Stay safe

Het is alweer even geleden dat ik heb geschreven in deze corona tijd. Het is een tijd waarin ik vooral via videobellen contact heb met velen. De verjaardag van Jan is bijzonder, vele telefoontjes, cadeautjes via de post en een enkeling op tuinvisite. Live is wel heel leuk. In deze tijd spreek ik met een enkeling te gaan fietsen of wandelen. Het is gelukkig mooi weer, dus een enkeling komt in de tuin op afstand. Deze crisis zorgt ook weer voor leuke verassingen. Zo worden we met Pasen verrast door de oude buren. Ze hebben drie foto's op het raam geplakt waarop het lijkt of ze echt staan te gluren, ze wensen ons een Vrolijk Pasen en hebben eieren in de voortuin gelegd. Moeder Guur is eerste paasdag jarig, Dorien zet een filmpje in elkaar waarin we het verjaardagslied zingen, super leuk. Natuurlijk bellen we de dag zelf ook nog, en ze ontvangt een enkeling op tuinvisite op afstand. Ik vermaak me met lezen, wandelen, fietsen, maar de gezellige bezoekjes en uitstapjes mis ik wel heel erg. Het weekendje Terschelling met de oud PéVé kan niet doorgaan, dat wordt een digitale vrijmibo op de dag dat we eigenlijk de boot zouden pakken. Het is jammer, we hebben er twee jaar naar uit gekeken maar het is nog een jaar wachten. We laten het los en ik heb zin in volgend jaar. Een lunch met vriendinnen via whatsapp bellen. Zo gaat dat nu. Op woensdag zingen we via zoom met elkaar. Het is een beetje gek, je staat alleen te zingen, maar het is fijn om iedereen te zien. Elke morgen start ik met m'n oefeningen die ik van fysio krijg, ook via beeldbellen. als ik daar niet mee begin, dan stel ik het uit en van uitstel komt meestal .... Als Jan vrij is stappen we op de fiets en daar genieten we van de koeien, de tulpenvelden, wat is het mooi. Iedere week ga ik nu voor een chemo, en dat gaat goed. Jan brengt me weg en mag niet met me mee, dus dan zit je daar op je bedje. Saai. Ik heb weinig last van de chemo's. Mijn energie wordt wel wat minder, ik probeer iedere dag een rondje te lopen of te fietsen. Daar voel ik me goed bij. Ik heb van deze reeks er nu 1/3 opzitten, nog 8 te gaan. Komende woensdag moet ik weer bloedprikken en langs de oncoloog. Ik ben benieuwd wat mijn bloedwaardes zijn, hoe groot is deze aanslag op mijn lijf. Hoe is mijn weerstand? Jan gaat nog steeds naar zijn werk en daar zijn collega's positief getest, alle drie afzonderlijk van elkaar. Ze werken niet direct samen maar het is wel spannend. Het lijkt erop dat er twee weken voorbij zijn en er verder niemand besmet is. Hopen dat het zo blijft. Voor iedereen blijf gezond. Een dikke knuffel op afstand. En nu plaats ik nog even een gedicht wat mijn moeder me opstuurde, prachtig en natuurlijk een peeuwmoment. 

Een gedicht van Lentezoet.

Verdikke zeg

We missen je

Het is maar dat je het weet

Dit mijden van bezoek

Is eigenlijk niet

Aan ons besteed

Toch kies ik even

Afstand nu

Al valt me dat heel zwaar

Een knuffel dus

En let goed

Op jezelf

En elkaar