Post-bestraling

Ongeveer een 4tal weken geleden kreeg mijn vriend zijn laatste - van de 20 - bestraling. 
Op zich verdraagde hij deze bestraling vrij goed. Hij reed ook elke werkdag op en af naar het UZ, wat voor hem een vrij grote opgave was. 
Omwille van de corona hadden we liever niet dat iemand anders hem over en weer bracht. En voor mij is en was het nogal moeilijk om hem iedere dag te vervoeren. 

De vermoeidheid kroop vooral de laatste weken enorm in zijn kleren. Maar hij stond er ook op om zélf te rijden. Ik denk dat die zelfstandigheid hem ook wel 'goed' deed voelen, ook al vroeg het veel van hem.
Aan de bestraling zelf heeft hij gelukkig geen grote brandwonden of andere neveneffecten overgehouden. Gedurende de ganse therapie hebben we zijn borst ingewreven met Nivea, wat volgens mij wel goed heeft geholpen. Problemen bij het slikken zou ook een probleem kunnen geweest zijn, omdat de bestralingsplaats heel dicht tegenaan de slokdarm was, maar daar heeft hij gelukkig niet veel last van gehad. 

Omdat hij het zo goed stelde gedurende de therapie dachten we ook dat hij vrij snel op de been zou zijn na de behandeling, maar dat was dus niet het geval. 
De eerste 10dagen na de therapie viel hij in soort van put. Ik denk dat je het kunt vergelijken met ziek worden in je verlof, omdat je dan pas rust hebt...
Toen heb ik gemerkt dat ik niet meer in staat ben om hem op te beuren met woorden of daden. Als het lichamelijk erg moeilijk is voor hem dan volgt de mentale klop vrij direct en die klop blijft ook vrij lang aanhouden.
Niet erg moeilijk, als je ziet wat hij allemaal al heeft moeten doorstaan. 

Net wanneer we niet meer durfden dromen om er even tussenuit te gaan is hij toch stilletjes aan lichamelijk beter geworden en zijn we er even op uit gegaan met ons twee. Niets bijzonders: gewoon een huis op een andere locatie bleek al genoeg te zijn om het gevoel te hebben dat we even terug konden ademen. 
Gelukkig hield zijn lichaam het even vol, werd hij niet ziek en daardoor konden we toch even mentaal ook opladen en gewoon eens 'wij' zijn, zonder dat zijn lichaam bepaalde wat er moest gebeuren dat weekend.  Ik kan me zelf niet herinneren wanneer we voor het laatst langer dan een halve dag weg waren geweest... 
Maar dat geeft nu niet, ik heb nieuwe herinneringen om me aan op te trekken :-) 


Wat er nu op de agenda staat is gewoon heel erg vervelend: 
Op 28 december zal m'n vriend een ganse dag onderzocht worden en consulten moeten ondergaan. Een cardiologisch onderzoek, een longfunctietest, de verbandzorg voor zijn centraal veneuze katheter, bloedafname, NKO-consult omdat hij al een tijd lang met tinitus zit (vermoedelijk door de chemo) én de langverwachte PET-scan.
De meeste onderzoeken zijn eigenlijk ter voorbereiding om de mogelijke stamceltransplantatie op te starten.
Jep, ik zeg 'mogelijke', want dat zal afhankelijk zijn van de PET-scan. Hij zal dus een ganse dag geïnformeerd worden over een stamceltransplantatie die mogelijks niet eens zal doorgaan. Dit doen ze blijkbaar omdat annuleren van zo'n afspraken vlotter gaat dan ze kort dag nog in te plannen, maar ik vind het wel jammer dat hij mogelijks zal worden voorbereid op iets wat misschien niet eens zal doorgaan.
En de resultaten van de PET-scan? Die zullen besproken worden op 31december in de namiddag. Of we dus moeten vieren 's avonds zal heel erg afhankelijk zijn van de resultaten.

Goed nieuws zal het sowieso niet zijn, want zoals ik in mijn vorig bericht schreef zal het behandelingspad van het 'goede' nieuws zijn dat we minstens nog één jaar aan behandelingen hebben: stamceltransplantatie en immunochemotherapie.

Slechter kan natuurlijk altijd... Slecht nieuws in dit geval is dat de bestraling er niet voor heeft gezorgd dat de tumor niet meer actief is en dat de kanker dus 'nog leeft'. 
Welk behandelingsplan er ons dan staat te wachten weten we niet. Ik hoop dat we dat ook niet hoeven te weten... 
Verschillende lotgenoten lieten ons al weten dat het beter is om in stamceltransplantatie te gaan eenmaal je in remissie zit (= de kanker is niet meer actief). We hopen alleszins hier op een duidelijke uitkomst, geen twijfelgeval. Zodat duidelijk is wat ons te wachten staat.
Onzekerheden zijn er al genoeg...

Duim gerust mee als jullie op oudejaar opstaan :-) 

- Maaike