Quarantaine

Ik voel me goed, ben aardig opgekrabbeld na kuur 2. Ik ga maandag een rondje wandelen met Karin. We belanden in de stad en ik koop wat nieuwe shirts en broeken. Ik ben behoorlijk gegroeid in de afgelopen maanden🙈 In de week die volgt komt Ans de ramen binnen en buiten doen, de schat. Ik ben begonnen met sporten onder begeleiding van oncologische fysiotherapeut in een sportschool. Eén van de maatregelen als gevolg van het Corona virus is dat de sportscholen dicht zijn. Dus ik heb de sportschool bijna voor mezelf. Gek hoor. Woensdag ga ik aan de wandel en bel Ans, we rijden naar de Kersenboogerd, naar een prachtige bloesemtuin. Even een fotoshoot. 🤩Donderdag fiets ik met Ans een stuk langs het IJsselmeer, we lopen een rondje door de stad. Gek, veel winkels zijn dicht. Er zijn weinig mensen op straat. Ik zou lunchen bij Ans, maar dat sla ik over, ik ga nergens meer op visite. En bij mij thuis komt ook niemand meer. Ik zit al 2 maanden thuis denk ik, ik kan dit. Als ik thuiskom duik ik in bed, ik heb het koud en ik wordt niet meer warm. Angstig, stel je voor dat ik het virus krijg. Hoe is mijn weerstand, kan mijn lijf dit nu hebben? Ik voel me wel een beetje grieperig, lig ‘s avonds op de bank. Ik wordt verkouden. Het valt gelukkig mee hoe ziek ik ben, ik heb niet zoveel energie. Maar ik heb niet zoveel energie nodig😬 ik kan toch niks. Zaterdag brengen Joke en Pé een patatje, wat een verrassing. 😍We eten ‘m op in de tuin met zeker 1,5 meter afstand van elkaar. Maandag weer afgesproken met Karin, maar als je verkouden bent moet je binnen blijven. Dus ik zeg het af. De hele morgen stromen de tranen over m’n wangen. Er is al zo weinig, nu ook geen rondje meer lopen. Wat een KUT tijd. Ik voel me heel zielig. Ondertussen vraag ik me af of de chemo’s doorgaan. Als ze doorgaan is het dan slim dat Jan naar z’n werk gaat? Ik stel de vragen in m’n dossier, maar krijg geen antwoord. Ik wil niet bellen want de ziekenhuizen zijn overbelast door het Corona virus. Ik zie het allemaal wel. Karin zorgt voor een lunch in het ziekenhuis voor een vriendin en haar collega’s en komt terug even zwaaien, lief. Ze heeft wat lekkers bij de achterdeur gezet. Wat een schat, heerlijke beker fruit. Dat zijn toch weer leuke dingen, hier word ik wel weer vrolijk van. Ik heb contact met de fysio en via de mail krijg ik oefeningen. Nu kom ik echt helemaal nergens meer. Ik smeer me in met factor 50 en ga m’n boek lezen buiten. In de zon mag ik ook niet..... maar ik doe het gewoon. Isabelle brengt een paar 🧩 puzzels. Heb ik wat te doen.Deze tijd kunnen we gelukkig veel videobellen. Ik maak een video met een liedje, een collega kan dat doorsturen naar de kindjes. Ze kunnen dan meezingen en dan zien ze me ook weer eens. Zouden ze nog weten wie ik ben?   Het is een beroerde tijd, maar het is mooi wat voor mooie dingen er allemaal gedaan worden. Hoe creatief iedereen is. Het is voorlopig nog niet voorbij, dus volhouden. Sterkte voor iedereen in deze gekke tijd. 😘