Amor vincit omnia 43
43
Gisteren was het overmorgen, tenminste, als je van zaterdag af rekent. Dan zou ik mijn draai hebben gevonden. Heerlijke tegenstrijdigheid. Nou, tegenstrijdigheden hebben we de afgelopen dagen gehad. Plenty. Het ging maar op en neer.Zoveel als Joke normaal aan de drollenbank doneerde, zo weinig was het zondag. Weinig? Zeg maar vrijwel niets. Van bijna 2 liter naar nog geen 200cc. Wij vonden dat ook maar zozo, dus werd er om vier uur gebeld met het ziekenhuis. Resultaat? Een over haar toeren rakende Joke naast me in de auto, met spoed naar de spoedeisende hulp. ,,Als ze me maar niet weer opnemen…..als ik maar geen infuus meer krijg, ik wil geen geprik meer…..snotter snotter……”Eenmaal aangekomen, werden we vrij snel naar binnen geroepen, want we werden wel door de dienstdoende chirurg aangemeld. Hij wou met eigen ogen zien hoe Joke erbij lag. Wat hij zag was gelukkig niets verontrustends. Er werd besloten tot een klysma, in de stoma, en het volledig stoppen van alle darmvertragende medicatie. Alle bloedwaardes waren ook puik, en zo toog ik, met haar naast me, anderhalfuur later weer huiswaarts. Maandag was het weer richting 2 liter, maar dit was te wijten aan de opgebouwde voorraad en de klysma. Verder was er de wijkverpleegter, en een herinrichten van de huiskamer. Nu zitten we weer aan de straatkant. En de nachten? Praat me er niet van. Verschrikkelijk. Als we er weer eentje op de lijst turven zetten dat Joke sinds de operatie doorsliep, hebben we er in totaal één. Waardeloos. Hoe kan je verwachten dat ze goed uitrust. Is het niet een volle zak, is het wel pijn overal. Ze is letterlijk doorgelegen. Afgelopen nacht besloot ze om toch maar weer eens een keertje een doorslaper te nemen. Dat hielp deels, maar had als gevolg dat ze hulp nodig had om eventueel haar zak te legen. Na haar twee keer in de nacht te hebben geholpen, stonden we rond achten op. Nog steeds draaierig. Ik besloot om ibuprofen naast de paracetamol te geven. Zus Jetty, voormalig fysiotherapeut, gaf als tip, om een warm water kruik tegen haar stuitbeentje te leggen. De pijn is namelijk een gevolg van te weinig of geen doorbloeding. Het helpt. De pijn, en daarmee gepaarde narigheid, gaan van een -3 naar een voorzichtige +2. Dat is wel een beste stap , nietwaar? Dat alleen al zorgt voor een boel opluchting. Ook was wat er uit de stomazak kwam meer zoals het hoort, en beduidend minder dan 2 liter.En eten en drinken? Ook dat gaat iets beter. Het poedertje om de boel iets in te dikken en het krachtdrankje zijn beiden iets beter te hachelen met karnemelk. Niet meer dan dat. Eten is nog vaak akelig smakeloos, maar vanavond at ze ineens toch weer met smaak. Tja, je kookt, of je kookt, nietwaar? Alle gekkigheid op een stokje, het is tenminste weer een ietsie pietsie vooruit. gelukkig maar, want er moeten maar liefst acht kilo's terug. Normaal woog ze 64 kilo.
Er is, naast alle dansstapjes naar voor, zij en achteruit, van onverwachte hoek, een zeer welkome draai bijgekomen. Het VU belde, uiteraard net op het moment dat we een rondje om het huis schuivelen. De uitslag van het klinisch genetisch onderzoek is negatief. Joke is geen draagster van welke kanker gerelateerde gen dan ook. Haar kinderen, kleindochter, en verdere familie, allemaal hebben ze, net als ieder ander, op een statistische manier kans op kanker. Opluchting en bitterblije tranen: ,,Ze zijn veilig, ze zijn veilig. Alleen ik ben degene met de ontzettende pech dat ik maar liefst drie soorten heb.”
En ik? Het als een kip zonder kop hollen is veranderd in een minder chaotisch gedraaf. Langzaam kom ik, wel een dag later, ook in een ritme. Ik krijg al veel meer rustmomenten, zelfs de kapper kreeg een hoognodig bezoekje. Maar ja, de ingreep en gevolgen zijn dan ook van een ander kaliber. Het helpen met het legen van de stomazak gaat me verassend genoeg veel gemakkelijker af dan dat ik vooraf had gedacht. En ik, ik voel me nog steeds niet de verzorger, ik ben en blijf de man van Joke. Zo is dat!
