Eierstokkanker op jonge en op oudere leeftijd.

Hoi lieve allemaal die mijn blog gaan lezen..Ik ben het al een tijdje van plan en vandaag voeg ik daad bij woord!Ik ga ook een blog schrijven.Mijn naam is Yvonne,ik ben 63 jaar,ben getrouwd met Ton en ik heb geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen(wel 2 heel lieve hondenkinderen;-)Ik heb nu voor de derde keer in mijn leven eierstokkanker.(stadium 4)Er zit tussen alle keren heel veel tijd, ik was respectievelijk..27,53 en nu 63 jaar..3 totaal verschillende levensfase..Ik schrijf nu over de eerste keer en wat voor een grote invloed het heeft gehad op mijn leven..  kinderwens,carriere,vriendschappen, relaties,eigenwaarde,uiterlijk,angsten..is zo maar een greep uit onderwerpen die vanaf dat moment je leven gaan beheersen..onderwerpen die op die leeftijd  vooral  heel erg leuk moeten zijn,werden voor mij ineens een strijd die ik aan moest gaan..Overal loop je ineens tegenaan,en de wereld om jou heen snapt daar niets van..Dat heeft mij altijd een heel eenzaam gevoel gegeven. ik weet zeker dat de meeste kankerpatienten/lotgenoten dat gevoel zeker zullen herkennen.                            

Ik ben kapster van beroep, vanaf mijn 16 jaar,maar ik heb ook jarenlang als verzorgende bij de thuiszorg gewerkt. En die 2 beroepen gecombineerd.        Mijn geschiedenis  met kanker is lang geleden begonnen..Het begon eigenlijk dat mijn beste vriendin Conny kanker kreeg,de ziekte van hodgkin.Zij was toen pas 22 jaar,na 4 jaar ziek te zijn geweest overleed  zij op 26 jarige leeftijd....Exact een jaar na haar dood werd ik zelf getroffen door eierstokkanker.  Ik kan het zelf soms niet geloven,maar dat  is nu alweer 36 jaar geleden..Ik was toen slechts 27 jaar oud,Ik werkte in die tijd fulltime in een kapsalon en ik woonde toen ongeveer 4 jaar samen met Erik. Erik werkte als kok.Ik was 23 toen ik zelfstandig een leuke benedenwoning met tuintje kocht in Haarlem,Ik leerde hem vlak daarna kennen,hij woonde op een heel dure etage en trok toen vrij snel bij mij in. Was toen niet bepaald een echt  bewuste keuze,maar dat is altijd achteraf ;-)  Ondertussen werden om mij heen mijn zus en mijn schoonzus zwanger,en ook nog een vriendin en een collega,Ik had persoonlijk nog niet een heel erg sterke kinderwens,maar daardoor begon het bij mij wel een beetje te kriebelen..ook dacht ik..ik slik al zo lang de pil,wellicht duurt het ook nog wel een tijdje voor ik zwanger wordt en ik ging al richting  de 30,dusss..Ik besloot met de pil te stoppen..Ik denk een kleine 4 maanden later lag ik in het ziekenhuis met eierstokkanker....Het begon eigenlijk dat ik een steeds dikkere buik kreeg,de menstruatie was( als altijd) heel onregelmatig.Verder begon ik mijzelf heel slecht te voelen,ik werd heel erg mager(behalve mijn buik)ik had totaal geen eetlust meer en was extreem moe!Ook kreeg ik op mijn werk  van elke klant te horen..wat zie je er slecht uit! Wederom langs de huisarts..In die tijd rookte ik nog(wie niet in die tijd, gelukkig al heeeeeeel lang geleden gestopt!:-)De huisarts zei tegen mij dat ik daar maar eens mee moest stoppen en dat ik er daarom zo slecht uitzag!hij had wel aan mijn buik gevoeld,maar dat was volgens hem allemaal lucht! Dus ik ging een poging doen om te stoppen met roken...Totdat mijn moeder die ik een poosje niet gezien had langs kwam..Zij schrok zich rot van mij! Mijn ouders waren gescheiden en vooral mijn moeder was in die tijd toch wel erg bezig met haar eigen leven,ook was zij nooit het hele zorgzame type geweest...(zij wordt binnenkort al 92 en ik hou van haar!!)Maar nu schrok zij heel erg hoe ik eruit zag,raakte bijna in paniek(niets voor mijn moeder) en stond erop dat ik naar een andere huisarts ging! Dat heb ik uiteindelijk gedaan..hij stuurde mij door voor een echo,en daar was van alles op te zien.Toen door naar de gyneacoloog.Deze vertelde dat er een groot gezwel zichtbaar was,maar dat het absoluut niet kwaadaardig kon zijn op mijn leeftijd! Ik zei..maar als het dat nou wel is??Hij zei...dan halen we alles eruit!Ik herinner mij nog heel goed dat hij geirriteerd door mijn vraag weg liep met zo een wapperende witte doktersjas.. heel gek dat ik mij dat detail nog heel goed herinner...Later heeft hij exuus gemaakt over hoe dat toen gegaan is..Ik was wel heel erg blij dat er eindelijk een oorzaak gevonden was waarom ik mij zo ziek voelde al die tijd. lang verhaal kort..  Ik werd geopereerd...toen ik wakker werd stonden er een aantal artsen om mij heen,nog helemaal suf van de lange narcose werd mij direct verteld dat het toch kwaadaardig was en dat alles was weggehaald! baarmoeder en eierstokken..3 liter vocht.Het was uitgezaaid op dikke darm,dunne darm,buikvlies en blaas.Ik zei..en wat nu dan? Chemotherapie was het enige antwoord..en ze liepen weg..En ik bleef verbijsterd achter..vlak na de operatie woog ik nog maar 40 kilo.

