Weer een dinsdag

Dinsdag is een beetje de dag van de blogs... ik lees ze veel en schrijf dan graag ook even van me af.

Dinsdag is de dag dat ik voor mijn moeder zorg, vergelijk hoe ze is enz.

Vandaag weer binnen gekomen zonder ze het door had.. na een uur werd ze wakker omdat ze moest hoesten, hoestte haar hele pyjama vol omdat ze de tissue niet goed voor de canule hield.. dus maar geholpen, ze wist natuurlijk niet dat ik er al was dus ze was een beetje verbaasd. Mijn zus kwam met haar dochter dus mijn moeder had weer even wat om van te genieten.. dachten we.. ze zit eigenlijk alleen maar voor zich uit te staren, soms een klein glimlachje maar geen lach meer, die zien we nu al een paar weken niet meer. 

Het zijn kleine dingen waaraan ik (we) zien dat het niet goed gaat... ze rookt niet, ze is tot nu toe 1 keer naar het toilet geweest, ze bekijkt haar telefoon niet, en ze schrijft niets aan ons toe... normaal mengde ze zich nog wel in het gesprek..

ze slaapt veel, net werd ze wakker met dr hand tegen haar hoofd gedrukt, ik vroeg of ze hoofdpijn had, dat had ze wel, maar een beetje zegt ze.. bij haar is alles altijd maar een beetje, of ze zegt dat het morgen weer over is.. het gezicht word rechts steeds dikker, de hoofdpijn zit ook rechts.. toch heeft ze vandaag nog geen extra shot morfine gegeven... 

ik vraag me zo af.... hoe is dit nu voor haar, geniet ze nog? Is ze het zat?