Gisteren was het overmorgen, tenminste, als je van zaterdag af rekent. Dan zou ik mijn draai hebben gevonden. Heerlijke tegenstrijdigheid. Nou, tegenstrijdigheden hebben we de afgelopen dagen gehad. Plenty. Het ging maar op en neer.Zoveel als Joke normaal aan de drollenbank doneerde, zo weinig was het zondag. Weinig? Zeg maar vrijwel niets. Van bijna 2 liter naar nog geen 200cc. Wij vonden dat ook maar zozo, dus werd er om vier uur gebeld met het ziekenhuis. Resultaat? Een over haar toeren rakende Joke naast me in de auto, met spoed naar de spoedeisende hulp. ,,Als ze me maar niet weer opnemen…..als ik maar geen infuus meer krijg, ik wil geen geprik meer…..snotter snotter……”Eenmaal aangekomen, werden we vrij snel naar binnen geroepen, want we werden wel door de dienstdoende chirurg aangemeld. Hij wou met eigen ogen zien hoe Joke erbij lag. Wat hij zag was gelukkig niets verontrustends. Er werd besloten tot een klysma, in de stoma, en het volledig stoppen van alle darmvertragende medicatie. Alle bloedwaardes waren ook puik, en zo toog ik, met haar naast me, anderhalfuur later weer huiswaarts. Maandag was het weer richting 2 liter, maar dit was te wijten aan de opgebouwde voorraad en de klysma. Verder was er de wijkverpleegter, en een herinrichten van de huiskamer. Nu zitten we weer aan de straatkant. En de nachten? Praat me er niet van. Verschrikkelijk. Als we er weer eentje op de lijst turven zetten dat Joke sinds de operatie doorsliep, hebben we er in totaal één. Waardeloos. Hoe kan je verwachten dat ze goed uitrust. Is het niet een volle zak, is het wel pijn overal. Ze is letterlijk doorgelegen. Afgelopen nacht besloot ze om toch maar weer eens een keertje een doorslaper te nemen. Dat hielp deels, maar had als gevolg dat ze hulp nodig had om eventueel haar zak te legen. Na haar twee keer in de nacht te hebben geholpen, stonden we rond achten op. Nog steeds draaierig. Ik besloot om ibuprofen naast de paracetamol te geven. Zus Jetty, voormalig fysiotherapeut, gaf als tip, om een warm water kruik tegen haar stuitbeentje te leggen. De pijn is namelijk een gevolg van te weinig of geen doorbloeding. Het helpt. De pijn, en daarmee gepaarde narigheid, gaan van een -3 naar een voorzichtige +2. Dat is wel een beste stap , nietwaar? Dat alleen al zorgt voor een boel opluchting. Ook was wat er uit de stomazak kwam meer zoals het hoort, en beduidend minder dan 2 liter.En eten en drinken? Ook dat gaat iets beter. Het poedertje om de boel iets in te dikken en het krachtdrankje zijn beiden iets beter te hachelen met karnemelk. Niet meer dan dat. Eten is nog vaak akelig smakeloos, maar vanavond at ze ineens toch weer met smaak. Tja, je kookt, of je kookt, nietwaar? Alle gekkigheid op een stokje, het is tenminste weer een ietsie pietsie vooruit. gelukkig maar, want er moeten maar liefst acht kilo's terug. Normaal woog ze 64 kilo.
Er is, naast alle dansstapjes naar voor, zij en achteruit, van onverwachte hoek, een zeer welkome draai bijgekomen. Het VU belde, uiteraard net op het moment dat we een rondje om het huis schuivelen. De uitslag van het klinisch genetisch onderzoek is negatief. Joke is geen draagster van welke kanker gerelateerde gen dan ook. Haar kinderen, kleindochter, en verdere familie, allemaal hebben ze, net als ieder ander, op een statistische manier kans op kanker. Opluchting en bitterblije tranen: ,,Ze zijn veilig, ze zijn veilig. Alleen ik ben degene met de ontzettende pech dat ik maar liefst drie soorten heb.”
En ik? Het als een kip zonder kop hollen is veranderd in een minder chaotisch gedraaf. Langzaam kom ik, wel een dag later, ook in een ritme. Ik krijg al veel meer rustmomenten, zelfs de kapper kreeg een hoognodig bezoekje. Maar ja, de ingreep en gevolgen zijn dan ook van een ander kaliber. Het helpen met het legen van de stomazak gaat me verassend genoeg veel gemakkelijker af dan dat ik vooraf had gedacht. En ik, ik voel me nog steeds niet de verzorger, ik ben en blijf de man van Joke. Zo is dat!
2 reacties
Tip voor de krachtdrank (die inderdaad niet erg lekker is ): als Joke dat wat vindt: in een smoothie vermengen? Hielp bij mij wel de overheersende smaak van het drankje weg te werken.
Sterkte maar weer, voor beiden.