Amor vincit omnia 53
53
De derde chemo is geweest. Qua kuur is het tot nu toe voorspoedig gegaan. Amper misselijk. Maar soms komt het in golven op. Heel onverwachts, zoals zonet, tijdens het tandenpoetsen. Wel heel moe. Daar is geen ontkomen aan. Het is nu geen doen om ook nog aan sterker worden te werken. Of aan haar gewicht te denken. Joke heeft nu alle energie nodig om grip op het leven te houden. Een ritje door het ziekenhuis gaat nu per rolstoel. Het van en naar de auto gaan is al zwaar genoeg. Wat er mogelijk wel aan bijwerking is gekomen, is hoofdpijn. Daar klaagde ze vorige week ook over, maar dat brachten we niet in verband met de chemo. We zullen er de volgende keer op letten.Wel zijn de afgelopen weken haar bloedwaardes steeds beter geworden, al zien we dat niet echt terug. Haar bloeddruk blijft te laag, en de pols te hoog. Opstaan geeft nog steeds problemen. Die waardes zijn zelfs zo goed dat er nog maar om de week bloed hoeft te worden afgenomen. De stoma doet zoals was voorspeld. Een paar uur na de chemo begint het steeds dunner te worden. Op een gegeven moment komt er zelfs pure ,,soep`` uit. Dat duurt dan bijna twee dagen. We moeten er voor waken dat Joke niet uitdroogt. Daartoe hebben we het advies gekregen om niet de hoeveelheid wat er uit de stoma komt te meten, maar om naar de urineproductie te kijken. Er moet ongeveer een liter uitkomen. Als er slechts een halve liter uitkomt, is dat een teken dat het lichaam vocht vasthoudt.
Wat er wel om de bocht kwam kijken, was het steeds vaker gaan lekken van de stomazak. Daar kregen we eerst een plakring voor, die ook nog eens eventuele schade aan de huid herstelt. Die wonden werden wel verzorgd, maar het lekken bleef, waardoor de wonden bleven. Het vocht wat er uit de stoma komt is, vooral na de chemo, bijtend. Het verschonen werd steeds dramatischer. We waren zomaar ruim een uur per keer bezig, en vaak wel twee keer per dag. Zo kwam ze onder de douche vandaan, zo kon ze er weer onder. Zo kan haar stoma tekeer gaan. We doen het nu vlak voor het avondeten. Dan is de stoma het rustigst. Er is slechts een lichtpuntje bij al deze misère, alle materialen worden vergoed. Even achter de computer, bestelformuliertje invullen, en de volgende dag is het in huis. Het zal je toch gebeuren dat we alle schoonmaakgaasjes zelf moeten kopen. Er gaat namelijk soms zomaar een heel pak per dag doorheen. Zo kan die stoma tekeer gaan. Dat hebben we vorige week, na een beste tijd steeds gestoorder te worden, aan de stomaverpleegkundige verteld. Ze probeerde een andere zak. De plak die op je huid komt, is normaal plat. De nieuwe zak heeft een andere vorm. Deze is convex. Het deel waar de stoma in komt, is een bol die je huid dieper naar binnen duwt. Afkloppen, maar het heeft niet meer gelekt. Langzaam begint haar huid ook weer te herstellen.
Om toch op krachten te blijven, moet Joke nog steeds die vies zoete krachtdrankjes drinken. Maar dat doet ze al ruim twee maanden. Het komt haar haar neus uit. In overleg met de diëtiste, wordt er van de week een nieuw soort krachtvoer gebracht. Een soort van vruchtensap. Ze gaf de tip om dat sapje in ijslollyvormpjes te gieten. Bevroren schijnen ze beter te hachelen. Ik hoop het maar, want dat andere spul krijgt nog slechts een grauw en een snauw. Zo gaan Jokes stapjes niet helemaal zoals we het graag zien. Ze draait, keert, versnelt, vertraagt. Maar er is niet een keer dat ik zie dat er sprake is van ferme stappen. Ach, dat zal de eerste paar maanden niet beter worden. De chemo eist gewoon teveel van haar. Zo dansen we maar naar kunnen. Voor, zij sluit. Achter, zij sluit. Met wel heel kleine heupbewegingen. En vooral geen up tempo. Schuifelen. Meer niet. En die kilo? Tja, ook die wiegt mee. Een beetje omhoog, een beetje omlaag. Daar blijft het dus bij.
En ik? Ik ga weer een poging doen om met werken te beginnen. Ik neem normaal nooit een griepprik. Maar dit keer dus wel. Is beter. Dan wordt je, als de griepepidemie uitbreekt, slechts een beetje beroerd. Zeggen ze. Nou, ik heb het geweten. Ik was al een beetje niet lekker, toen ik de prik kreeg. Twee dagen later lag ik met 39 graden koorts in bed, en moest ik me ziek melden. Ach, zo ernstig is het gelukkig niet, in vergelijking met wat er verder gebeurde. Binnen twee dagen zijn twee hele fijne collega’s overleden. Het was voor ons een heel trieste week geworden. Het was extra wrang, omdat we niet in staat waren om naar beide uitvaarten te gaan. Jokes conditie laat er geen gras over groeien. Een tot twee minuten staan, dat is de max.
