April - Uitgezaaide Borstkanker
En dan zijn alle onderzoeken afgerond en kom je ergens - aan de andere kant van die hele molen - uitgerold. Ik ben geprikt, bekeken en gemeten. Uitkomst: Triple negatieve borstkanker, stadium 4. Uitzaaiingen in de longen, ondanks mijn schone lymfeklieren. Het is een vreemde gewaarwording, daar waar de tijd in maart over zichzelf leek te struikelen van haast staat die nu helemaal stil. Hoe is dat, om tegenover een arts te zitten die je - in alle eerlijkheid- vertelt dat je niet meer beter zult worden? Hoe is dat, om een prognose te krijgen die heel, heel veel korter is dan je ooit had durven vrezen?
Ik weet het zelf nog niet zo goed. Er zijn sindsdienvele veel tranen vergoten, foto's gemaakt en veel mooie woorden gesproken. ‘S nachts kruip ik stiekem even in bed bij m'n oudste dochter, vlakbij haar warme, snurkende snoet. Ik prent haar lieve gezicht in mijn brein. Ik maak kleine beloftes aan mijn jongste: “Ik zal je zien lopen hoor, en ik wil je ook horen praten.”
Met mijn vriend maak ik prachtige trouwplannen, in juni op ons favoriete waddeneiland.
Soms wordt ik wakker en dan legt iemand een heel zware steen - zo'n soort menhir - op m'n borst. Hoe neem ik die mee, denk ik dan. Hoe sta ik op? Wie helpt mij met sjouwen? Maar dan lukt het toch.
En ondanks die zwaarte zijn we nog steeds onszelf. We lachen elke dag. Ik wied onkruid in de zon en geniet. We drinken koffie en kletsen over de gekke dingen die onze kindertjes vandaag deden. Het leven is en blijft mooi, de moeite waard. Elke dag, elke emotionele en zware dag, is er een waarin nog zoveel meer zit. En dat blijven zien, dat ten alle tijden prioriteit blijven geven, dat is ons streven.
6 reacties
Wat een verschrikkelijk nieuws. Zo jong en dan dit. Ik hoop met je mee dat je jongste ziet lopen en praten en wat al nog niet meer.
Dikke knuffel, Kato
Lieve Krista,
Wat heftig om op jouw leeftijd, met jonge kinderen, deze diagnose te krijgen. Gelukkig zijn er tegenwoordig behandelopties waarmee je nog een langer leven met goede levenskwaliteit kan hebben. Zo knap dat je nu al, zo kort na de diagnose, kan genieten van de kinderen en elkaar. Dat je nog elke dag kan lachen, ondanks de zwaarte van de menir. Daarmee geef je jezelf de beste kwaliteit van leven.
Ik wens je dat deze fase nog heel lang mag duren.
Liefs, Monique
Ik heb bewondering voor je. Voor je wijsheid en je instelling.
Leef!
Lieve mama,
Ik wens dat deze fase zoo lang mag duren, dat je je kindje ziet lopen, praten misschien wel naar school. Even voor praktisch, heb je al gehoord van stichting komma? Zij maken kosteloos levensportretten voor ongeneeselijk zieke ouders met kinderen♥️
Heel veel warmte en liefs
Hey Kris,
wat een moedige , tegelijkertijd broze en krachtige manier van schrijven.
Het perspectief waarmee jij, ondanks je diagnose, mee in het leven staat, daar kunnen velen van leren. (Incluis mezelf).
Dikke knuffel
Hier nog een mama met een dochtertje van 5,5. Uitgezaaide darmkanker en ook mijn prognose is niet geweldig. Momenteel bezig met de tweede ronde chemokuren. En hoe verdrietig de situatie ook is, ook wij genieten met volle teugen van het leven en dan vooral van onze dochter. Ik hoop dat ik nog een paar jaartjes te gaan heb, zodat ik zo lang mogelijk van haar kan genieten en zij ook haar mama zo lang mogelijk om zich heen heeft. En zij geeft mij superkracht. Mijn drive is ontzettend krachtig vanwege haar. Zij is de reden dat ik tot het uiterste zal gaan. Ik wens jou dezelfde kracht toe. Er is namelijk niets verdrietiger dan een jong meisje dat haar moeder moet verliezen. Laat staan 2…. Heel veel sterkte en houd hoop 🍀