wordt vervolgd....      

ps.Ik heb mijzelf best wel gestoord aan zangeres Anouk..zij was bij Jinek.                Het ging over iets wat zij een tijdje terug had gepost..zij had foto,s van haar menstruatie getoond en erbij vermeld dat je pas een ECHTE vrouw bent als je kunt menstrueren....Dat was bedoelt als sneer voor transgendervrouwen..Het had haar erg grappig geleken dit te doen,zij moest er zelf wel erg om lachen..??  Als vrouw waarbij op zeer jonge leeftijd de baarmoeder en eierstokken zijn verwijdert vanwege kanker,en daarom nooit meer kon menstrueren en erger nog.. ook geen kinderen meer kon krijgen,direct in de overgang gekomen en dientengevolge ook jarenlang heeft geworsteld met diepe emoties over mijn vrouw zijn..ja..ik ervaarde het persoonlijk ook als  kwetsend...wellicht ligt dit onderwerp ook wel erg teergevoelig bij mij en voelde ik mijzelf (misschien onterecht?)daarom ook aangesproken..maar toch."grappig "zijn door een bepaalde doelgroep bewust te kwetsen is zowiezo nooit mijn soort van humor geweest....

Een zwaar traject volgde..Eerst 6 chemo,s

Ik heb toen eerst 6 chemo,s gehad met cisplatin (en nog iets anders waar ik de naam niet meer van weet)daarna kijkoperatie,het was nog niet weg en werd doorgestuurd naar het AVL.Daar was ik heel blij om,want in die tijd lag je met je chemo gewoon op zaal tussen de gebroken benen..je kreeg niets tegen de misselijkheid..ervoor en erna niet! behoorlijk spartaans in die tijd.In het AVL ging het al wat beter,maar het bleef loodzwaar in vergelijking met tegenwoordig.In het AVL heb ik nog een extra grote dosis carboplatin gehad,dat ging niet goed..dus werd besloten over te gaan op buikspoelingen,dat was toen nog in expirimentele fase..tussendoor kreeg ik nog een buikvliesonsteking met alle ellende van dien..maar..lang verhaal kort...De kanker is weggebleven tot mijn 54 jaar..niet te geloven eigenlijk! En jammer eigenlijk dat je sommige dingen niet van tevoren weet..dat had mij heel wat onnodige angsten bespaard..                                                    Ik kan mij nog herinneren dat ik de laatste uitslag kreeg.. Ik was schoon,er was niets meer gevonden in afgenomen biopten! Ik had mij dat moment vaak voor de geest gehaald..hoe blij ik dan zou zijn! Maar gek genoeg voelde ik dat niet zo..Ik speelde wel blij naar mijn omgeving..maar inwendig was er voorgoed iets fundamenteels veranderd,Ik was en werd nooit meer de zorgeloze,onbevangen Yvonne die ik was voordat ik ziek werd.Ik viel ook een beetje in een gat..al die tijd positief (ik werd er vaak om geprijsd door mijn omgeving)  en nu..    Met mijn relatie ging het ook niet goed..eigenlijk was dat eerlijk gezegd voordat ik ziek werd ook niet meer zo fijn. Naief was om in die tijd te denken..ik ben met de pil gestopt,straks krijgen we samen een kindje..etc..Tijdens mijn ziekte proces kreeg hij een groot appartement aangeboden,ik heb toen mijn benedenhuisje verkocht en trok bij hem in.Dat had ik nooit moeten doen,maar goed..ik had in de nieuwe flat nog de laatste chemo,s..Hij begon zich steeds vreemder te gedragen,ging openlijk vreemd etc..Meneer besloot mij weg te pesten.Hij wilde af van zijn zieke vriendinnetje.. Hij was echter te laf om het gewoon uit te maken,en zorgde ervoor dat ik het niet meer uithield..Er is toen heel veel gebeurd,maar daar ga ik verder niet over uitweiden.                          