Dag 10 alweer.

De files vallen mee en we zijn op tijd terug. Ik had Hanneke gevraagd of ze voor me wilde koken, Jan zou een late dienst hebben. Dat liep even anders maar Hanneke komt evengoed koken. Ik heb me voorgenomen, handkussen en zwaaien. Geen zin om ziek te worden🤢. Als we bijgekletst hebben starten we met een heerlijke soep, dan volgt er een pasta boordevol groente en garnalen. Lekker hoor. En het toetje zien jullie op de foto. Ik ga vandaag een beetje laat naar bed, het is al half 11. Ik heb de puf niet om op te staan. Boven trek ik m’n kleding uit, m’n bh zeiknat. Wat is dat? Ik doe m’n bh los loopt er een straal wondvocht naar benee. Ik raak lichtelijk in paniek, moet hier iets mee? Pleister d’r op hé bah wat een gedoe weer. Ik zie ons al naar de spoedeisende hulp van het VU gaan om half 12.😔Ik plaats een bericht bij m’n lotgenoten en die reageren allemaal met; meteen bellen. Ik app Jeannette en vraag om raad. Zij stelt me gerust ‘Bij een wond heb je altijd wondvocht. Je lichaam moet een nieuw evenwicht maken terwijl de boel geneest. Het is echt niet erg en het gaat ook weer weg. Maar niet in een dag het zal vanzelf minder worden. Eerder deed je drain dit werk. Nu hoeft ‘t niet aangeprikt en lost je lichaam het zelf op als het ware. Alleen maar beter dus eigenlijk!’ En daarbij ’zorg voor luiers’ met de volgende emotion 🤣 Dus straks drijf ik m’n bed uit, kan ik m’n bed verschonen ik zie m’n geest al dwalen😳 Ik begin over een matje en Jan haalt op z’n werk wat inco materiaal, geen idee hoe hard het gaat lopen😬 Maar het valt mee denk ik. 😅🙈Jan nog aan de was de bh moet weer schoon. Wat een gedoe. Gelukkig vallen we lekker in slaap.😴