Amor vincit omnia 99

  • Openbaar blog
  • dinsdag 20 september 2016
  • 1279 x gelezen

Blog 99

Pffffffff, ik zit even doorheen. Als een snotlap door een mangel geperst. Na heel lang wachten en gelukkig op de juiste knoppen te hebben gedrukt, wordt de O/I arts eindelijk toch alert. Zijn medewerkers en de huisartsenpost hebben hem net zolang gekieteld dat hij begreep dat er toch wel iets moest gebeuren. Voor hem was het niet zo urgent. Maar wat is urgent? Nu werken alle vitale organen nog. Wat als dat verslechtert? Joke heeft al zo vaak laten zien dat het binnen no time kan verslechteren. Haar boek wil ik nog veertig jaar op een fijne manier lezen. Niet zo dat er op een bladzijde staat dat ik niet adequaat heb gehandeld. Dat ik net als de heer dokter vond dat het nog goed ging. Dat zei hij vorig jaar vlak voor Sinterklaas ook. Je plast, dus je droogt niet uit. Punt. En Joke maar verzwakken en langzaam richting onherstelbaar verliezen van haar nierfuncties gaan. Ach, wat waren nou die zeven kilo’s? En slechts tweeënhalve week opname, alleen maar om aan te sterken. Ook toen werd door het personeel ingegrepen. Niet door de dure dokter. En voor niet de eerste keer vindt hij weer dat er iets is wat hij niet tot zijn deel van werken vindt. Wat een mensen mens is die man toch. Ik zou bijna trots op hem worden.

Sorry, het is niet mijn bedoeling om zo uit te vallen. En misschien heb ik het volkomen mis. Ik zal echt niet de laatste zijn op deze aardkloot die een enorme bok schiet, maar ik zeg liever feni,vidi vici. Klinkt mij veel beter in de oren dan feni, vidi, Joke foetsie.

Morgen wordt opnieuw bloed afgenomen, en nog specifieker naar waardes gekeken betreffende de schildklier, en vrijdag wordt een gaatje in zijn overvolle agenda geprikt voor Joke. Wordt een drukke dag, want dan moet ze weer een leverscan laten maken, na eerst een halfjaarsgesprek met de chirurg.


Reageren
Volgend blogbericht

3 reacties

Ik vind het geruststellend te lezen dat jij zo goed voor haar zorgt! Jullie hebben toch ook een recht op een tweede mening? Als dat inderdaad zo is, zou ik daar NU gebruik van maken. Echt te gek voor woorden, wat een burocratisch hapje zeg! En wat ik het ergst vind is dat je als kankerpatient dat niet red, al die organisatie en afspraken, stel je voor in je eentje! Ik wens jullie van harte dat het beter gaat, omdat jij ècht vecht voor Joke, en ik dank je ook voor de energie die je in deze blog steekt! Het helpt inderdaad anderen! Dankjewel!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi Italiaanse, Wat een fijne reacties. En ja, mijn eerste insteek was om op mijn manier anderen een steuntje in de rug te geven en zelf te mogen ontvangen. Jij, en anderen, gaven me op een fijne manier de bevestiging dat ons verhaal op de juiste plek is gekomen. We blijven lachen en gekke dingen doen, net als jij. Het gaat gelukkig niet om de bureaucratie, maar om het (in mijn ogen) stompzinnige gedrag van 1 persoon. Hij vindt dit, dat, en dat is het. De rest, ook van de huisartsenpost, holt zich uit de naad om wel oplossingen te vinden. Liefs, Joke en Tom
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hallo Tom en Joke.

Ik reageer niet vaak op blogberichten. Vaak is alles al gezegd door lieve medereizigers en heb ik niets toe te voegen.
Nu eigenlijk ook niet , alleen dat ik een stukje van de frustratie herken.
Je wilt niet alleen gehoord worden maar ook serieus genomen worden.
Niet iedere arts is in staat om goed te luisteren naar wat zijn patiënt te vertellen heeft , maar helaas zijn er patiënten die gedwongen door de situatie en de omstandigheden bijna eigen dokter kunnen spelen.
Er valt wat dat betreft nog een hoop winst te behalen in opleidingen en attitude.
Maar blijf lekker je gang gaan , luidt de noodklok wanneer dat nodig is , trek aan de bel als het niet gaat zoals het gaat.
Gr Corrie
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren