Buigen, maar niet knakken.

Na een mooie werkdag met leerteams loop ik naar het station. Het is nog in de middag en ik eet een broodje carpaccio. Als ik op het stationsplein van Amersfoort loop zie ik het huis al staan. Het Toon Hermans huis. Een inloophuis voor mensen met kanker. Al een paar weken speel ik met de gedachte om…

Zaterdagavond. Gezellig een potje scrabble met vrienden. Ik heb er zin in, deze week was druk genoeg. Maar pfoe gezellig? Vanaf het begin zit ik mij te irriteren. Iedereen legt goede woorden, iedereen zegt net de verkeerde dingen en ik voel het opkomen. De irritatie, ik keer in mijzelf. Als de…

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Langzaam begin ik weer te wennen aan het proces van terugkomen in de maatschappij. Hoe vaak ik de bovenstaande zin wel niet heb gehoord is niet op één hand te tellen. De intentie van die opmerking is lief, maar soms wist ik niet goed ik moest reageren op…

Vroeger keek ik dit televisieprogramma. Mensen die moesten raden wie ze waren aan de hand van vragen. Ik keek dit vaak en moest er hard om lachen. Ik kan de begintune ook nog meezingen. Toch voelt het deze weken ook als dit spelletje. Wie ben ik na de behandelingen van kanker?

Lichamelijk voel ik…

Pfoe. Het zweet staat op mijn voorhoofd. Wat is het warm. Maar het ligt niet aan de hitte, ik wil zo snel mogelijk weg uit deze zaal. Ik voel de emoties door mijn lijf gieren. Een moeder van een collega is overleden en ik wilde graag bij de uitvaart zijn voor mijn collega. Dat kan ik wel, dacht ik…

Terschelling. Wat ben je mooi. Duinen, zand, zee, dorpjes en ga maar door. Het is fantastisch om hier nu te zijn. De zee blijft magisch, de golven komen en gaan. Zo voelt deze vakantie ook, meedeinen op allerlei golven.

Mijn herstel gaat goed. Steeds minder voel ik de pijn van de chemo en de…

Het herstel gaat goed. Mijn lijf wordt elke dag sterker. Ontlasting doet minder pijn en ik heb meer energie over de dag heen. Wat ontzettend fijn om te mogen ervaren. Mijn neefje Kaj had ik beloofd om nog eens naar het spoorwegmuseum te gaan. Kaj is 6 en een hele stoere kerel. Op vrijdagochtend app…

De eerste week na de behandelingen ben ik aan opnieuw het leren zwemmen. Onwennig. Het voelt ook alsof ik met mijn ziel onder mijn arm loop. Ik wil van alles ondernemen, maar zodra ik naar de wc moet ben ik weer moe. Het kost veel energie om de wc te bezoeken (dat hadden de dokters ook gezegd, maar…

Deze week ben ik klaar. Klaar met 33 dagen achter elkaar chemopillen slikken en 36 dagen bestralingen. Klaar. Iedereen is blij voor mij. Want het traject is klaar. Terwijl ik dit stuk schrijf kijk ik naar het woordje klaar. Want klaar betekent voor mij dat iets af is. Maar in mijn gevoel en beleving…

10 juli is de sterfdag van mijn moeder. Mijn moeder is in 2011 overleden aan de gevolgen van huidkanker. Het bleek toen uitgezaaid te zijn naar de hersenen. Binnen een half jaar is zij overleden en is zij 54 geworden. En juist in deze tijd zit ik zelf in mijn chemokuren en bestralingen. Gek om…