Kuren in Corona tijd

Vandaag is er weer een chemokuur gepland, ik word gebeld door de oncoloog, zij gaat op de corona afdeling werken, dus ik zal haar niet meer zien. Ik zie vanmiddag een andere oncoloog. Ook vertelt ze dat ze vanaf vandaag het tweede deel van de kuur gaan starten Dus vanaf nu moet ik elke week. Dit vinden ze veiliger omdat m’n weerstand minder keldert. 😬 We wachten af of de twee zware kuren van deel één daarna nog gegeven worden, dit hangt af van de ontwikkelingen omtrent de Corona. Daarna beeldbellen met de fysio, de oefeningen worden uitgebreid. Het werkt prima zo. Karin rijdt mij naar het ziekenhuis, we zetten de auto bij de Bosbaan, 1,5 meter tussen ons in (grote bak) en we wandelen naar het ziekenhuis met grote afstand. Bloedprikken, en uur voor mijn afspraak met de oncoloog. Melden bij de balie, allerlei vragen beantwoorden en ik mag door.  Ik pik Karin op in de centrale hal, daar mag ze wachten, fijn want buiten is het best koud. We vinden een picknick tafel en ook weer ver uit elkaar. Ik bestel een salade en laat Karin deze nou mee hebben, een heerlijke picknick in de grote stad. Gesprek bij de oncoloog en rond half drie kan ik naar de dagbehandeling. Alleen, er mag niemand mee. Kut Corona (Sorry!) Het is een lichtere kuur maar het duurt langer. Ze hebben twee uur gepland voor deze behandeling,  eerst medicijnen, die moeten even inwerken, de chemo en daarna spoelen. Prikken gaat mis, het stelt niks voor maar ik vind het gewoon niet fijn. De tweede keer gaat wel goed, andere plek. De chemo gaat erin, ik hang beetje onderuit gezakt, doe m'n ogen dicht, een tukkie doen. En dan ineens, is het of ik spit krijg, heel eng. Ik kan niet overeind, en ik vind geen alarmknop. Dan maar roepen, kreunen aah, auw, aah. Hellup. Ik ben een beetje in paniek. Ik hoor ze zeggen:'het is daar achterin.... ' Gelukkig er komt iemand op af. Ze zet ‘m ✋🏼 stop, ze spoelen ‘m door en daarna gaan ze verder met de chemo, maar veel langzamer. De pijn is weg en komt gelukkig niet terug. Het wordt steeds rustiger, iedereen gaat al naar huis. 😢De lichten gaan bijna uit, ik lig in verdomhoekje.... vergeten ze me niet😱 er zijn twee zusters die 'late' dienst hebben, ze willen graag naar huis maar ik hou ze tegen. Sorry 😢 Gelukkig, mijn alarm gaat ook. Nog spoelen en dan ga ik nog even plassen en op naar Karin. We lopen naar de auto en rond etenstijd ben ik thuis. Pfffff, dat heb ik ook gehad. En voor volgende week weet ik dat ik er wel iets langer mee bezig ben. Daar kan ik me op instellen. Ik ga slapen. Welterusten.😘