Het gaat beginnen

Het weekend kom ik goed door, zaterdag op de fiets naar Joke en Pé. Gezellig een broodje gegeten en daar kom je niet weg. Dus Jan was eerder thuis van z’n vroege dienst dan ik. 😬 Ik ben even lekker op bed gaan liggen, heerlijk geslapen. ‘s Avonds eten we buiten de deur, het is zo druk overal maar we vinden een plekje bij Oika, heerlijke shushi. Zondag wordt ik opgehaald door Fleur en Justin, gezellig middag/avond op de Industrieweg. Jan heeft late dienst, en ik kan wel wat afleiding gebruiken. Het stormt en Marcella en ik besluiten een rondje dijk te lopen met Pip. Een tussenstop bij Dievera en we hebben geluk tussen de buien door waaien we heerlijk uit. Spelletjestijd, keezen... leuk spel. Ik wordt ook weer thuisgebracht en duik meteen m’n bedje in. Als Jan thuiskomt neem ik een slaappilletje in. En daar slaap ik heerlijk een paar uur op. Dan is het maandagochtend 6 uur. Ik blijf liggen, maar slapen doe ik niet meer. Ik ga er op tijd uit. Zet koffie, eet m’n brinta, open weer een envelopje met de quote van de dag “Geniet zoveel als je kan.” Ik vind het een spannende dag, ik maak Jan wakker en eerst even tranen. De spits is vroeg begonnen dus tegen die tijd dat wij gaan is het rustig op de weg. We rijden zo door. We moeten wachten voordat we voorlichting krijgen. Dan krijgen we al een indruk van de afdeling. En die indruk is alles behalve goed. 😬 Het komt op mij over dat ze het veel te druk hebben en één ervan wil geen patiënten meer😱 De informatie die we krijgen is zo goed als duidelijk, ik neem m’n eerste antimisselijkheid pil en dan krijg ik een bed toegewezen. Ik krijg infuus, (tranen, nu gaat het gebeuren.) een super lieve verpleegster, die bij de balie heel anders overkwam, dus wat kun je je vergissen. De eerste kuur moet snel, binnen 10 minuten zit de kuur erin en de tweede duurt een half uur. Met spoelen tussendoor valt het me zo mee hoe het gaat. Ik krijg een heerlijke lunch, Jan gaat zelf z’n lunch verzorgen. En rond 2 uur rijden we naar huis, we doen nog even boodschappen. Ik voel me oké, en bij thuiskomst krijgen we beide telefoon, dus ik ga even op bed zitten. Dat is best lekker, liggen. Ik neem een kussen en dekbed mee en neem plaats op de bank. Ik ben best wel moe. Kijk wat tv, Jan maakt eten en daarna val ik in slaap. Ik voel me oké, maar ik juich niet te vroeg. Jan heeft even mijn gesnurk opgenomen😜 en dat laat hij me even horen als ik weer wakker ben. Buiten hagelt het enorm en er komt een flits, een klap en wij zitten in het donker. Wow. Samen lopen we naar de stoppenkast, maar het stroom gaat er niet op. Ik doe wat kaarsjes aan en de haard brand lekker. We bellen Justin en krijgen goed advies. Er ligt een grote envelop in de deur en met het licht van een zaklamp maak ik ‘m open. Allemaal mooie knutsels van de Sprookjestuin. Weer tranen. Na zo’n half uur hebben we weer licht. 😓 Fijn hoor op zo’n dag als vandaag. We gaan op tijd naar bed. Ik neem anti misselijkheid pil en een emmer mee naar bed😬 voel me een beetje onbestendig. Dan wordt ik rond 3-en wakker en schrijf ik m’n blog. Iedereen weer op de hoogte. En nu hopen dat ik weer verder kan slapen💤