Daar gááááán we weer.....

Dááááár gaan we weer.....

Zo voelt het (dááááár gaan we weer)  elke maandag weer. Maar nr 10 is geweest. De oncoloog heeft aangegeven dat de 2 AC kuren nog wel volgen. En zoals met alles bedenk ik me als deze reeks van 12 voorbij is dan zijn het het er nòg mààr twee. Er is duidelijk aan m’n bloeduitslagen te zien dat ik chemo krijg. Het is ook wel aan m’n energie te merken. Ik moet me er echt toe zetten om klusjes te doen. Ik spreek veel af om te wandelen of te fietsen. Ans is mijn trouwe maatje. Samen stappen we wat af. En altijd heeft ze wat lekkers mee en zoeken we een lekker bankie. Het voelt goed, lekker buiten, ik krijg er energie van. Zo heeft Karin een lekkere lunch mee, zoeken we een picknicktafel, kleedje, servies, bestek. En ben ik mooi uit. Met Annet spreek ik af in Hauwert, mooi fietstochtje en dan wandelen in het Egboetswater. En daar worden we verrast door Jan Gutter. Die komt met een heerlijk sapje en fruit. Vorige week naar Andijk op de fiets, dan heb je een doel en het is heerlijk. Marcella wil ook dagelijks aan de wandel, en we zoeken elkaar wat meer op. Door het mooie weer kunnen we buiten zijn en op afstand. Zij is nu aan de chemo pillen en die lijken wat te doen. Tumor markers zakken. Eindelijk positief nieuws. De Corona maatregelen worden versoepeld. Dat is fijn. Ik ga weer naar de fysiotherapeut toe, de oedeem therapeut. Ook een dingetje, dat vocht wat je vasthoudt overal. Met popkoor Puur hebben we elke woensdag repetitie via Zoom. We hebben een nieuw nummer geleerd in de afgelopen weken. ‘You Say’ Nu heeft iedereen dit nummer ingezongen en gaat Laura proberen er één geheel van te maken. Ik ben benieuwd. Want alleen zingen valt niet mee. Honderd keer over gedaan. En nog niet tevree. Ik hoop dat we in september weer bij en met elkaar mogen zingen.
Afgelopen weekend zijn Jan en ik naar Breda geweest. We hebben een BenB. Dat is heel fijn. We hebben een appartement achter in de tuin bij een lief gezin. Heerlijk weer, gefietst in de Biesbosch. Naar Dongen, eindelijk het huis gezien van Joyce en Robin. (Mooi) En elkaar live zien is ook heel fijn. Zondagavond komen Roos en Robert bij ons. Die hebben we ook al heel lang niet gezien. Veel gelezen, lekker even helemaal eruit. De zeven zusters heb ik bijna uit dus het wordt tijd voor het laatste deel. Ik kan niet wachten tot ik klaar ben met mijn chemo’s. En ik hoop dan snel het ‘normale’ leven weer op te kunnen pakken. Ik wil toch nog even zeggen, dat het zo fijn is zoveel lieve mensen om me heen, een kaartje, een berichtje op de telefoon. Lief dat er zoveel met je meeleven. Dat doet echt goed. En Jan, mijn steun en toeverlaat, ik hou van je. 🥰

3 reacties

Hoi José, blij om te horen dat ondanks alle omstandigheden het je toch goed gaat. Ik snap dat je er genoeg van hebt om te kuren, elke keer weer die rit naar het ziekenhuis en dan uren niks kunnen doen. Maar ik zie dat je je dagen invult met gezelligheid en je houdt jezelf bezig, in beweging blijven is altijd goed! Ik hoop zo voor je dat je het traject zonder veel tegenslag zult doorlopen, je bent al een heel eind. Hou vol! Fijn dat je zo'n goeie vent als Jan naast je hebt en familie en vrienden, die maken het toch allemaal wat dragelijker. Nu corona nog de wereld uit en we kunnen weer vrij leven!      Lieve groetjes vanuit Doornenburg, dikke knuffel Dorien en Gudo 😘

Laatst bewerkt: 06/06/2020 - 23:52