Lang verhaal kort..Na een klein jaar pesterijen heb ik mijn spullen gepakt,mijn hondje en 2 katten.Hij was aan het werk s,avonds en mijn moeder belde..Toen kwam alles eruit! huilen,huilen..vreselijk! ik zei ik wil bij hem weg!Mijn moeder zei..ik kom je direct halen!! en er zat voorlopig niks anders op dan bij mijn moeder op de bank te bivaceren..Volgende dag had meneer er al een ander slot opgezet..Een half jaar na de breuk hoorde ik dat hij binnenkort vader zou worden!!                                                                   Ik was toen rond de 30 en kwam tot het besef dat ik alles kwijt was..Mijn huis,mijn baan,mijn gezondheid,mijn spullen..Vandaar kon het niet erger eigenlijk...Nou ben ik altijd een vechter geweest,ik geef nooit zomaar op,en dat is altijd mijn redding geweest! Een half jaar lang liep ik de deur plat bij het gemeentehuis,lange brieven geschreven naar gemeenteraadsleden en burgemeester van Heemstede..Ineens kreeg ik een verlossend telefoontje..ze hadden over mij vergaderd en vonden de situatie zo schrijnend..dat..YES!! Zij hadden een appartement voor mij gevonden! Een benedenappartement in een 17 de eeuwse monumentale villa waar appartementen in waren gemaakt.Villa Meerzicht..zo heette het..Aan de rand van het Groenendaalse bos..Ik was zooooooooo ontzettend blij!😃 niet normaal!Ik zat in het oude keukengedeelte van het huis het plafond was 5 meter hoog,prachtige oude marmeren vloer,en van die oude ramen met katrollen.Prachtige grote tuin rondom grenzend aan het Groenendaalse bos.Zo mooi,Zo blij!!             Vandaar kon ik weer gaan bouwen..Ik kreeg een kortstondige relatie met mijn schilderleraar..Een flamboyante verschijning,met zo,n lange jas en een hoed,Een heel goeie(stoute;-)kop,Hij was 18 jaar ouder..kwam uit Amerika. Los van het feit dat ik echt wel even verliefd was op hem speelde ook nog de gedachte...Misschien ook wel beter een oudere man,ik heb net kanker gehad, kan geen kinderen meer krijgen,ben al in de overgang..een man van mijn eigen leeftijd zit niet te wachten op mij etc..dus de eerste gedachten over mijn volwaardigheid als vrouw en mens ging ikzelf al invullen..Die overgang werd overigens heel goed onderdrukt doordat mijn internist godzijdank vond dat ik te jong was voor de overgang en ik kreeg hormoonpleisters..die hebben mij kunstmatig uit de overgang gehouden.Ik heb ze gebruikt tot de tweede keer dat ik kanker kreeg..aan de gyneacoloog die mij die keer geopereerd had vroeg ik toen ook..wat zijn nou de exacte gevolgen van die overgang?Nou..zei hij..dat je onderandere eerder een heel oud velletje krijgt..net als ik..Hij zag eruit als een stokoude mummie😳zwaaaaar verrimpeld..Ook dat zijn van die  fragmenten die ik nooit meer uit mijn geheugen krijg..Vooral de manier waarop dat werd gezegd.. als een soort van grappig bedoelt ..in min ogen behoorlijk tactloos.:-((Later hoorde ik van iemand dat deze zelfde arts getrouwd was met een vrouw van ruim 25 jaar jonger..maar dat even terzijde..;-) De relatie met de schilderleraar hield overings niet lang stand,want hij nam het allemaal niet zo serieus met de vrouwen..toch is hij uiteindelijk een heel dierbare vriend gebleven tot aan zijn dood.Hij is gestorven toen hij 60 jaar was,en is heel naar aan zijn einde gekomen door alvleesklierkanker. Uiteindelijk leerde ik op een opening van een antiekzaak annex galerie mijn (nu ex) man Ed kennen.Ed had een zoontje van 4 jaar en was gescheiden van een spaanse vrouw..Ik heb hem direct verteld dat ik geen kinderen meer kon krijgen,maar dat vond hij godzijdank niet erg.Hij had geen kinderwens meer,en was stiekum wel blij dat dat niet meer kon.

