op het balkon met mijn dagboekje en schrijf in hanepoten en afko’s wat me bezielt. Ik besluit alles op te schrijven wat in me opkomt, tot en met de mannen en vrouwen die ik beneden in hun auto zie stappen sinds pakweg een uur of zes, op weg naar verdienste voor een boterham met tevredenheid. Zij zijn niet ziek. Ik wel.
Ach...... Wie weet......

Morgen de MRI. Uitzaaiingen?  Dat onderzoek brengt uitkomst en misschien verlichting zoals de oude Grieken het Orakel van Delphi zochten voor antwoorden en profetiën ter geruststelling van hun situatie of toekomst. Dochter en kleinzoon reizen mee naar het ADRZ in Goes. 
Ik moest nog wat muziek bedenken om het gestamp en de herrie van de machine via een koptelefoon, bovendien gefilterd met oordopjes, te weerstaan. Händel of Pearl Jam?

Toch wel spannend.
Ik moet de angst temmen, ook al is het doodsangst. Denken aan de eindeloosheid, die niet in staat is te overleven, stomweg niet bestaat. Doodgaan is je leven verlicht opgeven. Ook niet denken dat als ik soldaat was geweest misschien al lang geofferd was door regimes met absolute macht van dat moment. Heb die neiging wel een beetje; als als als…….. In de dodencellen heerst berusting, las ik ooit in een boek waarvan ik de titel en de auteur niet meer weet op dit moment. Een voorbeeld.

Dag 4 25 sep 2020

MRI stelde niet veel voor. Kostte geen extra energie en de twintig minuten in de shuttle werkten verrassend ontspannen met Handels Firework en verder onder meer dat fantastische orgelconcert van diezelfde componist waar ik de titel niet van weet. Had het meerdere keren thuis gehoord. Nog effe opzoeken.
Ondertussen raasde de machinerie van de shuttle ritmisch als bij een houseconcert kadoen kadoen kadoen en tjsirp de tsjirp dwars door Handels maatvoering en mijn met oordoppen en koptelefoon beschermde oren. Genieten van contra’s die dansend hun gevecht bedingen en uiteindelijk samen eindigen. Religieus contra monotoom hedendaags – opzwepend tegen devotie. Onbeslist.
Alles is oorlog. (vrij naar Johan Huizinga’s In de Schaduw van Morgen)

wordt vervolgd