Amor vincit omnia 65

65
Ik ben altijd al een groot fan van André van Duin geweest. Zoals hij zingt, met zo’n warme stem, prachtig. Soms had hij ook wel leuke carnavals krakers. Dat was ook zo met het pizza liedje. Maar nu niet meer. Joke en ik hebben onze buiken vol van pizza’s. Letterlijk. Gistermiddag pakte Joke een pizza uit de vriezer. Na de normale tijd in de oven bleek de bodem nog niet helemaal gaar te zijn. Ach, dacht ze, smaakt best. Had ze dat nou maar nooit gedacht. De net niet gare bodem ging klonteren, werd een enorme deegbal. Ze kreeg eerst een vol gevoel. Dat ging nog wel. Maar daar bleef het niet bij. Haar darmen konden die massa niet aan.
Daar ging de boel verstoppen. Alles wat ze dronk kwam er van de verkeerde kant weer uit. Misselijkheid werd met hoofdletters geschreven. Gelukkig dacht ze er aan om geen loperamide meer te nemen. Maar doordat de deegbal niet voor of achteruit kon, raakte Joke volledig verstopt. Dat doet pijn. Echt pijn. Darmkrampen, spugen, noem het maar op. Vannacht begon het echt naar te worden. Rond enen begon het braken. Elke keer eindigde het in een ongecontroleerde trillen van top tot teen. Trillen? Ze klapperde zowat uit bed. Het naar de wc gaan was weer alsof ze die ontzettende bloeddrukschommelingen had. Het braken was weer zoals het de eerste paar dagen, kort na haar operatie was. Per halve liter ging het. Bij drieën belde ik de spoedpost. De arts gaf me een recept voor een klysma, welke ik in de ochtend kon ophalen. Het leek er even op dat het wel weer ging, want Joke sliep gelukkig weer in. Maar om negen uur werd ze weer wakker. Een half uur bleef het rustig. Nadat ik de honden had verzorgd, begonnen de klachten opnieuw. De krampen waren nog heftiger. Het braken was minder in volume, maar nu kwam dat wat er in haar darmen zat. Joke spuugde nu wat er in haar stoma hoorde te komen. Het stonk naar stront. Gelukkig was ze zich daar niet van bewust, het had haar nog ongelukkiger gemaakt dan dat ze al was. Het duurde me te lang. Na weer een uur ploeteren was Joke totaal op. Ze had nu ruim vijf liter eruit gegooid. De klysma gaf weinig resultaat. Na elven belde ik om een arts. Ze kwamen vrij snel, en Joke werd onderzocht. Er waren gelukkig nog geen echt alarmerende toestanden ontstaan, en met achterlating van een paar zetpillen tegen de misselijkheid, vertrokken ze weer. Ik moest het wel in de gaten blijven houden. Haar darmen moesten het zelf doen, en al snel begon de zetpil te werken. Joke werd rustiger en viel in slaap. Ik kroop achter haar, en voor we het wisten was het drie uur in de middag. De boel was losgekomen, haar stoma was overvol. Wat een opluchting. Haar darmen werkten weer.
We gaan weer voorzichtig alles, wat ze de afgelopen vierentwintig uur heeft verloren, aanvullen. En die pizza’s……..effe wachteeeeeeeeee………..voorlopig geen PIZZA!!!!