Nou..daar ben ik weer even terug..Er is inmiddels van alles gebeurt..ik heb corona gehad waar ik toch wel flink ziek van was en bovenop dat alles is er ook de mantelzorg voor mijn moeder van 92 en haar partner..De man van mijn moeder komt uit Irak en zij zijn inmiddels al ongeveer 40 jaar samen..Hij is 18 jaar jonger.Helaas is hij rond zijn 50 jaar getroffen door de ziekte van Parkinson..Wat een vreselijke ziekte is dat ook!De situatie werd daar steeds zorgelijker..Inmiddels hebben wij afgelopen jaar veel voor elkaar gekregen! de thuiszorg zit er in,hij gaat 2 keer per week naar de dagbesteding en hij zou een scootmobiel krijgen..Hij is behoorlijk eigenwijs en weigert te lopen met rollator,zwalkt op zijn benen,is al vaak lelijk gevallen,hebben hem gewaarschuwd..het gaat een keertje fout,dan breek je je heup en dan kom je niet meer thuis! Nou..dat laatste is dus 3 weken geleden gebeurt!Hij is inmiddels geopereerd en ligt in een revalidatiecentrum..mijn moeder is beginnend dementerend..dusssss hoop taken erbij straks moet ik haar ook weer ophalen,naar het revalidatiecentrum,eerst doe ik vaak nog een hele berg afwas,de was doe ik ook voor allebei etc..mijn broer doet ook veel,mijn zus woont een uur rijden hiervandaan,dus ja..het komt op mijn broer en mij aan..mijn broer gaat echter eind Mei een maand naar Zweden..dan komt het allemaal op mij aan en ik kan mijn energie ook wel beter gebruiken..

waar ik dan wel vaak tegenaan loop is dat wat er met mij gebeurt is,en nog steeds gaande is iedereen daar zo overheen stapt! De chemo is afgelopen,Yvonne is weer beter!Dat hebben we ook weer gehad!niks meer aan de hand!  Niemand staat stil of het wellicht niet een beetje te zwaar is soms..Niet dat ik het niet zou doen voor mijn moeder,want tuurlijk doe ik het!!Het zou alleen wel eens fijn zijn als mensen het niet als vanzelfsprekend vinden..Ik zit ook nog steeds met het slikken van de olaparib..mijn nieren trekken het niet..1 keer een week moeten stoppen,toen was het weer hersteld,de dosis is verlaagt tussentijds weer gecontroleerd en nieren weer slechter..volgende week weer controlle.

ik voel wel dat ik moe ben en lijkt soms ook dat ik mij een beetje somber voel door die pillen..of door alles wat er aan de hand is..? 

Ik denk dat ik de volgende keer eerst ga schrijven over de tweede keer dat ik eierstokkanker kreeg..dat is bijna 10 jaar geleden..Dat was een zeer heftige periode ook!!ik sla dus even een stukje over,waar ik later graag op terug kom..zoals bijv. de invloed van kinderloosheid en het vrouw voelen..

Heel in het kort..Ed en ik zijn na 17 jaar uit elkaar gegaan.gelukkig wel op een vriendschappelijke manier! Het hoe en waarom ga ik nu niet over uitweiden..In ieder geval brak er een heel nieuw hoofdstuk aan in mijn leven..

ik was 47 toen wij uit elkaar gingen.Ik werkte tijdens mijn huwelijk 15 uur per week bij de thuiszorg en had ook een kapperspraktijkje daarnaast.Na mijn scheiding veranderde dat naar 30 uur per week thuiszorg en kapperspraktijk.    Daarnaast ging ik ook wat opleidingen volgen bij de thuiszorg.                                       En ik ging op een datingsite..Ook daar kan ik een boek over schrijven..Er is heel veel gebeurt in de daaropvolgende jaren,wat stormachtige relaties gehad,enorm veel onrust en eenzaamheid gekend..dat ook.Het leek alsof iedereen om mij heen gelukkig was..en terwijl ik s,avonds van adres naar adres ging keek ik jaloers bij mensen binnen en leek alsof ik alleen maar gelukkige gezinnen zag,wat natuurlijk niet zo was..maar ik voelde dat toen zo..Ook altijd weer die kinderloosheid op de achtergrond..Ed en ik hadden altijd alles samen gedaan,dat kwam ook doordat wij geen kinderen hadden  wij geen aansluiting vonden bij leeftijdsgenoten met kinderen.En stellen zonder kinderen kenden wij niet.Na de scheiding besefte ik dat ik heel erg eenzaam was en niet goed wist hoe ik dat op moest lossen..want ik werkte zoveel dat ik ook geen tijd en puf had om iets aan sociale contacten te doen.Tussendoor ben ik ook een periode zwaar overspannen geraakt..ik kon alleen maar huilen..vreselijk..na 2 maanden thuis gezeten heb ik mijzelf weer herpakt..Dankzij het boek..Niet morgen maar Nu van Wayne Dyer.IIIk ging weer keihard aan het werk en ook  (wanhopig) op zoek naar een nieuwe partner..heb ook wat korte relaties gehad,maar niets kwam echt van de grond.

Op een bepaald moment had ik een knipperlicht relatie..rond mijn 52 kreeg ik last van dat ik niet meer op mijn rechterzij kon liggen,ik heb daar een tijdje mee gelopen,dacht dat het een spier was of zo..kanker kwam niet in mij op,daar was ik immers wel van genezen,en ook viel ik niet af en had normale eetlust!uiteindelijk toch maar eens langs de huisarts gegaan.Ik moest een echo laten maken en een scan.Ik had eerst de afspraak voor de echo,direct na de echo moest ik longfoto,s laten maken..waarom? dat vroeg ik niet..meteen na het maken van de longfoto,s kwam die jongen die het deed naar mij toe en riep..ziet er goed uit hoor! niets aan de hand!Dat had hij natuurlijk nooit mogen doen!Ik was met mijn toenmalige vriend en zei..nou..niks aan de hand hoor,wat ik al dacht! Opgelucht ging ik verder met mijn leven.Van de huisarts hoorde ik niks.Ik werkte harder dan ooit en begon daar een ritme in te vinden..een paar weken na de echo had ik last van huiduitslag en belde tussen de middag mijn huisarts voor een zalfje..Ik kreeg hem aan de telefoon en ik vroeg erom..Nou zegt hij..je hebt wel iets andrrs aan je hoofd dan huiduitslag..ik zeg..wat bedoelt u??Hij zei..de radioloog heeft afwijkingen ontdekt en vermoed methastasen van ovariumcarcinoom!!!     HUH?? Ik zei wat?? waarom heb ik daar niets van gehoord? Hij stamelde..nou ja..ik dacht dat je nog een scan zou laten maken ik wachte daarop..dat zou ik maar eens snel laten doen nu!!omdat die jongen die de longfoto,s had gemaakt had geroepen dat alles ok was heb ik dat nooit laten doen!

de volgende ochtend was ik aan het werk en ben ik tussendoor langs mijn huisarts gelopen..hij zei..zal ik meteen inwendig onderzoek doen? ok..Jij schrok zich dood en ging onmiddelijk bellen met het ziekenhuis..ik moest direct door naar het inloopspreekuur van de gyneacoloog.Deze schrok zich ook wild..er zat een enorm groot gezwel in de onderbuik en ik moest door naar het AVL..Zij begreep niet waarom het zolang geduurd had voordat de huisarts actie had ondernomen..ik dacht ook..als ik nooit gebeld had voor doe huiduitslag had het nog langer geduurd!! Later begreep ik dat de huisarts zelf bezig was met allerlei onderzoeken en darmkanker had,waar hij 2 jaar later aan overleed.Dat zal toen de reden zijn geweest..teveel met zichzelf bezig geweest..Ondanks dat..wel heel slordig...

