Vervolg Hoe het begon deel 2

Ondanks de klachten die ik had, en er eigenlijk geen “hulp” werd aangeboden wat het kon zijn.  Heb ik mezelf voor gehouden dat het wel over zou gaan.  Dat heb ik lang volgehouden.  Af en toe was het vloeien minder maar er waren ook heel veel momenten dat het heel erg was.  Ik voelde me op sommige momenten echt heel alleen.

Als ik er met familie, vrienden of kennissen over sprak dan kreeg ik meestal het antwoord:  “ja, bij mij was de menstruatie ook heel erg”.  Allemaal goed bedoelt natuurlijk maar ik had er niets aan.  Ik wilde gewoon dat het stopte.

Er waren diverse onderzoeken gedaan zoals bloed, schildklier, echo maar alles was goed.  Ik mankeerde niets.  Maar toch voelde ik dat er iets was. Alles heb ik gedaan wat ik zelf zou kunnen doen om het over te laten gaan.  Anders eten, minder zout, minder suiker, meer bewegen, anders naar de wc gaan.  Zelfs ander ondergoed. Het hielp allemaal niets.

In Januari 2024 was ik het echt helemaal zat. Weer ging ik naar de huisarts en opnieuw mijn klachten verteld.  Er zou een uitstrijkje gedaan worden.  Maar omdat ik zo hevig ongesteld was, kon dit niet gedaan worden.  Ik moest terug komen wanneer het “over” was.  Na 2 weken weer gebeld naar de huisarts, het was nog steeds niet over maar het was wel minder geworden.  Maar ik had nu wel erg veel pijn in heupen en bekken.  Ook het slapen ging niet meer zoals voorheen.  Ik kon mezelf bijna niet meer omdraaien van de pijn. Er werd een uitstrijkje gedaan, en de uitslag was goed.  Er was niets te zien.

De pijn bleef aanhouden en inmiddels  had ik een “abonnement ” bij de supermarkt voor maandverband. Vier maandverband pakken gingen er in 1 week doorheen. 

Het werd Februari 2024. Door opnieuw te kijken naar mijn bloed  bleek dat ik ijzer te kort had.  Dus ijzertabletten gekregen.  Uiteindelijk is de kuur die ik kreeg 1x verlengd.  De pijn in mijn bekken en heupen bleven, ook mijn benen gingen pijn doen. De huisarts zei, dat het even tijd nodig had dat de pillen gingen werken.  Dus gewoon doorslikken. 
 
In Maart 2024 ging ik weer naar de huisarts.  Ik wist het niet meer, wat is er toch aan de hand met mij? 
Misschien was het wel de implanon die ik had, zei de huisarts.  Die is denk ik vervelend aan het doen zei hij.  We spraken af dat de implanon verwijderd werd en daarvoor terug de anticonceptie pil.  Ik stelde voor de Marvelon, die slikte ik voordat ik de implanon had, maar de huisarts wilde liever een andere pil voorschrijven.  Ik zei nog, als dat helpt om de menstruatie te stoppen dan vindt ik het prima.  Zo gezegd, zo gedaan. En je raad het al…. Er kwam geen verbetering.  

Ik bleef gewoon menstrueren en het stopte gewoon niet.  De ene keer met stolsels de andere keer iets minder.  Gek werd ik ervan.   Na 2 weken was ik er echt klaar mee.  Hoe lang duurt het dat die pil werkt? Vroeg ik aan de huisarts.   Dat duurt even zei hij, dat kan wel 4 tot 6 weken duren,…Na 6 weken nog steeds niets veranderd en ik hing weer aan de telefoon.  
Dezelfde vraag… hoe lang duurt het nog dat de pil werkt.  Het antwoordt:  soms duurt het wel 9 a 12 weken.

We zitten in Mei 2024. Ik heb er klachten bijgekregen. Ik heb een pijnlijke onderrug, en last  van de schaamstreek.  Ook de pijn in de benen, heupen en bekken zijn er nog steeds. Slapen is bijna niet meer te doen. Ik slaap voornamelijk op mijn rug, omdraaien gaat steeds moeizamer. Ik weet het niet meer, maar dit kan zo niet langer. Soms denk ik echt dat ik het mezelf allemaal inbeeld.  Maar het is gewoon echt zo.  Alles is veranderd.  Het leven staat in het teken van de menstruatie en eigenlijk niets anders meer.  Sexualiteit is er niet meer.  Spontaan weggaan ook dat is er niet meer.  Elke keer denken heb ik  genoeg maandverband bij mij. 

Ik zit bij de huisarts maar voordat ik opgeroepen wordt om bij de huisarts te komen toch nog een laatste poging van mijn kant zodat ik zeker weet dat ik echt alles kan uitsluiten.  Urine in geleverd om te kijken voor een blaasontsteking.   Ik ga wachten in de wachtkamer totdat het mijn beurt is om naar de huisarts te gaan.  Na 5 minuten wordt ik geroepen.  Ik loop mee met de huisarts en ga zitten in zijn kamer.  Voor de zoveelste keer vertel ik mijn klachten… hij luistert.   
Hij kijkt snel in mijn dossier en zegt: ik schrijf een verwijsbrief voor je. Hij stuurt mij door naar de gynaecoloog.  

Ik loop de kamer uit.  Opgelucht ben ik niet. Maar ik denk, misschien kom ik nu wel te weten wat er aan de hand is. ‘s middags bel ik nog even voor de uitslag van het urineonderzoek.  
Maar ook deze keer was het allemaal goed en niets raars te zien….

Groetjes Nancy