Amor vincit omnia 55
55
Wat een nare dag. Of eigenlijk nare week. De afgelopen dagen werd Joke steeds zwakker, misselijker. Ze kieperde weer zo eng om. We waren weer weken terug in tijd. Ik had geen weegschaal nodig om te weten dat ze weer terug was bij af. Alle stapjes en hapjes van de afgelopen weken werden in een paar dagen weg geveegd. Hup, zo via een overijverige stoma richting kliko bak. Ik stelde vanochtend voor om de kuur van vandaag af te zeggen. Daar wou ze niks van horen. Ze wou dat de oncologie verpleegkundige haar toestand kon beoordelen. Ben ik ff blij dat ze mijn advies niet aannam. In het ziekenhuis aangekomen, werd er eerst bloed afgenomen. Daarna dus een gesprek met de OV. Die zag meteen dat het hommeles was met Joke. De vraag was nu waarom Joke zo achteruit holde. De chemo? Iets veel ergers? We denken dat het dus door de chemo komt. Voor alle zekerheid werd er nog gewacht op de uitslag. Nou, die lieten iets heel anders zien dan wat er werkelijk was. Als je uitdroogt, wordt je bloed dikker, geconcentreerder. Dan zijn je bloedwaardes toppie. Ze vertrouwde het niet, en zodoende werd Joke, zonder chemo, per direct opgenomen. Daar zitten we dan. Weer in een ziekenhuisbed, weer helemaal overstuur, maar heel erg nodig.Er wordt nu naar verschillende kanten gekeken. Is er een virus? Of toch een te sterke chemo? De laatste mogelijkheid schrappen we. We hebben het wel even genoemd, maar gaan we niet van uit. Hoe dan ook, Joke werd dus per direct opgenomen een aan een infuus gezet. Er komt weer een dietiste, en ze krijgt 3x per dag een prik om de darmen rustiger te krijgen. Het is gebleken dat het voor haar te moeilijk is om zoveel te eten en te drinken dat haar stoma daar niet tegen op kan. En we kregen afgelopen week ook nog een andere domper. Mieke had het onthouden dat er sprake zou zijn van acht kuren. Dat hadden wij zo begrepen. Maar er werden acht kuren gepland, waarna er een controle zou plaats vinden. In werkelijkheid duurt het in totaal een half jaar. Weer. Al is het een feest van herkenning, wennen zal het nooit. Weer alleen naar bed. Bah.
Wat een nare dag. Of eigenlijk nare week. De afgelopen dagen werd Joke steeds zwakker, misselijker. Ze kieperde weer zo eng om. We waren weer weken terug in tijd. Ik had geen weegschaal nodig om te weten dat ze weer terug was bij af. Alle stapjes en hapjes van de afgelopen weken werden in een paar dagen weg geveegd. Hup, zo via een overijverige stoma richting kliko bak. Ik stelde vanochtend voor om de kuur van vandaag af te zeggen. Daar wou ze niks van horen. Ze wou dat de oncologie verpleegkundige haar toestand kon beoordelen. Ben ik ff blij dat ze mijn advies niet aannam. In het ziekenhuis aangekomen, werd er eerst bloed afgenomen. Daarna dus een gesprek met de OV. Die zag meteen dat het hommeles was met Joke. De vraag was nu waarom Joke zo achteruit holde. De chemo? Iets veel ergers? We denken dat het dus door de chemo komt. Voor alle zekerheid werd er nog gewacht op de uitslag. Nou, die lieten iets heel anders zien dan wat er werkelijk was. Als je uitdroogt, wordt je bloed dikker, geconcentreerder. Dan zijn je bloedwaardes toppie. Ze vertrouwde het niet, en zodoende werd Joke, zonder chemo, per direct opgenomen. Daar zitten we dan. Weer in een ziekenhuisbed, weer helemaal overstuur, maar heel erg nodig.Er wordt nu naar verschillende kanten gekeken. Is er een virus? Of toch een te sterke chemo? De laatste mogelijkheid schrappen we. We hebben het wel even genoemd, maar gaan we niet van uit. Hoe dan ook, Joke werd dus per direct opgenomen een aan een infuus gezet. Er komt weer een dietiste, en ze krijgt 3x per dag een prik om de darmen rustiger te krijgen. Het is gebleken dat het voor haar te moeilijk is om zoveel te eten en te drinken dat haar stoma daar niet tegen op kan. En we kregen afgelopen week ook nog een andere domper. Mieke had het onthouden dat er sprake zou zijn van acht kuren. Dat hadden wij zo begrepen. Maar er werden acht kuren gepland, waarna er een controle zou plaats vinden. In werkelijkheid duurt het in totaal een half jaar. Weer. Al is het een feest van herkenning, wennen zal het nooit. Weer alleen naar bed. Bah.
4 reacties
Ab