In het AVL werd een scan gemaakt,uitslag was dat er een groot gezwel van 9 bij 11 cm in de onderbuik zat en een miniscuul klein plekje bij de ruggewervel..daar moest eerst een biopt van worden genomen..zo gezegd zo gedaan..en toen ik zat te wachten op de uitslag in het AVL legde mijn vriend zijn hand in mijn nek en zei..hé..wat zit daar? Ik voelde een hard knobbeltje..Hé bah!! wat is dat nu weer?

de dokter riep mij..ik was aan de beurt..Hij zei..de biopt van het plekje bij de ruggewervel is niks en ok! Dus we gaan de operatie plannen voor de tumor in de buik.ik zei..oh ja..ik vind  net in de wachtkamer een knobbeltje in mijn hals..hij zei..dat wil ik ook meteen dan na laten kijken..ik kon meteen door!          een paar dagen later werd ik gebeld..Het was foute boel..ik had Kanker! operatie ging niet door en werd weer terug door verwezen naar Haarlem Spaarne gasthuis. daar moest ik naar de oncoloog en plan was..eerst 3 chemo,s daarna operatie en weer chemo...Ik kwam daar bij de oncoloog,een vrij jonge vrouw nog..keek mij amper aan,zat steeds te scrollen op haar computer.. Ik zei..dus als ik het goed begrijp krijg ik eerst 3 chemo,s en daarna de operatie en dan weer chemo?  Operatie??? neeeeeee dat gaan wij niet meer doen! U zit in stadium 4! dat heeft helemaal geen zin!!Ik schrok vreselijk! Ik zei  het AVL heeft gezegd dat ik geopeteerd ga worden! Nou zegt ze..dat lijkt mij sterk..die operaties zijn heel erg duur,dat doen we alleen maar als het zin heeft!  Ik begon te huilen,en werd boos,ik zei wederom..het AVL gaat mij opereren..nounou rustig maar,op belerende toon..kom vanmiddag terug bij de oncologieassistente en ik bel met het AVL....s,middags zat ik er weer,zij kwam tussendoor binnen en zei zuchtend..Nou..ik heb het AVL. aan de telefoon gehad en zei willen het nog doen(met een toon en een gezicht van..ze lijken wel gek)Maaar zei ze..ik vertel je er wel bij dat je maar 15 %kans hebt en dat is heel,heel erg weinig! En ik zei meteen! Ik ga voor die 15 %!

de oncologieassistente zei mij nog..als het te zwaar wordt met de chemo kan je gewoon stoppen hoor! maak het jezelf maar niet meer zo moeilijk...nou ja..erg toch! ik ben er uiteraard volledig voor gegaan! ik geloofde in mijzelf! en ik ben 10 jaar schoon gebleven!!!! Als het aan hun had gelegen was ik er allang niet meer geweest!

Toen ik een pruik uit ging zoeken bij Sikkenk in Haarlem,werd mij tijdens het passen en tussendoor wachten  een soort van portfolio gegeven van allemaal foto,s van kale vrouwen..De zus van de eigenares was fotografe van glossy magazins,maar was voor een eigen project bezig om vrouwen te portreteren die door ziekte kaal waren geworden,met doel om te laten zien dat al ben je als vrouw zijnde kaal je toch ongelovelijk mooi en krachtig kan zijn.Zij vroeg wat ik er van vond? ik zei jaaaaa prachtig,heel mooi! Ze zei..mijn zus zoekt nog modellen..zou je het leuk vinden? er komt een boek vanuit en er komt een grote expositie in Haarlem met hele grote portretten..Nou..dat heb ik natuurlijk gedaan! inmiddels is deze expositie al in heel wat landen geweest en ben ik best trots dat ik daar aan meegewerkt heb! ik voeg een foto toe..dat was 10 jaar geleden..