De derde chemo is geweest. Qua kuur is het tot nu toe voorspoedig gegaan. Amper misselijk. Maar soms komt het in golven op. Heel onverwachts, zoals zonet, tijdens het tandenpoetsen. Wel heel moe. Daar is geen ontkomen aan. Het is nu geen doen om ook nog aan sterker worden te werken. Of aan haar gewicht te denken. Joke heeft nu alle energie nodig om grip op het leven te houden. Een ritje door het ziekenhuis gaat nu per rolstoel. Het van en naar de auto gaan is al zwaar genoeg. Wat er mogelijk wel aan bijwerking is gekomen, is hoofdpijn. Daar klaagde ze vorige week ook over, maar dat brachten we niet in verband met de chemo. We zullen er de volgende keer op letten.Wel zijn de afgelopen weken haar bloedwaardes steeds beter geworden, al zien we dat niet echt terug. Haar bloeddruk blijft te laag, en de pols te hoog. Opstaan geeft nog steeds problemen. Die waardes zijn zelfs zo goed dat er nog maar om de week bloed hoeft te worden afgenomen. De stoma doet zoals was voorspeld. Een paar uur na de chemo begint het steeds dunner te worden. Op een gegeven moment komt er zelfs pure ,,soep`` uit. Dat duurt dan bijna twee dagen. We moeten er voor waken dat Joke niet uitdroogt. Daartoe hebben we het advies gekregen om niet de hoeveelheid wat er uit de stoma komt te meten, maar om naar de urineproductie te kijken. Er moet ongeveer een liter uitkomen. Als er slechts een halve liter uitkomt, is dat een teken dat het lichaam vocht vasthoudt.
Wat er wel om de bocht kwam kijken, was het steeds vaker gaan lekken van de stomazak. Daar kregen we eerst een plakring voor, die ook nog eens eventuele schade aan de huid herstelt. Die wonden werden wel verzorgd, maar het lekken bleef, waardoor de wonden bleven. Het vocht wat er uit de stoma komt is, vooral na de chemo, bijtend. Het verschonen werd steeds dramatischer. We waren zomaar ruim een uur per keer bezig, en vaak wel twee keer per dag. Zo kwam ze onder de douche vandaan, zo kon ze er weer onder. Zo kan haar stoma tekeer gaan. We doen het nu vlak voor het avondeten. Dan is de stoma het rustigst. Er is slechts een lichtpuntje bij al deze misère, alle materialen worden vergoed. Even achter de computer, bestelformuliertje invullen, en de volgende dag is het in huis. Het zal je toch gebeuren dat we alle schoonmaakgaasjes zelf moeten kopen. Er gaat namelijk soms zomaar een heel pak per dag doorheen. Zo kan die stoma tekeer gaan. Dat hebben we vorige week, na een beste tijd steeds gestoorder te worden, aan de stomaverpleegkundige verteld. Ze probeerde een andere zak. De plak die op je huid komt, is normaal plat. De nieuwe zak heeft een andere vorm. Deze is convex. Het deel waar de stoma in komt, is een bol die je huid dieper naar binnen duwt. Afkloppen, maar het heeft niet meer gelekt. Langzaam begint haar huid ook weer te herstellen.
Om toch op krachten te blijven, moet Joke nog steeds die vies zoete krachtdrankjes drinken. Maar dat doet ze al ruim twee maanden. Het komt haar haar neus uit. In overleg met de diëtiste, wordt er van de week een nieuw soort krachtvoer gebracht. Een soort van vruchtensap. Ze gaf de tip om dat sapje in ijslollyvormpjes te gieten. Bevroren schijnen ze beter te hachelen. Ik hoop het maar, want dat andere spul krijgt nog slechts een grauw en een snauw. Zo gaan Jokes stapjes niet helemaal zoals we het graag zien. Ze draait, keert, versnelt, vertraagt. Maar er is niet een keer dat ik zie dat er sprake is van ferme stappen. Ach, dat zal de eerste paar maanden niet beter worden. De chemo eist gewoon teveel van haar. Zo dansen we maar naar kunnen. Voor, zij sluit. Achter, zij sluit. Met wel heel kleine heupbewegingen. En vooral geen up tempo. Schuifelen. Meer niet. En die kilo? Tja, ook die wiegt mee. Een beetje omhoog, een beetje omlaag. Daar blijft het dus bij.
En ik? Ik ga weer een poging doen om met werken te beginnen. Ik neem normaal nooit een griepprik. Maar dit keer dus wel. Is beter. Dan wordt je, als de griepepidemie uitbreekt, slechts een beetje beroerd. Zeggen ze. Nou, ik heb het geweten. Ik was al een beetje niet lekker, toen ik de prik kreeg. Twee dagen later lag ik met 39 graden koorts in bed, en moest ik me ziek melden. Ach, zo ernstig is het gelukkig niet, in vergelijking met wat er verder gebeurde. Binnen twee dagen zijn twee hele fijne collega’s overleden. Het was voor ons een heel trieste week geworden. Het was extra wrang, omdat we niet in staat waren om naar beide uitvaarten te gaan. Jokes conditie laat er geen gras over groeien. Een tot twee minuten staan, dat is de max.
5 reacties
Liefs Mieke
Liefs Maria