De langste dag

Woensdag 19 januari moest ik heel vroeg op om op tijd in Leiden te zijn. Er wachtte me een programma van maar liefst 5 uur, met stip het meest uitgebreide van de in totaal zes onderzoeksdagen. Ditmaal heb ik er wel aan gedacht ook foto's te maken, op de foto hierboven worden met zuignappen blaren opgewekt. Halfuur stil liggen zodat ze niet losschieten maar ook dat lukte. 

Het hele verhaal in het kort: We begonnen weer met een corona sneltest en de standaard metingen. Ook werden er net als vorige keer weer uitgebreid allerlei foto's gemaakt. Nieuw ditmaal het nemen van twee biopsies (uitnemen stukje huidweefsel met een soort mini appelboor), een van een MF-plekje en een van een 'schoon' deel ter vergelijking. Ook werden daar vlakbij m.b.v. een soort vacuum zuignappen twee blaren getrokken. Dat duurde best wel even, die tijd moest ik zo stil mogelijk blijven liggen om te voorkomen dat de zuignappen konden losschieten. Toen de blaren voldoende groot waren, werden ze voorzichtig lek geprikt waarna het heldere vocht dat vrij kwam werd opgezogen. Tenslotte kreeg ik voor de eerste keer Ledaga opgesmeerd op de plekken. Dat bleken er iets meer te zijn dan ik zelf al wist; behalve twee redelijk grote plekken aan weerszijde op mijn heupen bleek ik ook een paar kleintjes te hebben aan de achterzijde van mijn linker bovenbeen.  Geen plek die je makkelijk zelf kunt zien. Gelukkig kan mijn vrouw me thuis helpen met smeren want anders zou het wel heel lastig worden om alleen de plekjes te behandelen.

De komende weken moet ik thuis driemaal in de week smeren, na de volgende controle wordt dat opgevoerd naar elke dag. Ledaga is een nogal gemeen goedje kennelijk want het moet worden aangebracht met speciale handschoenen (gelukkig kreeg ik een doos mee), die na afloop meteen binnenstebuiten als bijzonder afval behandeld moeten worden. Ook moeten daarna de handen (en alle andere huid die per ongeluk toch ook mee gesmeerd zou zijn) grondig gewassen worden. De geur doet me nog het meest denken aan die van het tubetje solutie die je gebruikt bij het plakken van een fietsband.

Afgelopen weken heb ik enkele reacties gehad op mijn blog, waaronder een van een andere deelnemer die het toevallig vond toen zij op Ledaga googelde. Stom toevallig had zij dezelfde dag een afspraak voor haar eerste onderzoeksdag en we kregen gelegenheid even een paar minuten met elkaar te spreken. Heel bijzonder want zo vaak kom je geen lotgenoten zomaar ergens tegen. Inmiddels zijn er 15 deelnemers (van de gewenste 20) gevonden. Met nog een deelnemer heb ik vooralsnog alleen virtueel contact. 

Helaas kan ik mijn foto's hier niet in de tekst plaatsen of van uitleg voorzien, ze staan hieronder. Van links naar rechts en van boven naar onder:

1. "Walk like an Egyptian" even poseren voor de 3D fotocamera
2. Aangespoelde walvis wordt bespied met warmtebeeldcamera
3. Warmtebeeld op de monitor, rood is warm, blauw koel. Slip is duidelijk koeler dan mijn buik.
4. Hier wordt (als ik het me goed herinner) de doorbloeding van de huid opgenomen
5. De hele opstelling met de sensor
6. Een andere sensor werd direct op een plekje geplaatst en meet heel nauwkeurig hoogteverschillen
7. Het bijbehorende plaatje op de monitor
8. Kleurbepaling, alle getallen worden nauwgezet genoteerd
9. "Plattegrond" waarop de plekjes worden aangetekend
10. Monitor van weer een andere sensor, waar die nou ook alweer voor diende?
11. De bijbehorende sensor
12. Met een wattenstaafje worden monsters genomen van wat er op de huid zit en leeft. Op het transparantje op de voorgrond wordt vorm en omvang van de plekjes bijgehouden en vergeleken met de andere bezoeken
13. Weer een ander apparaat...
14. ... met bijbehorende monitor. Was dat voor de huiddoorlaatbaarheid?
15. afname van een biopt, een stukje huid van 4mm doorsnede en enkele mm dik. Een van een plekje, een andere van een 'schoon' stukje
16. Plakstrips met weer andere monsters van de opperhuid
17. Zuignap met lamp om te kunnen zien hoe de blaar groeit. 
18. Vacuumpomp met 9 inch HG onderdruk. Ik had tijd genoeg om uit mijn hoofd om te rekenen dat het ongeveer 300 mBar zou zijn. 
19. Het resultaat: een mooie cirkelvormige blaar. Deze is op een 'schoon' stukje huid.
20. De blaar wordt lek geprikt en het vocht opgezogen voor verder onderzoek

Helaas zijn de overige foto's mislukt door een probleem met het geheugenkaartje.