Allereerst kreeg ik 3 chemo,s,na de tweede chemo werd besloten de tumor/lympheklier in mijn hals te verwijderen. omdat ik te weinig respons had op de chemo begonnen ze te twijfelen of ze wel op de goede weg zaten en wilden nogmaals met zekerheid vaststellen of het wel om eierstokkanker ging..En ja! het was toch echt eierstokkanker..

pas bij de derde keer kanker waar ik nu inzit werd mij duidelijk dat dat waarschijnlijk een fout is geweest van de oncoloog..De oncoloog die ik nu heb maakte vlak voor de chemo,s een nieuwe scan omdat de voorlaatste scan alweer ruim 2 maanden eerder was gemaakt..Dat had zij dus nooit gedaan..ik begon toen aan de chemo en die laatste scan was wel 3 maanden ervoor gemaakt..het kan dan lijken of de kuur niet aanslaat...

na 3 kuren kreeg ik de operatie..vantevoren werd afgetekend waar ik eventueel een stoma zou krijgen mocht dat nodig zijn...Het was een vreselijk zware operatie..ik ben geopereerd in het AVL. Na de operatie kwam de arts die mij had geopereerd..Zij vertelde dat de operatie geweldig goed verlopen was! Gelukkig was een stoma niet nodig!!De tumor was succesvol verwijdert ondanks dat het wel op een nare plek zat.En er waren wat verdachte klieren verwijdert..Maar verder waren alle organen schoon!!Dat verklaarde waarschijnlijk dat ik mij ook niet echt zo ziek voelde(afvallen,moe ,geen eetlust ect..) als de eerste keer dat ik kanker had..de verwijderde lympheklieren zaten ook kanker in en verklaarde de uitzaaiing in mijn nek.Ik heb deze operatie wel als heel zwaar ervaren,terwijl ik echt niet zo kinderachtig ben..Ik lag 10 dagen in het ziekenhuis.Dat was pittig!

Wil hierbij graag nog eens extra benadrukken dat ik zowel het AVL in Amsterdam en het Spaarne gasthuis in Hoofddorp geweldig fijne ziekenhuizen vindt!😊

Na de operatie werd besloten dat ik niet 3 maar nog 9 chemo,s zou krijgen om de kans zo groot mogelijk te maken..ik kreeg inplaats van om de 3 weken elke week chemo..3 weken achter elkaar en 1 week rust..de dosering was per keer dan minder,maar bij elkaar dus een grotere dosis..Na alle behandelingen kreeg ik nog wel even mee van de desbetreffende oncoloog dat ik er maar wel rekening mee moest houden dat het terug zou komen en dat het dan snel gaat..(lekkere trap na;-)...Nou..ze heeft geen gelijk gekregen...ik ben 5 jaar lang onder controle gebleven,om en om in het AVL en bij de oncoloog in het Spaarneziekenhuis..Daarna stopte het.

Ik ben maar liefst 10 jaar lang schoon gebleven..totaan Augustus 2024...

Die periode dat ik voor de tweede keer kanker had was ook afgezien van de kanker een zeer heftige periode..Ik was verstrikt geraakt in een knipperlicht relatie,mijn vader ging kwakkelen met zijn gezondheid en is overleden in die periode..En ook kreeg ik een nieuwe buurvrouw die mij en de andere buren naast haar het leven zo zuur maakte dat ik erom verhuisd ben...alles heel heftig!

Mijn vader kreeg uiteindelijk een herseninfarct,hij werd opgenomen op zaterdag op de afdeling neurologie,die grenste aan de afdeling oncologie waar ik de chemo,s kreeg..Ik kreeg elke woensdag chemo,ik had net het infuus in mijn arm toen mijn broer aan kwam lopen met de neuroloog van mijn vader..Hij zou die dag op een aparte kamer komen te liggen en losgekoppeld van alle apparatuur komen te overlijden..ik heb toen gevraagd of ik de chemo bij mijn vader op de kamer kon krijgen..dat was goed..zo bizar allemaal..hij is die avond gestorven..85 jaar oud.😪