Amor vincit omnia 48

48
Zal het dan toch? Nee, ehhh… Ja, je hebt gelijk. WOW. Het staat er echt. Vierenvijftig kilo!! We hebben de eerste van wel twaalf kilo terug. Een hele kilo. Kleine stapjes werden hapjes, kleine hapjes samen een hele kilo. Nog nergens te zien, behalve op de weegschaal. Ach, wat is nou een kilo? Voor mij een peulenschilletje. Ik heb sowieso een lengte probleem. Voor mijn gewicht kom ik vijftien centimeter tekort. Maar voor Joke? Ze is nog nooit zwaarder geweest dan vijfenzestig kilo. Dan is twaalf kilo zowat twintig procent lichaamsgewicht. Verdampt binnen drie weken. Dat is heel goed te zien ook. Waar ooit iets van een laagje isolatiemateriaal was, is nu slechts ooievaarskuitenvet te vinden. Ook haar spiermassa is voor een groot deel verbruikt.
Ze is nog steeds slechts een fractie van wat ze was, maar volgens mij is de stijgende lijn nu iets beter ingezet. Haar lichaam vecht terug. Ogen die weer vrolijk kunnen kijken. Smaakpapillen die eindelijk weer vragen om gekieteld te worden. Ik heb de laatste drie dagen heerlijk weer zowat ouderwets met boemboes kunnen koken. Alleen vanavond niet. Vanavond hebben we iets te vieren. Het is 1e Kilo dag. Heerlijke hapjes, geen gekook. Hongaarse salami met stukjes augurk, kaasje, zalmsalade, olijven, ardenner paté. Sapjes en een biertje. Sonja Bakker zou zeggen SASdag. Schijt Aan Sonja dag. Zo’n dag is het. Schijt aan doe dit en laat dat dag. Vandaag mogen de teugels even los. We vieren Jokes 1e KILO..