De week na de chemo

Weer zo’n mooie van Brievenbusgeluk.

Het voelt heel gek, je weet niet wat je kan verwachten. Ben ik nou misselijk? Nog steeds een onbestendig gevoel. Ik wordt opgehaald door Karin, we gaan op verjaardag bij Annet. Verrassing, niemand verwacht dit. Maar het gaat goed. Ik heb doekjes enzo mee voor als ik naar de wc moet. Dat is een dingetje die troep komt uit je lijf en daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Thuis heb ik de wc boven voor mezelf, plassen, klep dicht, doortrekken, nog een keer doortrekken. Goed schoonhouden. Geen bleek erin. Het is nogal wat. Daarbij ruikt dat wat mijn lichaam verlaat ook zo vies. 🤢 Woensdag komt Ben een koppie doen, het gaat wel. Ik hou contact met m’n zangmaatje, ga ik vanavond wel of niet zingen. Ik voel me steeds minder prettig. Water drinken gaat me altijd makkelijk af, nu heb ik er moeite mee. Maar het moet, spoelen moet ik. Yvonne, Anneloes en Mels komen gezellig nog even om een hoekje. Na de middag ga ik weer even op bed. Het is twee uur verder als ik wakker wordt. En het misselijke gevoel neemt een beetje de overhand🤢. Ik dwing mezelf om een rondje om te gaan. Lopen moet ik en dat is wel fijn merk ik. Ik stuur Marianne een berichtje, ik ga niet zingen. Ik ga op tijd in bed. Donderdag komen Guur en Fleur even m’n huisje doorwerken. Ik weet niet zo goed waar ik het zoeken moet. Eten, drinken, het is niet lekker maar ik moet. Ik ga douchen, meteen daarna weer liggen, ik ga naar beneden, in m’n stoel, liggen op de bank, weer in bed. Ik weet nu even niet wat lekker is. Ik slaap gelukkig veel. ‘s Avonds heb ik de bank ik beslag genomen met een dekbedje. We kijken een serie en dat geeft een beetje afleiding. Ik ruik alles veel meer, de parfum van Jan, bloemen, eten, maar alles wat ik ruim is misselijkmakend. Ik heb geen zin meer in koffie. Daar moet ik echt niet aan denken. Ans heeft zo’n lekker soepje gebracht, Jan mag die lekker eten. Doe mij maar aardappelen, groente. Daar heb ik wel trek in. Vrijdag gaat al iets beter, ‘s middags haarwerkjes passen. Dat valt ook niet mee als je je niet fit voelt. Donderdagavond heeft plantenkwekerij Gitzels (bedrijf van Karin en Wil) de Rabobank Westfriesland Méér Prijs gewonnen. Fantastische ondernemings prijs die ze dubbel en dwars verdient hebben. Ik wil wel even naar Karin toe en dat is ons plan. Krijg dan een app van dochter Yvonne, of ik thuis ben. Ze komen naar mij toe. Fijn, Jan haalt wat lekkers en ik geniet ook weer van een stukje taart. Zaterdag gaat het nog weer een stuk beter, we halen fruit op de markt. En ik loop vanuit daar naar Hetty, DD heeft een lekkere middag voor mij geregeld. Een gebakje gaat er wel in. Ook de hapjes die volgen smaken. Wat fijn. Ik wordt verwend met een feel good pakket. Super lief. Een lach, een traan, een heerlijke middag🥰. Zondag is er storm en regen. Heel jammer want in Heemskerk is een wandeling van 6 km georganiseerd door Sheila, ze gaat fietsen voor het goede doel, Pink Ribbon. Ik ga wel heen met Ans, want Joke, Monique, Kees, Tineke en Agnes trotseren het slechte weer. Net als nog 80 wandelaars. Stoer hoor. Het is een bijzondere middag. We gaan nog even langs bij Marianne, kijken hoe het gaat met de nieuwe heup. Ook de dagen erna mag ik niet klagen. Ik ben lekker in oude fotoboeken aan ‘t bladeren. Loop m’n rondje, drink weer koffie. Mijn dagen vliegen. Vingers crossed dat het zo blijft gaan.    

4 reacties

Vanaf de Vriendschap natuurlijk ook weer alle sterkte, energie en kracht samen, groetzzzzzzzz

Laatst bewerkt: 22/02/2020 - 23:01

Ha José, mooi om weer een tussenstand te lezen, nou ja, zeg maar tussenstand met hoofdletters, wat ga je in ruim een week door een hoop gevoelens en emoties. En wat mooi dat je dit met ons wilt delen... 

Dikke kus, Guy en Jet 

Laatst bewerkt: 23/02/2020 - 23:24

Wow José wat heftig even goed nog!

wel fijn dat je weer langzaam koffie kan drinken( daar geniet je volgens mij echt van)

je luistert goed naar je lijf zo te lezen. Veel sterkte!! Xxx renee

Laatst bewerkt: 29/02/2020 - 13:58